Job 38

Och HERREN svarade Job ur stormvinden och sade:

La Eternulo el ventego ekparolis al Ijob, kaj diris:

 Vem är du som stämplar vishet såsom mörker,  i det att du talar så utan insikt?

Kiu estas tiu, kiu mallumigas la plej altan decidon Per vortoj sensencaj?

 Omgjorda nu såsom ej man dina länder;  jag vill fråga dig, och du må giva mig besked.

Zonu kiel viro viajn lumbojn; Mi vin demandos, kaj vi sciigu al Mi.

 Var var du, när jag lade jordens grund?  Säg det, om du har ett så stort förstånd.

Kie vi estis, kiam Mi fondis la teron? Diru, se vi havas scion.

 Vem har fastställt hennes mått -- du vet ju det?  Och vem spände sitt mätsnöre ut över henne?

Kiu starigis ĝiajn mezurojn, se vi tion scias? Aŭ kiu etendis super ĝi rektoŝnuron?

 Var fingo hennes pelare sina fästen,  och vem var det som lade hennes hörnsten,

Sur kio estas enfortikigitaj ĝiaj bazoj, Aŭ kiu kuŝigis ĝian angulŝtonon,

 medan morgonstjärnorna tillsammans jublade  och alla Guds söner höjde glädjerop?

Dum komuna glorkantado de la matenaj steloj Kaj ĝojkriado de ĉiuj filoj de Dio?

 Och vem satte dörrar för havet,  när det föddes och kom ut ur moderlivet,

Kiu fermis la maron per pordoj, Kiam ĝi elpuŝiĝis kvazaŭ el la ventro de patrino;

 när jag gav det moln till beklädnad  och lät töcken bliva dess linda,

Kiam Mi faris la nubon ĝia vesto Kaj mallumon ĝiaj vindaĵoj,

 när jag åt det utstakade min gräns  och satte bom och dörrar därför,

Kaj starigis al ĝi limon Kaj faris riglilojn kaj pordojn,

 och sade: »Härintill skall du komma, men ej vidare,  här skola dina stolta böljor lägga sig»?

Kaj diris: Ĝis ĉi tie aliru, sed ne plu, Kaj ĉi tie rompiĝados viaj majestaj ondoj?

 Har du i din tid bjudit dagen att gry  eller anvisat åt morgonrodnaden dess plats,

Ĉu vi en via vivo iam ordonis al la mateno, Montris al la matenruĝo ĝian lokon,

 där den skulle fatta jorden i dess flikar,  så att de ogudaktiga skakades bort därifrån?

Ke ĝi kaptu la randojn de la tero, Kaj ke la malpiuloj deskuiĝu el ĝi;

 Då ändrar den form såsom leran under signetet,  och tingen stå fram såsom klädda i skrud;

Ke ilia internaĵo renversiĝu kiel koto, Kaj ke ili tute konfuziĝu;

 då berövas de ogudaktiga sitt ljus,  och den arm som lyftes för högt brytes sönder.

Ke de la malpiuloj forpreniĝu ilia lumo, Kaj ilia malhumila brako estu rompita?

 Har du stigit ned till havets källor  och vandrat omkring på djupets botten?

Ĉu vi venis ĝis la fontoj de la maro? Kaj ĉu vi iradis sur la fundo de la abismo?

 Hava dödens portar avslöjat sig för dig,  ja, såg du dödsskuggans portar?

Ĉu malfermiĝis antaŭ vi la pordego de la morto? Kaj ĉu vi vidis la pordegon de la mallumego?

 Har du överskådat jordens vidder?  Om du känner allt detta, så låt höra.

Ĉu vi pririgardis la larĝon de la tero? Diru, ĉu vi scias ĉion ĉi tion?

 Vet du vägen dit varest ljuset bor,  eller platsen där mörkret har sin boning,

Kie estas la vojo al la loĝejo de la lumo, Kaj kie estas la loko de la mallumo,

 så att du kan hämta dem ut till deras gräns  och finna stigarna som leda till deras hus?

Ke vi konduku ĝin al ĝia limo, Kaj ke vi rimarku la vojetojn al ĝia domo?

