Job 38

La Eternulo el ventego ekparolis al Ijob, kaj diris:

Tedy odpověděl Hospodin Jobovi z vichru, a řekl:

Kiu estas tiu, kiu mallumigas la plej altan decidon Per vortoj sensencaj?

Kdož jest to, jenž zatemňuje radu řečmi neumělými?

Zonu kiel viro viajn lumbojn; Mi vin demandos, kaj vi sciigu al Mi.

Přepaš nyní jako muž bedra svá, a nač se tebe tázati budu, oznam mi.

Kie vi estis, kiam Mi fondis la teron? Diru, se vi havas scion.

Kdes byl, když jsem zakládal zemi? Pověz, jestliže máš rozum.

Kiu starigis ĝiajn mezurojn, se vi tion scias? Aŭ kiu etendis super ĝi rektoŝnuron?

Kdo rozměřil ji, víš-li? Aneb kdo vztáhl pravidlo na ni?

Sur kio estas enfortikigitaj ĝiaj bazoj, Aŭ kiu kuŝigis ĝian angulŝtonon,

Na čem podstavkové její upevněni jsou? Aneb kdo založil úhelný kámen její,

Dum komuna glorkantado de la matenaj steloj Kaj ĝojkriado de ĉiuj filoj de Dio?

Když prozpěvovaly spolu hvězdy jitřní, a plésali všickni synové Boží?

Kiu fermis la maron per pordoj, Kiam ĝi elpuŝiĝis kvazaŭ el la ventro de patrino;

Aneb kdo zavřel jako dveřmi moře, když vyšlo z života, a zjevilo se?

Kiam Mi faris la nubon ĝia vesto Kaj mallumon ĝiaj vindaĵoj,

Když jsem mu položil oblak za oděv, a mrákotu místo plének jeho,

Kaj starigis al ĝi limon Kaj faris riglilojn kaj pordojn,

Když jsem jemu uložil úsudek svůj, přistaviv závory a dvéře,

Kaj diris: Ĝis ĉi tie aliru, sed ne plu, Kaj ĉi tie rompiĝados viaj majestaj ondoj?

I řekl jsem: Až potud vycházeti budeš, a dále nic, tu, pravím, skládati budeš dutí vlnobití svého.

Ĉu vi en via vivo iam ordonis al la mateno, Montris al la matenruĝo ĝian lokon,

Zdaž jsi kdy za dnů svých rozkázal jitru? Ukázal-lis záři jitřní místo její,

Ke ĝi kaptu la randojn de la tero, Kaj ke la malpiuloj deskuiĝu el ĝi;

Aby uchvacovala kraje země, a bezbožní aby z ní vymítáni byli?

Ke ilia internaĵo renversiĝu kiel koto, Kaj ke ili tute konfuziĝu;

Tak aby proměnu přijímala jako vosk pečetní, oni pak aby nedlouho stáli jako roucho,

Ke de la malpiuloj forpreniĝu ilia lumo, Kaj ilia malhumila brako estu rompita?

A aby bezbožným zbraňováno bylo světla jejich, a rámě vyvýšené zlámáno bylo?

Ĉu vi venis ĝis la fontoj de la maro? Kaj ĉu vi iradis sur la fundo de la abismo?

Přišel-lis až k hlubinám mořským? A u vnitřnosti propasti chodil-lis?

Ĉu malfermiĝis antaŭ vi la pordego de la morto? Kaj ĉu vi vidis la pordegon de la mallumego?

Jsou-li tobě zjeveny brány smrti? A brány stínu smrti viděl-lis?

Ĉu vi pririgardis la larĝon de la tero? Diru, ĉu vi scias ĉion ĉi tion?

Shlédl-lis širokosti země? Oznam, jestliže ji znáš všecku.

Kie estas la vojo al la loĝejo de la lumo, Kaj kie estas la loko de la mallumo,

Která jest cesta k obydlí světla, a které místo temností,

Ke vi konduku ĝin al ĝia limo, Kaj ke vi rimarku la vojetojn al ĝia domo?

Že bys je pojal v meze jeho, poněvadž bys srozumíval stezkám domu jeho?

Ĉu vi sciis, kiam vi naskiĝos Kaj kiel granda estos la nombro de viaj tagoj?

