Psalms 89

Μασχιλ του Εθαν του Εζραιτου. Τα ελεη του Κυριου εις τον αιωνα θελω ψαλλει δια του στοματος μου θελω αναγγελλει την αληθειαν σου εις γενεαν και γενεαν.

(En Maskil af Ezraitten Etan.) Om HERRENs, Nåde vil jeg evigt synge, fra Slægt til Slægt med min Mund forkynde din Trofasthed.

Διοτι ειπα, το ελεος σου θελει θεμελιωθη εις τον αιωνα εν τοις ουρανοις θελεις στερεωσει την αληθειαν σου.

Thi du har sagt: "En evig Bygning er Nåden!" I Himlen har du grundfæstet din Trofasthed.

Εκαμα διαθηκην μετα του εκλεκτου μου ωμοσα προς Δαβιδ τον δουλον μου

Jeg sluttede en Pagt med min udvalgte, tilsvor David, min Tjener:

Διαπαντος θελω στερεωσει το σπερμα σου, και θελω οικοδομησει τον θρονον σου εις γενεαν και γενεαν. Διαψαλμα.

"Jeg lader din Sæd bestå for evigt, jeg bygger din Trone fra Slægt til Slægt!" - Sela.

Και οι ουρανοι θελουσιν υμνει τα θαυμασια σου, Κυριε και η αληθεια σου θελει εξυμνεισθαι εν τη συναξει των αγιων.

Og Himlen priser dit Under, HERRE, din Trofasthed i de Helliges Forsamling.

Διοτι τις εν τω ουρανω δυναται να εξισωθη με τον Κυριον; Τις μεταξυ των υιων των δυνατων δυναται να ομοιωθη με τον Κυριον;

Thi hvem i Sky er HERRENs Lige, hvo er som HERREN iblandt Guds Sønner?

Ο Θεος ειναι φοβερος σφοδρα εν τη βουλη των αγιων και σεβαστος εν πασι τοις κυκλω αυτου.

En forfærdelig Gud i de Helliges Kreds, stor og frygtelig over alle omkring ham.

Κυριε Θεε των δυναμεων, τις ομοιος σου; δυνατος εισαι, Κυριε, και η αληθεια σου ειναι κυκλω σου.

HERRE, Hærskarers Gud, hvo er som du? HERRE, din Nåde og Trofasthed omgiver dig.

Συ δεσποζεις την επαρσιν της θαλασσης οταν σηκονωνται τα κυματα αυτης, συ ταπεινονεις αυτα.

Du mestrer Havets Overmod; når Bølgerne bruser, stiller du dem.

Συ συνετριψας την Ρααβ ως τραυματιαν δια του βραχιονος της δυναμεως σου διεσκορπισας τους εχθρους σου.

Du knuste Rahab som en fældet Kriger, splitted dine Fjender med vældig Arm.

Σου ειναι οι ουρανοι και σου η γη την οικουμενην και το πληρωμα αυτης, συ εθεμελιωσας αυτα.

Din er Himlen, og din er Jorden, du grundede Jorderig med dets Fylde.

Τον βορραν και τον νοτον, συ εκτισας αυτους Θαβωρ και Αερμων εις το ονομα σου θελουσιν αγαλλεσθαι.

Norden og Sønden skabte du, Tabor og Hermon jubler over dit Navn.

Εχεις ισχυρον τον βραχιονα κραταια ειναι η χειρ σου υψηλη η δεξια σου.

Du har en Arm med Vælde, din Hånd er stærk, din højre løftet.

Η δικαιοσυνη και η κρισις ειναι η βασις του θρονου σου το ελεος και η αληθεια θελουσι προπορευεσθαι εμπροσθεν του προσωπου σου.

Retfærd og Ret er din Trones Grundvold, Nåde og Sandhed står for dit Åsyn.

Μακαριος ο λαος ο γινωσκων αλαλαγμον θελουσι περιπατει, Κυριε, εν τω φωτι του προσωπου σου.

Saligt det Folk, der kender til Frydesang, vandrer, HERRE, i dit Åsyns Lys!

Εις το ονομα σου θελουσιν αγαλλεσθαι ολην την ημεραν και εις την δικαιοσυνην σου θελουσιν υψωθη.

