Job 38

Τοτε απεκριθη ο Κυριος προς τον Ιωβ εκ του ανεμοστροβιλου και ειπε

Then the LORD answered Job out of the whirlwind, and said,

Τις ουτος, οστις σκοτιζει την βουλην μου δια λογων ασυνετων;

Who is this that darkeneth counsel by words without knowledge?

Ζωσον ηδη την οσφυν σου ως ανηρ διοτι θελω σε ερωτησει, και φανερωσον μοι.

Gird up now thy loins like a man; for I will demand of thee, and answer thou me.

Που ησο οτε εθεμελιονον την γην; απαγγειλον, εαν εχης συνεσιν.

Where wast thou when I laid the foundations of the earth? declare, if thou hast understanding.

Τις εθεσε τα μετρα αυτης, εαν εξευρης; η τις ηπλωσε σταθμην επ αυτην;

Who hath laid the measures thereof, if thou knowest? or who hath stretched the line upon it?

Επι τινος ειναι εστηριγμενα τα θεμελια αυτης; η τις εθεσε τον ακρογωνιαιον λιθον αυτης,

Whereupon are the foundations thereof fastened? or who laid the corner stone thereof;

οτε τα αστρα της αυγης εψαλλον ομου και παντες οι υιοι του Θεου ηλαλαζον;

When the morning stars sang together, and all the sons of God shouted for joy?

η τις συνεκλεισε την θαλασσαν με θυρας, οτε εξορμωσα εξηλθεν εκ μητρας;

Or who shut up the sea with doors, when it brake forth, as if it had issued out of the womb?

οτε περιεβαλον αυτην με νεφελην και με ομιχλην εσπαργανωσα αυτην,

When I made the cloud the garment thereof, and thick darkness a swaddlingband for it,

και περιωρισα αυτην δια προσταγματος μου, και εβαλον μοχλους και πυλας,

And brake up for it my decreed place, and set bars and doors,

και ειπα, Εως αυτου θελεις ερχεσθαι και δεν θελεις υπερβη και εδω θελει συντριβεσθαι η υπερηφανια των κυματων σου;

And said, Hitherto shalt thou come, but no further: and here shall thy proud waves be stayed?

Προσεταξας συ την πρωιαν επι των ημερων σου; εδειξας εις την αυγην τον τοπον αυτης,

Hast thou commanded the morning since thy days; and caused the dayspring to know his place;

δια να πιαση τα εσχατα της γης, ωστε οι κακουργοι να εκτιναχθωσιν απ αυτης;

That it might take hold of the ends of the earth, that the wicked might be shaken out of it?

Αυτη μεταμορφουται ως πηλος σφραγιζομενος και τα παντα παρουσιαζονται ως στολη.

It is turned as clay to the seal; and they stand as a garment.

Και το φως των ασεβων αφαιρειται απ αυτων, ο δε βραχιων των υπερηφανων συντριβεται.

And from the wicked their light is withholden, and the high arm shall be broken.

Εισηλθες εως των πηγων της θαλασσης; η περιεπατησας εις εξιχνιασιν της αβυσσου;

Hast thou entered into the springs of the sea? or hast thou walked in the search of the depth?

Ηνοιχθησαν εις σε του θανατου αι πυλαι; η ειδες τας θυρας της σκιας του θανατου;

Have the gates of death been opened unto thee? or hast thou seen the doors of the shadow of death?

Εγνωρισας το πλατος της γης; απαγγειλον, εαν ενοησας παντα ταυτα.

Hast thou perceived the breadth of the earth? declare if thou knowest it all.

Που ειναι η οδος της κατοικιας του φωτος; και του σκοτους, που ειναι ο τοπος αυτου,

Where is the way where light dwelleth? and as for darkness, where is the place thereof,

δια να συλλαβης αυτο εις το οριον αυτου και να γνωρισης τας τριβους της οικιας αυτου;

That thou shouldest take it to the bound thereof, and that thou shouldest know the paths to the house thereof?

Γνωριζεις αυτο, διοτι τοτε εγεννηθης; η διοτι ο αριθμος των ημερων σου ειναι πολυς;

Knowest thou it, because thou wast then born? or because the number of thy days is great?