Věděl-lis tehdáž, že jsi měl se naroditi, a počet dnů tvých jak veliký býti má?

Ĉu vi venis al la devenejo de la neĝo, Kaj ĉu vi vidis la devenejon de la hajlo,

Přišel-lis až ku pokladům sněhu? A poklady krupobití viděl-lis,

Kiujn Mi konservas por la tempo de suferado, Por la tago de batalo kaj milito?

Kteréž chovám k času ssoužení, ke dni bitvy a boje?

Kie estas la vojo, laŭ kiu dividiĝas la lumo, Diskuras la orienta vento super la teron?

Kterými se cestami rozděluje světlo, kteréž rozhání východní vítr po zemi?

Kiu destinis direkton por la fluo Kaj vojon por la tondra fulmo,

Kdo rozdělil povodní tok, a cestu blýskání hromovému,

Por doni pluvon sur teron, kie neniu troviĝas, Sur dezerton senhoman,

Tak aby pršel déšť i na tu zemi, kdež není lidí, na poušť, kdež není člověka,

Por nutri dezerton kaj stepon Kaj kreskigi verdan herbon?

Aby zapájel místa planá a pustá, a k zrůstu přivodil trávu mladistvou?

Ĉu la pluvo havas patron? Aŭ kiu naskigis la gutojn de roso?

Má-liž déšť otce? A kdo plodí krůpěje rosy?

El kies ventro eliris la glacio? Kaj kiu naskis la prujnon sub la ĉielo?

Z čího života vychází mráz? A jíní nebeské kdo plodí?

Simile al ŝtono malmoliĝas la akvo, Kaj la supraĵo de la abismo kunfirmiĝas.

Až i vody jako v kámen se proměňují, a svrchek propasti zamrzá.

Ĉu vi povas ligi la ligilon de la Plejadoj? Aŭ ĉu vi povas malligi la ligon de Oriono?

Zdali zavázati můžeš rozkoše Kuřátek, aneb stahování Orionovo rozvázati?

Ĉu vi povas elirigi iliatempe la planedojn, Kaj konduki la Ursinon kun ĝiaj infanoj?

Můžeš-li vyvoditi hvězdy polední v čas jistý, aneb Arktura s syny jeho povedeš-li?

Ĉu vi konas la leĝojn de la ĉielo? Aŭ ĉu vi povas aranĝi ĝian regadon super la tero?

Znáš-li řád nebes? Můžeš-li spravovati panování jejich na zemi?

Ĉu vi povas levi al la nubo vian voĉon, Ke abundo da akvo vin kovru?

Můžeš-li pozdvihnouti k oblaku hlasu svého, aby hojnost vod přikryla tebe?

Ĉu vi povas sendi fulmojn, Ke ili iru kaj diru al vi: Jen ni estas?

Ty-liž vypustíš blýskání, aby vycházela? Zdaliž řeknou tobě: Aj teď jsme?

Kiu metis en la internon la saĝon? Kaj kiu donis al la koro la prudenton?

Kdo složil u vnitřnostech lidských moudrost? Aneb kdo dal rozumu stižitelnost?

Kiu estas tiel saĝa, ke li povu kalkuli la nubojn? Kaj kiu elverŝas la felsakojn de la ĉielo,

Kdo vypravovati bude o nebesích moudře? A láhvice nebeské kdo nastrojuje,

Kiam la polvo kunfandiĝas Kaj la terbuloj kungluiĝas?

Aby svlažená země zase stuhnouti mohla, a hrudy se v hromadě držely?

Ĉu vi ĉasas kaptaĵon por la leonino, Kaj satigas la leonidojn,

Honíš-liž ty lvu loupež? A hltavost lvíčat naplňuješ-liž,

Kiam ili kuŝas en la nestegoj, Sidas embuske en la laŭbo?

Když se stulují v peleších svých, ustavičně z skrýší čihajíce?

Kiu pretigas al la korvo ĝian manĝaĵon, Kiam ĝiaj idoj krias al Dio, Vagflugas, ne havante, kion manĝi?

Kdo připravuje krkavci pokrm jeho, když mladí jeho k Bohu silnému volají, a toulají se sem i tam pro nedostatek pokrmu?