De lovsynger Dagen igennem dit Navn, ophøjes ved din Retfærdighed.

Διοτι συ εισαι το καυχημα της δυναμεως αυτων και δια της ευμενειας σου θελει υψωθη το κερας ημων.

Thi du er vor Styrkes Stolthed, du løfter vort Horn ved din Yndest;

Διοτι ο Κυριος ειναι η ασπις ημων και ο Αγιος του Ισραηλ ο βασιλευς ημων.

thi vort Skjold er hos HERREN, vor Konge er Israels Hellige!

Ελαλησας τοτε δι οραματος προς τον οσιον σου και ειπας εθεσα βοηθειαν επι τον δυνατον υψωσα εκλεκτον εκ του λαου

Du taled engang i et Syn til dine fromme : "Krone satte jeg på en Helt, ophøjed en Yngling af Folket;

Ευρηκα Δαβιδ τον δουλον μου με το ελαιον το αγιον μου εχρισα αυτον

jeg har fundet David, min Tjener, salvet ham med min hellige Olie;

η χειρ μου θελει στερεονει αυτον και ο βραχιων μου θελει ενδυναμονει αυτον.

thi min Hånd skal holde ham fast, og min Arm skal give ham Styrke.

δεν θελει υπερισχυσει εχθρος κατ αυτου ουδε υιος ανομιας θελει ταλαιπωρησει αυτον.

Ingen Fjende skal overvælde ham, ingen Nidding trykke ham ned;

Και θελω κατακοψει απ εμπροσθεν αυτου τους εχθρους αυτου και τους μισουντας αυτον θελω κατατροπωσει.

jeg knuser hans Fjender foran ham og nedstøder dem, der bader ham;

Η δε αληθεια μου και το ελεος μου θελουσιν εισθαι μετ αυτου και εν τω ονοματι μου θελει υψωθη το κερας αυτου.

med ham skal min Trofasthed og Miskundhed være, hans Horn skal løfte sig ved mit Navn;

Και θελω θεσει την χειρα αυτου επι την θαλασσαν, και επι τους ποταμους την δεξιαν αυτου.

jeg lægger Havet under hans Hånd og Strømmene under hans højre;

Αυτος θελει κραξει προς εμε, Πατηρ μου εισαι, Θεος μου και πετρα της σωτηριας μου.

mig skal han kalde: min Fader, min Gud og min Frelses Klippe.

Εγω βεβαιως θελω καμει αυτον πρωτοτοκον μου, Υψιστον επι τους βασιλεις της γης.

Jeg gør ham til førstefødt, den største blandt Jordens Konger;

Διαπαντος θελω φυλαττει εις αυτον το ελεος μου, και η διαθηκη μου θελει εισθαι στερεα μετ αυτου.

jeg bevarer for evigt min Miskundhed mod ham, min Pagt skal holdes ham troligt;

Και θελω καμει να διαμενη το σπερμα αυτου εις τον αιωνα, και ο θρονος αυτου ως αι ημεραι του ουρανου.

jeg lader hans Æt bestå for evigt, hans Trone, så længe Himlen er til.

Εαν εγκαταλιπωσιν οι υιοι αυτου τον νομον μου και εις τας κρισεις μου δεν περιπατησωσιν

Hvis hans Sønner svigter min Lov og ikke følger mine Lovbud,

Εαν παραβωσι τα διαταγματα μου και δεν φυλαξωσι τας εντολας μου

hvis de bryder min Vedtægt og ikke holder mit Bud,

Τοτε θελω επισκεφθη με ραβδον τας παραβασεις αυτων και με πληγας τας παρανομιας αυτων.

da hjemsøger jeg deres Synd med Ris, deres Brøde med hårde Slag;

Το ελεος μου ομως δεν θελω αφαιρεσει απ αυτου, ουδε θελω ψευσθη κατα της αληθειας μου.

men min Nåde tager jeg ikke fra ham, min Trofasthed svigter jeg ikke;

Δεν θελω παραβη την διαθηκην μου, ουδε θελω αθετησει ο, τι εξηλθεν εκ των χειλεων μου.

jeg bryder ikke min Pagt og ændrer ej mine Læbers Udsagn.

