Job 38

L'Eternel répondit à Job du milieu de la tempête et dit:

Τοτε απεκριθη ο Κυριος προς τον Ιωβ εκ του ανεμοστροβιλου και ειπε

Qui est celui qui obscurcit mes desseins Par des discours sans intelligence?

Τις ουτος, οστις σκοτιζει την βουλην μου δια λογων ασυνετων;

Ceins tes reins comme un vaillant homme; Je t'interrogerai, et tu m'instruiras.

Ζωσον ηδη την οσφυν σου ως ανηρ διοτι θελω σε ερωτησει, και φανερωσον μοι.

Où étais-tu quand je fondais la terre? Dis-le, si tu as de l'intelligence.

Που ησο οτε εθεμελιονον την γην; απαγγειλον, εαν εχης συνεσιν.

Qui en a fixé les dimensions, le sais-tu? Ou qui a étendu sur elle le cordeau?

Τις εθεσε τα μετρα αυτης, εαν εξευρης; η τις ηπλωσε σταθμην επ αυτην;

Sur quoi ses bases sont-elles appuyées? Ou qui en a posé la pierre angulaire,

Επι τινος ειναι εστηριγμενα τα θεμελια αυτης; η τις εθεσε τον ακρογωνιαιον λιθον αυτης,

Alors que les étoiles du matin éclataient en chants d'allégresse, Et que tous les fils de Dieu poussaient des cris de joie?

οτε τα αστρα της αυγης εψαλλον ομου και παντες οι υιοι του Θεου ηλαλαζον;

Qui a fermé la mer avec des portes, Quand elle s'élança du sein maternel;

η τις συνεκλεισε την θαλασσαν με θυρας, οτε εξορμωσα εξηλθεν εκ μητρας;

Quand je fis de la nuée son vêtement, Et de l'obscurité ses langes;

οτε περιεβαλον αυτην με νεφελην και με ομιχλην εσπαργανωσα αυτην,

Quand je lui imposai ma loi, Et que je lui mis des barrières et des portes;

και περιωρισα αυτην δια προσταγματος μου, και εβαλον μοχλους και πυλας,

Quand je dis: Tu viendras jusqu'ici, tu n'iras pas au delà; Ici s'arrêtera l'orgueil de tes flots?

και ειπα, Εως αυτου θελεις ερχεσθαι και δεν θελεις υπερβη και εδω θελει συντριβεσθαι η υπερηφανια των κυματων σου;

Depuis que tu existes, as-tu commandé au matin? As-tu montré sa place à l'aurore,

Προσεταξας συ την πρωιαν επι των ημερων σου; εδειξας εις την αυγην τον τοπον αυτης,

Pour qu'elle saisisse les extrémités de la terre, Et que les méchants en soient secoués;

δια να πιαση τα εσχατα της γης, ωστε οι κακουργοι να εκτιναχθωσιν απ αυτης;

Pour que la terre se transforme comme l'argile qui reçoit une empreinte, Et qu'elle soit parée comme d'un vêtement;

Αυτη μεταμορφουται ως πηλος σφραγιζομενος και τα παντα παρουσιαζονται ως στολη.

Pour que les méchants soient privés de leur lumière, Et que le bras qui se lève soit brisé?

Και το φως των ασεβων αφαιρειται απ αυτων, ο δε βραχιων των υπερηφανων συντριβεται.

As-tu pénétré jusqu'aux sources de la mer? T'es-tu promené dans les profondeurs de l'abîme?

Εισηλθες εως των πηγων της θαλασσης; η περιεπατησας εις εξιχνιασιν της αβυσσου;

Les portes de la mort t'ont-elles été ouvertes? As-tu vu les portes de l'ombre de la mort?

Ηνοιχθησαν εις σε του θανατου αι πυλαι; η ειδες τας θυρας της σκιας του θανατου;

As-tu embrassé du regard l'étendue de la terre? Parle, si tu sais toutes ces choses.

Εγνωρισας το πλατος της γης; απαγγειλον, εαν ενοησας παντα ταυτα.

Où est le chemin qui conduit au séjour de la lumière? Et les ténèbres, où ont-elles leur demeure?

Που ειναι η οδος της κατοικιας του φωτος; και του σκοτους, που ειναι ο τοπος αυτου,

Peux-tu les saisir à leur limite, Et connaître les sentiers de leur habitation?

δια να συλλαβης αυτο εις το οριον αυτου και να γνωρισης τας τριβους της οικιας αυτου;

Tu le sais, car alors tu étais né, Et le nombre de tes jours est grand!

