Job 39

“Dağ keçilerinin ne zaman doğurduğunu biliyor musun? Geyiklerin yavruladığı zamanı sen mi gözlüyorsun?

Знаеш ли времето, когато раждат дивите кози по канарите? Забелязваш ли кога раждат кошутите?

Sen mi sayıyorsun doğuruncaya dek geçirdikleri ayları? Doğurdukları zamanı biliyor musun?

Броиш ли колко месеца изпълват и знаеш ли времето на раждането им?

Çöküp yavrularını doğurur, Kurtulurlar sancılarından.

Навеждат се, раждат малките си, от болките си се освобождават.

Güçlenir, kırda büyür yavrular, Gider, bir daha dönmezler.

Малките им заякват, растат в полето, излизат и не се връщат при тях.

“Kim yaban eşeğini başı boş gönderdi, Kim bağlarını çözdü?

Кой е пуснал на свобода дивото магаре и е развързал връзките на дивия осел,

Yurt olarak ona bozkırı, Barınak olarak tuzlayı verdim.

за когото съм направил пустинята за дом и солената земя за негово жилище?

Kentteki kargaşaya güler o, Sürücünün bağırdığını duymaz.

То се присмива на градския шум, не чува виковете на водача.

Otlamak için tepeleri dolaşır, Yeşillik arar.

Планините, които обикаля, са негово пасбище и търси всякаква зеленина.

“Yaban öküzü sana kulluk etmek ister mi? Geceyi senin yemliğinin yanında geçirir mi?

Ще иска ли да ти работи дивото говедо, или ще пренощува ли в яслите ти?

Sabanla yarık açsın diye ona bağ vurabilir misin? Arkanda, ovalarda tırmık çeker mi?

Ще впрегнеш ли дивото говедо с въжета на браздата и ще браносва ли то долините след теб?

Çok güçlü diye ona bel bağlayabilir misin? Ağır işini ona bırakabilir misin?

Ще му се довериш ли, защото силата му е голяма, и ще повериш ли труда си на него?

Ekinini getireceğine, Buğdayını harman yerinde toplayacağına güvenir misin?

Ще разчиташ ли на него да ти прибере реколтата, да я събере в хармана ти?

“Devekuşunun kanatları sevinçle dalgalanır, Ama leyleğin kanatları ve tüyleriyle kıyaslanamaz.

Весело пляскат крилата на камилоптицата — те крила и пера на щъркел ли са?

Devekuşu yumurtalarını yere bırakır, Onları kumda ısıtır,

Защото тя оставя яйцата си на земята и ги топли в пръстта,

Ayak altında ezilebileceklerini, Yabanıl hayvanlarca çiğnenebileceklerini düşünmez.

и забравя, че крак може да ги смаже, или че див звяр може да ги стъпче.

Yavrularına sert davranır, kendinin değilmiş gibi, Çektiği zahmetin boşa gideceğine üzülmez.

С малките си се държи жестоко, като че не са нейни; труди се напразно и не я е грижа,

Çünkü Tanrı ona bilgelik bağışlamamış, Anlayıştan pay vermemiştir.

понеже Бог я е лишил от мъдрост, не й е разум отредил.

Yine de koşmak için kabarınca Ata ve binicisine güler.

Във времето, когато се изправи, тя се присмива на коня и на ездача му.

“Sen mi ata güç verdin, Dalgalanan yeleyi boynuna giydirdin?

Ти ли си дал сила на коня и облякъл шията му с грива?

Sen misin onu çekirge gibi sıçratan, Gururlu kişnemesiyle korku saçtıran?

Ти ли го караш да скача като скакалец? Неговото великолепно пръхтене е ужасно.

Ayakları toprağı şiddetle eşer, Gücünden ötürü sevinçle coşar, Savaşçının üstüne yürür.

Рови с крак в долината и ликува в силата си; излиза срещу оръжията;

Korkuya güler, hiçbir şeyden yılmaz, Kılıç önünde geri adım atmaz.

присмива се на страха и не се бои, нито се обръща назад от меча;

Ok kılıfı, parıldayan mızrak ve pala Üzerinde takırdar atın.

тулът дрънчи срещу него, острие на копие и ятаган.

Coşku ve heyecanla uzaklıkları yutar, Boru çalınca duramaz yerinde.

С буйство и ярост той препуска по земята и не спира при гласа на тръбата.

Boru çaldıkça, ‘Hi!’ diye kişner, Savaş kokusunu, komutanların gürleyen sesini, Savaş çığlıklarını uzaklardan duyar.

Щом засвири тръбата, той казва: О-хо! — и отдалеч подушва боя, гръмовния зов на военачалниците и бойния вик.

“Atmaca senin bilgeliğinle mi süzülüyor, Kanatlarını güneye doğru açıyor?

Чрез твоя разум ли лети нагоре ястребът, простирайки крилете си на юг?

Kartal senin buyruğunla mı yükseliyor, Yuvasını yükseklere kuruyor?

При твоята заповед ли се издига орелът и прави гнездото си нависоко?

Uçurum kenarlarında konaklıyor, Sivri kayalar onun kalesi.

Той живее на канарите, обитава на скалисти зъбери и непристъпни места.

Oradan gözetliyor yiyeceğini, Gözleri avını uzaktan seçiyor.

Оттам съзира плячката, очите му я виждат отдалеч.

[] Onun yavruları kanla beslenir, Leşler neredeyse, o da oradadır.”

Малките му също смучат кръв, и където има убити, там е той.