Εισηλθες εις τους θησαυρους της χιονος; η ειδες τους θησαυρους της χαλαζης,

Hast thou entered into the treasures of the snow? or hast thou seen the treasures of the hail,

τους οποιους φυλαττω δια τον καιρον της θλιψεως δια την ημεραν της μαχης και του πολεμου;

Which I have reserved against the time of trouble, against the day of battle and war?

Δια τινος οδου διαδιδεται το φως, η ο ανατολικος ανεμος διαχεεται επι την γην;

By what way is the light parted, which scattereth the east wind upon the earth?

Τις ηνοιξε ρυακας δια τας ραγδαιας βροχας, η δρομον δια την αστραπην της βροντης,

Who hath divided a watercourse for the overflowing of waters, or a way for the lightning of thunder;

δια να φερη βροχην επι γην ακατοικητον, εις ερημον, οπου ανθρωπος δεν υπαρχει,

To cause it to rain on the earth, where no man is; on the wilderness, wherein there is no man;

δια να χορταση την αβατον και ακατοικητον, και να αναβλαστηση τον βλαστον της χλοης;

To satisfy the desolate and waste ground; and to cause the bud of the tender herb to spring forth?

Εχει πατερα η βροχη; η τις εγεννησε τας σταγονας της δροσου;

Hath the rain a father? or who hath begotten the drops of dew?

Απο μητρας τινος εξερχεται ο παγος; και την παχνην του ουρανου, τις εγεννησε;

Out of whose womb came the ice? and the hoary frost of heaven, who hath gendered it?

Τα υδατα σκληρυνονται ως λιθος, και το προσωπον της αβυσσου πηγνυεται.

The waters are hid as with a stone, and the face of the deep is frozen.

Δυνασαι να δεσμευσης τας γλυκειας επιρροας της Πλειαδος η να λυσης τα δεσμα τον Ωριωνος;

Canst thou bind the sweet influences of Pleiades, or loose the bands of Orion?

Δυνασαι να εκβαλης τα Ζωδια εις τον καιρον αυτων; η δυνασαι να οδηγησης τον Αρκτουρον μετα των υιων αυτου;

Canst thou bring forth Mazzaroth in his season? or canst thou guide Arcturus with his sons?

Γνωριζεις τους νομους του ουρανου; δυνασαι να διαταξης τας επιρροας αυτου επι την γην;

Knowest thou the ordinances of heaven? canst thou set the dominion thereof in the earth?

Δυνασαι να υψωσης την φωνην σου εις τα νεφη, δια να σε σκεπαση αφθονια υδατων;

Canst thou lift up thy voice to the clouds, that abundance of waters may cover thee?

Δυνασαι να αποστειλης αστραπας, ωστε να εξελθωσι και να ειπωσι προς σε, Ιδου, ημεις;

Canst thou send lightnings, that they may go, and say unto thee, Here we are?

Τις εβαλε σοφιαν εντος του ανθρωπου; η τις εδωκε συνεσιν εις την καρδιαν αυτου;

Who hath put wisdom in the inward parts? or who hath given understanding to the heart?

Τις δυναται να αριθμηση τα νεφη δια σοφιας; η τις δυναται να κενονη τα δοχεια του ουρανου,

Who can number the clouds in wisdom? or who can stay the bottles of heaven,

δια να χωνευθη το χωμα εις συμπηξιν και οι βωλοι να συγκολλωνται;

When the dust groweth into hardness, and the clods cleave fast together?

Θελεις κυνηγησει θηραμα δια τον λεοντα; η χορτασει την ορεξιν των σκυμνων,

Wilt thou hunt the prey for the lion? or fill the appetite of the young lions,

οταν κοιτωνται εν τοις σπηλαιοις και καθηνται εις τους κρυπτηρας δια να ενεδρευωσι;

When they couch in their dens, and abide in the covert to lie in wait?

Τις ετοιμαζει εις τον κορακα την τροφην αυτου, οταν οι νεοσσοι αυτου κραζωσι προς τον Θεον, περιπλανωμενοι δι ελλειψιν τροφης;

Who provideth for the raven his food? when his young ones cry unto God, they wander for lack of meat.