Job 41

Тож надія твоя неправдива, на сам вигляд його упадеш.

Ĉu vi povas eltiri levjatanon per fiŝhoko, Aŭ ligi per ŝnuro ĝian langon?

Нема смільчака, щоб його він збудив, а хто ж перед обличчям Моїм зможе стати?

Ĉu vi povas trameti kanon tra ĝia nazo Kaj trapiki ĝian vangon per pikilo?

Хто вийде навпроти Мене й буде цілий? Що під небом усім це Моє!

Ĉu ĝi multe petegos vin, Aŭ parolos al vi flataĵojn?

Не буду мовчати про члени його, про стан його сили й красу його складу.

Ĉu ĝi faros interligon kun vi? Ĉu vi povas preni ĝin kiel porĉiaman sklavon?

Хто відкриє поверхню одежі його? Хто підійде коли до двійних його щелепів?

Ĉu vi amuziĝos kun ĝi kiel kun birdo? Aŭ ĉu vi ligos ĝin por viaj knabinoj?

Двері обличчя його хто відчинить? Навколо зубів його жах!

Ĉu kamaradoj ĝin dishakos, Kaj dividos inter komercistoj?

Його спина канали щитів, поєднання їх крем'яная печать.

Ĉu vi povas plenigi per pikiloj ĝian haŭton Kaj per fiŝistaj hokoj ĝian kapon?

Одне до одного доходить, а вітер між ними не пройде.

Metu sur ĝin vian manon; Tiam vi bone memoros la batalon, kaj ĝin ne plu entreprenos.

Одне до одного притверджені, сполучені, і не відділяться.

Vidu, la espero ĉiun trompos; Jam ekvidinte ĝin, li falos.

Його чхання засвічує світло, а очі його як повіки зорі світової!

Neniu estas tiel kuraĝa, por inciti ĝin; Kiu do povas stari antaŭ Mi?

Бухає полум'я з пащі його, вириваються іскри огненні!

Kiu antaŭe ion donis al Mi, ke Mi redonu al li? Sub la tuta ĉielo ĉio estas Mia.

Із ніздер його валить дим, немов з того горшка, що кипить та біжить.

Mi ne silentos pri ĝiaj membroj, Pri ĝia forto kaj bela staturo.

Його подих розпалює вугіль, і бухає полум'я з пащі його.

Kiu povas levi ĝian veston? Kiu aliros al ĝia paro da makzeloj?

Сила ночує на шиї його, а страх перед ним утікає.

Kiu povas malfermi la pordon de ĝia vizaĝo? Teruro ĉirkaŭas ĝiajn dentojn.

М'ясо нутра його міцно тримається, воно в ньому тверде, не хитається.

Ĝiaj fieraj skvamoj estas kiel ŝildoj, Interligitaj per fortika sigelo;

Його серце, мов з каменя вилите, і тверде, як те долішнє жорно!

Unu kuntuŝiĝas kun la alia tiel, Ke aero ne povas trairi tra ili;

Як підводиться він, перелякуються силачі, та й ховаються з жаху.

Unu alfortikiĝis al la alia, Interkuniĝis kaj ne disiĝas.

Той меч, що досягне його, не встоїть, ані спис, ані ратище й панцер.

Ĝia terno briligas lumon, Kaj ĝiaj okuloj estas kiel la palpebroj de la ĉielruĝo.

За солому залізо вважає, а мідь за гнилу деревину!

El ĝia buŝo eliras torĉoj, Elkuras flamaj fajreroj.

Син лука, стріла, не примусит увтікати його, каміння із пращі для нього зміняється в сіно.

El ĝiaj nazotruoj eliras fumo, Kiel el bolanta poto aŭ kaldrono.

Булаву уважає він за соломинку, і сміється із посвисту ратища.

Ĝia spiro ekbruligas karbojn, Kaj flamo eliras el ĝia buŝo.

Під ним гостре череп'я, лягає на гостре, немов у болото.

Sur ĝia kolo loĝas forto, Kaj antaŭ ĝi kuras teruro.

Чинить він, що кипить глибочінь, мов горня, і обертає море в окріп.

La partoj de ĝia karno estas firme kunligitaj inter si, Tenas sin fortike sur ĝi, kaj ne ŝanceliĝas.

Стежка світить за ним, а безодня здається йому сивиною.

Ĝia koro estas malmola kiel ŝtono, Kaj fortika kiel suba muelŝtono.

Немає подоби йому на землі, він безстрашним створений,

Kiam ĝi sin levas, ektremas fortuloj, Konsterniĝas de teruro.

він бачить усе, що високе, він цар над усім пишним звір'ям!

Glavo, kiu alproksimiĝas al ĝi, ne povas sin teni, Nek lanco, sago, aŭ kiraso.

Feron ĝi rigardas kiel pajlon, Kupron kiel putran lignon.

Ne forpelos ĝin sago; Ŝtonoj el ŝtonĵetilo fariĝas pajleroj antaŭ ĝi.

Bastonegon ĝi rigardas kiel pajlon, Kaj ĝi mokas la sonon de lanco.

Sube ĝi havas akrajn pecetojn; Kiel draŝrulo ĝi kuŝas sur la ŝlimo.

Kiel kaldronon ĝi ondigas la profundon; La maron ĝi kirlas kiel ŝmiraĵon.

La vojo post ĝi lumas; La abismo aperas kiel grizaĵo.

Ne ekzistas sur la tero io simila al ĝi; Ĝi estas kreita sentima.

Ĝi rigardas malestime ĉion altan; Ĝi estas reĝo super ĉiuj sovaĝaj bestoj.