Job 39

Ştii tu cînd îşi fac caprele sălbatice puii? Vezi tu pe cerboaice cînd fată?

“Dağ keçilerinin ne zaman doğurduğunu biliyor musun? Geyiklerin yavruladığı zamanı sen mi gözlüyorsun?

Numeri tu lunile în cari sînt însărcinate, şi cunoşti tu vremea cînd nasc?

Sen mi sayıyorsun doğuruncaya dek geçirdikleri ayları? Doğurdukları zamanı biliyor musun?

Ele se pleacă, fată puii, şi scapă iute de durerile lor.

Çöküp yavrularını doğurur, Kurtulurlar sancılarından.

Puii lor prind vlagă şi cresc supt cerul slobod, pleacă, şi nu se mai întorc la ele.

Güçlenir, kırda büyür yavrular, Gider, bir daha dönmezler.

Cine a lăsat slobod măgarul sălbatic, izbăvindu -l de orice legătură?

“Kim yaban eşeğini başı boş gönderdi, Kim bağlarını çözdü?

I-am dat ca locuinţă pustiul, şi pămîntul sărac ca locaş.

Yurt olarak ona bozkırı, Barınak olarak tuzlayı verdim.

El rîde de zarva cetăţilor,

Kentteki kargaşaya güler o, Sürücünün bağırdığını duymaz.

Străbate munţii ca să-şi găsească hrana, şi umblă după tot ce este verde.

Otlamak için tepeleri dolaşır, Yeşillik arar.

Vrea bivolul sălbatic să fie în slujba ta? Şi stă el noaptea la ieslea ta?

“Yaban öküzü sana kulluk etmek ister mi? Geceyi senin yemliğinin yanında geçirir mi?

Îl poţi lega tu cu o funie, ca să tragă o brazdă? Merge el după tine, ca să grăpeze bulgării din văi?

Sabanla yarık açsın diye ona bağ vurabilir misin? Arkanda, ovalarda tırmık çeker mi?

Te încrezi tu în el, pentrucă puterea lui este mare? Şi -i laşi tu grija lucrărilor tale?

Çok güçlü diye ona bel bağlayabilir misin? Ağır işini ona bırakabilir misin?

Te laşi tu pe el, pentru căratul rodurilor tale, ca să le strîngă în aria ta?

Ekinini getireceğine, Buğdayını harman yerinde toplayacağına güvenir misin?

Aripa struţului bate cu veselie, de-ai zice că este aripa şi penişul berzei.

“Devekuşunun kanatları sevinçle dalgalanır, Ama leyleğin kanatları ve tüyleriyle kıyaslanamaz.

Dar struţoaica îşi încredinţează pămîntului ouăle, şi le lasă să se încălzească în nisip.

Devekuşu yumurtalarını yere bırakır, Onları kumda ısıtır,

Ea uită că piciorul le poate strivi, că o fiară de cîmp le poate călca în picioare.

Ayak altında ezilebileceklerini, Yabanıl hayvanlarca çiğnenebileceklerini düşünmez.

Este aspră cu puii săi de parcă nici n'ar fi ai ei. Că s'a trudit de geaba, nu -i pasă nici de cum!

Yavrularına sert davranır, kendinin değilmiş gibi, Çektiği zahmetin boşa gideceğine üzülmez.

Căci Dumnezeu nu i -a dat înţelepciune, şi nu i -a făcut parte de pricepere.

Çünkü Tanrı ona bilgelik bağışlamamış, Anlayıştan pay vermemiştir.

Cînd se scoală şi porneşte, rîde de cal şi de călăreţul lui.

Yine de koşmak için kabarınca Ata ve binicisine güler.

Tu dai putere calului, şi -i îmbraci gîtul cu o coamă ce fîlfăie?

“Sen mi ata güç verdin, Dalgalanan yeleyi boynuna giydirdin?

Tu -l faci să sară ca lăcusta? Nchezatul lui puternic răspîndeşte groaza.

Sen misin onu çekirge gibi sıçratan, Gururlu kişnemesiyle korku saçtıran?

Scurmă pămîntul, şi, mîndru de puterea lui, se aruncă asupra celor înarmaţi;

Ayakları toprağı şiddetle eşer, Gücünden ötürü sevinçle coşar, Savaşçının üstüne yürür.

îşi bate joc de frică, nu se teme, şi nu se dă înapoi dinaintea săbiei.

Korkuya güler, hiçbir şeyden yılmaz, Kılıç önünde geri adım atmaz.

Zîngăneşte tolba cu săgeţi pe el, suliţa şi lancea strălucesc,

Ok kılıfı, parıldayan mızrak ve pala Üzerinde takırdar atın.

fierbe de aprindere, mănîncă pămîntul, n'are astîmpăr cînd răsună trîmbiţa.

Coşku ve heyecanla uzaklıkları yutar, Boru çalınca duramaz yerinde.

La sunetul trîmbiţei parcă zice: ,Înainte!` De departe miroase bătălia, glasul ca de tunet ai căpeteniilor şi strigătele de luptă.

Boru çaldıkça, ‘Hi!’ diye kişner, Savaş kokusunu, komutanların gürleyen sesini, Savaş çığlıklarını uzaklardan duyar.

Oare prin priceperea ta îşi ia uliul sborul, şi îşi întinde aripile spre miazăzi?

“Atmaca senin bilgeliğinle mi süzülüyor, Kanatlarını güneye doğru açıyor?

Oare din porunca ta se înalţă vulturul, şi îşi aşează cuibul pe înălţimi?

Kartal senin buyruğunla mı yükseliyor, Yuvasını yükseklere kuruyor?

El locuieşte în stînci, acolo îşi are locuinţa, pe vîrful zimţat al stîncilor şi pe vîrful munţilor.

Uçurum kenarlarında konaklıyor, Sivri kayalar onun kalesi.

De acolo descopere el prada, şi îşi cufundă privirile în depărtare după ea.

Oradan gözetliyor yiyeceğini, Gözleri avını uzaktan seçiyor.

Puii lui îi beau sîngele; şi acolo unde sînt hoituri, acolo -i şi vulturul.

[] Onun yavruları kanla beslenir, Leşler neredeyse, o da oradadır.”