Job 39

Ĉu vi scias la tempon, en kiu naskas la ibeksoj sur la rokoj? Ĉu vi observis la akuŝiĝon de la cervinoj?

Sabes tu o tempo do parto das cabras montesas, ou podes observar quando é que parem as corças?

Ĉu vi kalkulis la monatojn de ilia gravedeco? Aŭ ĉu vi scias la tempon, kiam ili devas naski?

Podes contar os meses que cumprem, ou sabes o tempo do seu parto?

Ili fleksiĝas, elĵetas siajn idojn, Liberiĝas de siaj doloroj.

Encurvam-se, dão à luz as suas crias, lançam de si a sua prole.

Iliaj infanoj fortiĝas, kreskas en libereco, Foriras, ke ne revenas al ili.

Seus filhos enrijam, crescem no campo livre; saem, e não tornam para elas:

Kiu donis liberecon al la sovaĝa azeno? Kaj kiu malligis ĝiajn ligilojn?

Quem despediu livre o jumento montês, e quem soltou as prisões ao asno veloz,

La dezerton Mi faris ĝia domo, Kaj stepon ĝia loĝejo;

ao qual dei o ermo por casa, e a terra salgada por morada?

Ĝi ridas pri la bruo de la urbo, La kriojn de pelanto ĝi ne aŭdas;

Ele despreza o tumulto da cidade; não obedece os gritos do condutor.

La produktaĵoj de la montoj estas ĝia manĝaĵo, Kaj ĝi serĉas ĉian verdaĵon.

O circuito das montanhas é o seu pasto, e anda buscando tudo o que está verde.

Ĉu bubalo volos servi al vi? Ĉu ĝi volos nokti ĉe via manĝujo?

Quererá o boi selvagem servir-te? Ou ficará junto à tua manjedoura?

Ĉu vi povas alligi bubalon per ŝnuro al bedo? Ĉu ĝi erpos post vi valojn?

Podes amarrar o boi selvagem ao arado com uma corda, ou esterroará ele após ti os vales?

Ĉu vi fidos ĝin pro ĝia granda forto? Kaj ĉu vi komisios al ĝi vian laboron?

Ou confiarás nele, por ser grande a sua força, ou deixarás a seu cargo o teu trabalho?

Ĉu vi havos konfidon al ĝi, ke ĝi reportos viajn semojn Kaj kolektos en vian grenejon?

Fiarás dele que te torne o que semeaste e o recolha à tua eira?

La flugilo de struto leviĝas gaje, Simile al la flugilo de cikonio kaj de akcipitro;

Movem-se alegremente as asas da avestruz; mas é benigno o adorno da sua plumagem?

Ĉar ĝi lasas sur la tero siajn ovojn Kaj varmigas ilin en la sablo;

Pois ela deixa os seus ovos na terra, e os aquenta no pó,

Ĝi forgesas, ke piedo povas ilin dispremi Kaj sovaĝa besto povas ilin disbati.

e se esquece de que algum pé os pode pisar, ou de que a fera os pode calcar.

Ĝi estas kruela por siaj idoj, kvazaŭ ili ne estus ĝiaj; Ĝi ne zorgas pri tio, ke ĝia laboro estas vana;

Endurece-se para com seus filhos, como se não fossem seus; embora se perca o seu trabalho, ela está sem temor;

Ĉar Dio senigis ĝin je saĝo Kaj ne donis al ĝi prudenton.

porque Deus a privou de sabedoria, e não lhe repartiu entendimento.

Kiam ĝi leviĝas alten, Ĝi mokas ĉevalon kaj ĝian rajdanton.

Quando ela se levanta para correr, zomba do cavalo, e do cavaleiro.

Ĉu vi donas forton al la ĉevalo? Ĉu vi vestas ĝian kolon per kolharoj?

Acaso deste força ao cavalo, ou revestiste de força o seu pescoço?

Ĉu vi povas saltigi ĝin kiel akrido? Terura estas la beleco de ĝia ronkado.

Fizeste-o pular como o gafanhoto? Terrível é o fogoso respirar das suas ventas.

Ĝi fosas en la valo kaj estas gaja pro forteco; Ĝi eliras kontraŭ armiton;

Escarva no vale, e folga na sua força, e sai ao encontro dos armados.

Ĝi ridas pri timo kaj ne senkuraĝiĝas, Kaj ne retiras sin de glavo.

Ri-se do temor, e não se espanta; e não torna atrás por causa da espada.

Super ĝi sonoras la sagujo, Brilas lanco kaj ponardego.

Sobre ele rangem a aljava, a lança cintilante e o dardo.

Kun bruo kaj kolero ĝi glutas teron, Kaj ne povas stari trankvile ĉe sonado de trumpeto.

Tremendo e enfurecido devora a terra, e não se contém ao som da trombeta.

Kiam eksonas la trumpeto, ĝi ekkrias: Ho, ho! Kaj de malproksime ĝi flarsentas la batalon, Kriadon de la kondukantoj, kaj bruon.

Toda vez que soa a trombeta, diz: Eia! E de longe cheira a guerra, e o trovão dos capitães e os gritos.

Ĉu pro via saĝo flugas la akcipitro Kaj etendas siajn flugilojn al sudo?

É pelo teu entendimento que se eleva o gavião, e estende as suas asas para o sul?

Ĉu pro via ordono leviĝas la aglo Kaj faras alte sian neston?

Ou se remonta a águia ao teu mandado, e põe no alto o seu ninho?

Sur roko ĝi loĝas, Noktas sur dento de roko kaj de monta pinto.

Mora nas penhas e ali tem a sua pousada, no cume das penhas, no lugar seguro.

De tie ĝi elrigardas por si manĝaĵon; Malproksime vidas ĝiaj okuloj.

Dali descobre a presa; seus olhos a avistam de longe.

Ĝiaj idoj trinkas sangon; Kaj kie estas mortigitoj, tie ĝi estas.

Seus filhos chupam o sangue; e onde há mortos, ela aí está.