Job 39

“Dağ keçilerinin ne zaman doğurduğunu biliyor musun? Geyiklerin yavruladığı zamanı sen mi gözlüyorsun?

Ştii tu cînd îşi fac caprele sălbatice puii? Vezi tu pe cerboaice cînd fată?

Sen mi sayıyorsun doğuruncaya dek geçirdikleri ayları? Doğurdukları zamanı biliyor musun?

Numeri tu lunile în cari sînt însărcinate, şi cunoşti tu vremea cînd nasc?

Çöküp yavrularını doğurur, Kurtulurlar sancılarından.

Ele se pleacă, fată puii, şi scapă iute de durerile lor.

Güçlenir, kırda büyür yavrular, Gider, bir daha dönmezler.

Puii lor prind vlagă şi cresc supt cerul slobod, pleacă, şi nu se mai întorc la ele.

“Kim yaban eşeğini başı boş gönderdi, Kim bağlarını çözdü?

Cine a lăsat slobod măgarul sălbatic, izbăvindu -l de orice legătură?

Yurt olarak ona bozkırı, Barınak olarak tuzlayı verdim.

I-am dat ca locuinţă pustiul, şi pămîntul sărac ca locaş.

Kentteki kargaşaya güler o, Sürücünün bağırdığını duymaz.

El rîde de zarva cetăţilor,

Otlamak için tepeleri dolaşır, Yeşillik arar.

Străbate munţii ca să-şi găsească hrana, şi umblă după tot ce este verde.

“Yaban öküzü sana kulluk etmek ister mi? Geceyi senin yemliğinin yanında geçirir mi?

Vrea bivolul sălbatic să fie în slujba ta? Şi stă el noaptea la ieslea ta?

Sabanla yarık açsın diye ona bağ vurabilir misin? Arkanda, ovalarda tırmık çeker mi?

Îl poţi lega tu cu o funie, ca să tragă o brazdă? Merge el după tine, ca să grăpeze bulgării din văi?

Çok güçlü diye ona bel bağlayabilir misin? Ağır işini ona bırakabilir misin?

Te încrezi tu în el, pentrucă puterea lui este mare? Şi -i laşi tu grija lucrărilor tale?

Ekinini getireceğine, Buğdayını harman yerinde toplayacağına güvenir misin?

Te laşi tu pe el, pentru căratul rodurilor tale, ca să le strîngă în aria ta?

“Devekuşunun kanatları sevinçle dalgalanır, Ama leyleğin kanatları ve tüyleriyle kıyaslanamaz.

Aripa struţului bate cu veselie, de-ai zice că este aripa şi penişul berzei.

Devekuşu yumurtalarını yere bırakır, Onları kumda ısıtır,

Dar struţoaica îşi încredinţează pămîntului ouăle, şi le lasă să se încălzească în nisip.

Ayak altında ezilebileceklerini, Yabanıl hayvanlarca çiğnenebileceklerini düşünmez.

Ea uită că piciorul le poate strivi, că o fiară de cîmp le poate călca în picioare.

Yavrularına sert davranır, kendinin değilmiş gibi, Çektiği zahmetin boşa gideceğine üzülmez.

Este aspră cu puii săi de parcă nici n'ar fi ai ei. Că s'a trudit de geaba, nu -i pasă nici de cum!

Çünkü Tanrı ona bilgelik bağışlamamış, Anlayıştan pay vermemiştir.

Căci Dumnezeu nu i -a dat înţelepciune, şi nu i -a făcut parte de pricepere.

Yine de koşmak için kabarınca Ata ve binicisine güler.

Cînd se scoală şi porneşte, rîde de cal şi de călăreţul lui.

“Sen mi ata güç verdin, Dalgalanan yeleyi boynuna giydirdin?

Tu dai putere calului, şi -i îmbraci gîtul cu o coamă ce fîlfăie?

Sen misin onu çekirge gibi sıçratan, Gururlu kişnemesiyle korku saçtıran?

Tu -l faci să sară ca lăcusta? Nchezatul lui puternic răspîndeşte groaza.

Ayakları toprağı şiddetle eşer, Gücünden ötürü sevinçle coşar, Savaşçının üstüne yürür.

Scurmă pămîntul, şi, mîndru de puterea lui, se aruncă asupra celor înarmaţi;

Korkuya güler, hiçbir şeyden yılmaz, Kılıç önünde geri adım atmaz.

îşi bate joc de frică, nu se teme, şi nu se dă înapoi dinaintea săbiei.

Ok kılıfı, parıldayan mızrak ve pala Üzerinde takırdar atın.

Zîngăneşte tolba cu săgeţi pe el, suliţa şi lancea strălucesc,

Coşku ve heyecanla uzaklıkları yutar, Boru çalınca duramaz yerinde.

fierbe de aprindere, mănîncă pămîntul, n'are astîmpăr cînd răsună trîmbiţa.

Boru çaldıkça, ‘Hi!’ diye kişner, Savaş kokusunu, komutanların gürleyen sesini, Savaş çığlıklarını uzaklardan duyar.

La sunetul trîmbiţei parcă zice: ,Înainte!` De departe miroase bătălia, glasul ca de tunet ai căpeteniilor şi strigătele de luptă.

“Atmaca senin bilgeliğinle mi süzülüyor, Kanatlarını güneye doğru açıyor?

Oare prin priceperea ta îşi ia uliul sborul, şi îşi întinde aripile spre miazăzi?

Kartal senin buyruğunla mı yükseliyor, Yuvasını yükseklere kuruyor?

Oare din porunca ta se înalţă vulturul, şi îşi aşează cuibul pe înălţimi?

Uçurum kenarlarında konaklıyor, Sivri kayalar onun kalesi.

El locuieşte în stînci, acolo îşi are locuinţa, pe vîrful zimţat al stîncilor şi pe vîrful munţilor.

Oradan gözetliyor yiyeceğini, Gözleri avını uzaktan seçiyor.

De acolo descopere el prada, şi îşi cufundă privirile în depărtare după ea.

[] Onun yavruları kanla beslenir, Leşler neredeyse, o da oradadır.”

Puii lui îi beau sîngele; şi acolo unde sînt hoituri, acolo -i şi vulturul.