Γνωριζεις αυτο, διοτι τοτε εγεννηθης; η διοτι ο αριθμος των ημερων σου ειναι πολυς;

Es-tu parvenu jusqu'aux amas de neige? As-tu vu les dépôts de grêle,

Εισηλθες εις τους θησαυρους της χιονος; η ειδες τους θησαυρους της χαλαζης,

Que je tiens en réserve pour les temps de détresse, Pour les jours de guerre et de bataille?

τους οποιους φυλαττω δια τον καιρον της θλιψεως δια την ημεραν της μαχης και του πολεμου;

Par quel chemin la lumière se divise-t-elle, Et le vent d'orient se répand-il sur la terre?

Δια τινος οδου διαδιδεται το φως, η ο ανατολικος ανεμος διαχεεται επι την γην;

Qui a ouvert un passage à la pluie, Et tracé la route de l'éclair et du tonnerre,

Τις ηνοιξε ρυακας δια τας ραγδαιας βροχας, η δρομον δια την αστραπην της βροντης,

Pour que la pluie tombe sur une terre sans habitants, Sur un désert où il n'y a point d'hommes;

δια να φερη βροχην επι γην ακατοικητον, εις ερημον, οπου ανθρωπος δεν υπαρχει,

Pour qu'elle abreuve les lieux solitaires et arides, Et qu'elle fasse germer et sortir l'herbe?

δια να χορταση την αβατον και ακατοικητον, και να αναβλαστηση τον βλαστον της χλοης;

La pluie a-t-elle un père? Qui fait naître les gouttes de la rosée?

Εχει πατερα η βροχη; η τις εγεννησε τας σταγονας της δροσου;

Du sein de qui sort la glace, Et qui enfante le frimas du ciel,

Απο μητρας τινος εξερχεται ο παγος; και την παχνην του ουρανου, τις εγεννησε;

Pour que les eaux se cachent comme une pierre, Et que la surface de l'abîme soit enchaînée?

Τα υδατα σκληρυνονται ως λιθος, και το προσωπον της αβυσσου πηγνυεται.

Noues-tu les liens des Pléiades, Ou détaches-tu les cordages de l'Orion?

Δυνασαι να δεσμευσης τας γλυκειας επιρροας της Πλειαδος η να λυσης τα δεσμα τον Ωριωνος;

Fais-tu paraître en leur temps les signes du zodiaque, Et conduis-tu la Grande Ourse avec ses petits?

Δυνασαι να εκβαλης τα Ζωδια εις τον καιρον αυτων; η δυνασαι να οδηγησης τον Αρκτουρον μετα των υιων αυτου;

Connais-tu les lois du ciel? Règles-tu son pouvoir sur la terre?

Γνωριζεις τους νομους του ουρανου; δυνασαι να διαταξης τας επιρροας αυτου επι την γην;

Elèves-tu la voix jusqu'aux nuées, Pour appeler à toi des torrents d'eaux?

Δυνασαι να υψωσης την φωνην σου εις τα νεφη, δια να σε σκεπαση αφθονια υδατων;

Lances-tu les éclairs? Partent-ils? Te disent-ils: Nous voici?

Δυνασαι να αποστειλης αστραπας, ωστε να εξελθωσι και να ειπωσι προς σε, Ιδου, ημεις;

Qui a mis la sagesse dans le coeur, Ou qui a donné l'intelligence à l'esprit?

Τις εβαλε σοφιαν εντος του ανθρωπου; η τις εδωκε συνεσιν εις την καρδιαν αυτου;

Qui peut avec sagesse compter les nuages, Et verser les outres des cieux,

Τις δυναται να αριθμηση τα νεφη δια σοφιας; η τις δυναται να κενονη τα δοχεια του ουρανου,

Pour que la poussière se mette à ruisseler, Et que les mottes de terre se collent ensemble?

δια να χωνευθη το χωμα εις συμπηξιν και οι βωλοι να συγκολλωνται;

Chasses-tu la proie pour la lionne, Et apaises-tu la faim des lionceaux,

Θελεις κυνηγησει θηραμα δια τον λεοντα; η χορτασει την ορεξιν των σκυμνων,

Quand ils sont couchés dans leur tanière, Quand ils sont en embuscade dans leur repaire?

οταν κοιτωνται εν τοις σπηλαιοις και καθηνται εις τους κρυπτηρας δια να ενεδρευωσι;

Qui prépare au corbeau sa pâture, Quand ses petits crient vers Dieu, Quand ils sont errants et affamés?

Τις ετοιμαζει εις τον κορακα την τροφην αυτου, οταν οι νεοσσοι αυτου κραζωσι προς τον Θεον, περιπλανωμενοι δι ελλειψιν τροφης;