Απαξ ωμοσα εις την αγιοτητα μου, οτι δεν θελω ψευσθη προς τον Δαβιδ.

Ved min Hellighed svor jeg een Gang for alle - David sviger jeg ikke:

Το σπερμα αυτου θελει διαμενει εις τον αιωνα και ο θρονος αυτου ως ο ηλιος, ενωπιον μου

Hans Æt skal blive for evigt, hans Trone for mig som Solen,

Ως η σεληνη θελει στερεωθη εις τον αιωνα και μαρτυς πιστος εν τω ουρανω. Διαψαλμα.

stå fast som Månen for evigt, og Vidnet på Himlen er sanddru, - Sela.

Αλλα συ απεβαλες και εβδελυχθης, ωργισθης κατα του χριστου σου

Men du har forstødt og forkastet din Salvede og handlet i Vrede imod ham;

ηκυρωσας την διαθηκην του δουλου σου εβεβηλωσας το διαδημα αυτου εως της γης.

Pagten med din Tjener har du brudt, vanæret hans Krone og trådt den i Støvet;

Κατεβαλες παντας τους φραγμους αυτου ηφανισας τα οχυρωματα αυτου

du har nedbrudt alle hans Mure, i Grus har du lagt hans Fæstninger;

διαρπαζουσιν αυτον παντες οι διαβαινοντες την οδον κατεσταθη ονειδος εις τους γειτονας αυτου.

alle vejfarende plyndrer ham, sine Naboer blev han til Spot.

Υψωσας την δεξιαν των εναντιων αυτου ευφρανας παντας τους εχθρους αυτου

Du har løftet hans Uvenners højre og glædet alle hans Fjender;

ημβλυνας μαλιστα το κοπτερον της ρομφαιας αυτου και δεν εστερεωσας αυτον εν τη μαχη

hans Sværd lod du vige for Fjenden, du holdt ham ej oppe i Kampen;

Επαυσας την δοξαν αυτου και τον θρονον αυτου ερριψας κατα γης.

du vristed ham Staven af Hænde og styrted hans Trone til Jorden,

Ωλιγοστευσας τας ημερας της νεοτητος αυτου ενεδυσας αυτον με αισχυνην. Διαψαλμα.

afkorted hans Ungdoms Dage og hylled ham ind i Skam. - Sela.

Εως ποτε, Κυριε; θελεις κρυπτεσθαι διαπαντος; θελει καιεσθαι ως πυρ η οργη σου;

Hvor længe vil du skjule dig, HERRE, for evigt, hvor længe skal din Vrede lue som Ild?

Μνησθητι ποσον βραχυς ειναι ο καιρος μου, εν τινι ματαιοτητι εποιησας παντας τους υιους των ανθρωπων.

Herre, kom i Hu, hvad Livet er, til hvilken Tomhed du skabte hvert Menneskebarn!

Τις ανθρωπος θελει ζησει και δεν θελει ιδει θανατον; τις θελει λυτρωσει την ψυχην αυτου εκ της χειρος του αδου; Διαψαλμα.

Hvo bliver i Live og skuer ej Død, hvo frelser sin sjæl fra Dødsrigets Hånd? - Sela.

Που ειναι τα ελεη σου τα αρχαια, Κυριε, τα οποια ωμοσας προς τον Δαβιδ εν τη αληθεια σου;

Hvor er din fordums Nåde, Herre, som du i Trofasthed tilsvor David?

Μνησθητι, Κυριε, του ονειδισμου των δουλων σου, τον οποιον φερω εν τω κολπω μου υπο τοσουτων πολυαριθμων λαων

Kom, Herre, din Tjeners Skændsel i Hu, at jeg bærer Folkenes Spot i min Favn,

με τον οποιον ωνειδισαν οι εχθροι σου, Κυριε με τον οποιον ωνειδισαν τα ιχνη του χριστου σου.

hvorledes dine Fjender håner, HERRE, hvorledes de håner din Salvedes Fodspor.

Ευλογητος Κυριος εις τον αιωνα. Αμην, και αμην.

Lovet være HERREN i Evighed, Amen, Amen!