 Visst kan du det, ty så tidigt blev du ju född,  så stort är ju dina dagars antal!

Ĉu vi sciis, kiam vi naskiĝos Kaj kiel granda estos la nombro de viaj tagoj?

 Har du varit framme vid snöns förrådshus?  Och haglets förrådshus, du såg väl dem

Ĉu vi venis al la devenejo de la neĝo, Kaj ĉu vi vidis la devenejon de la hajlo,

 -- de förråd som jag har sparat till hemsökelsens tid,  till stridens och drabbningens dag?

Kiujn Mi konservas por la tempo de suferado, Por la tago de batalo kaj milito?

 Vet du vägen dit varest ljuset delar sig,  dit där stormen sprider sig ut över jorden?

Kie estas la vojo, laŭ kiu dividiĝas la lumo, Diskuras la orienta vento super la teron?

 Vem har åt regnflödet öppnat en ränna  och banat en väg för tordönets stråle,

Kiu destinis direkton por la fluo Kaj vojon por la tondra fulmo,

 till att sända regn över länder där ingen bor,  över öknar, där ingen människa finnes,

Por doni pluvon sur teron, kie neniu troviĝas, Sur dezerton senhoman,

 till att mätta ödsliga ödemarker  och giva växt åt gräsets brodd?

Por nutri dezerton kaj stepon Kaj kreskigi verdan herbon?

 Säg om regnet har någon fader,  och vem han är, som födde daggens droppar?

Ĉu la pluvo havas patron? Aŭ kiu naskigis la gutojn de roso?

 Ur vilken moders liv är det isen gick fram,  och vem är hon som födde himmelens rimfrost?

El kies ventro eliris la glacio? Kaj kiu naskis la prujnon sub la ĉielo?

 Se, vattnet tätnar och bliver likt sten,  så ytan sluter sig samman över djupet.

Simile al ŝtono malmoliĝas la akvo, Kaj la supraĵo de la abismo kunfirmiĝas.

 Knyter du tillhopa Sjustjärnornas knippe?  Och förmår du att lossa Orions band?

Ĉu vi povas ligi la ligilon de la Plejadoj? Aŭ ĉu vi povas malligi la ligon de Oriono?

 Är det du som, när tid är, för himmelstecknen fram,  och som leder Björninnan med hennes ungar?

Ĉu vi povas elirigi iliatempe la planedojn, Kaj konduki la Ursinon kun ĝiaj infanoj?

 Ja, förstår du himmelens lagar,  och ordnar du dess välde över jorden?

Ĉu vi konas la leĝojn de la ĉielo? Aŭ ĉu vi povas aranĝi ĝian regadon super la tero?

 Kan du upphöja din röst till molnen  och förmå vattenflöden att övertäcka dig?

Ĉu vi povas levi al la nubo vian voĉon, Ke abundo da akvo vin kovru?

 Kan du sända ljungeldar åstad, så att de gå,  så att de svara dig: »Ja vi äro redo»?

Ĉu vi povas sendi fulmojn, Ke ili iru kaj diru al vi: Jen ni estas?

 Vem har lagt vishet i de mörka molnen,  och vem gav förstånd åt järtecknen i luften?

Kiu metis en la internon la saĝon? Kaj kiu donis al la koro la prudenton?

 Vem håller med sin vishet räkning på skyarna?  Och himmelens läglar, vem häller ut dem,

Kiu estas tiel saĝa, ke li povu kalkuli la nubojn? Kaj kiu elverŝas la felsakojn de la ĉielo,

 medan mullen smälter såsom malm  och jordkokorna klibbas tillhopa?

Kiam la polvo kunfandiĝas Kaj la terbuloj kungluiĝas?

Ĉu vi ĉasas kaptaĵon por la leonino, Kaj satigas la leonidojn,

Kiam ili kuŝas en la nestegoj, Sidas embuske en la laŭbo?

Kiu pretigas al la korvo ĝian manĝaĵon, Kiam ĝiaj idoj krias al Dio, Vagflugas, ne havante, kion manĝi?