Job 41

“Livyatan’ı çengelle çekebilir misin, Dilini halatla bağlayabilir misin?

Ingen er så djerv at han tør tirre den; hvem tør da sette sig op imot mig?

Burnuna sazdan ip takabilir misin, Kancayla çenesini delebilir misin?

Hvem gav mig noget først, så jeg skulde gi ham vederlag? Alt under himmelen hører mig til.

Yalvarıp yakarır mı sana, Tatlı tatlı konuşur mu?

Jeg vil ikke tie om dens lemmer, om dens store styrke og dens fagre bygning.

Seninle antlaşma yapar mı, Onu ömür boyu köle edesin diye?

Hvem har dradd dens klædning av? Hvem tør komme innenfor dens dobbelte rad av tenner?

Kuşla oynar gibi onunla oynayabilir misin, Hizmetçilerin eğlensin diye ona tasma takabilir misin?

Hvem har åpnet dens kjevers dør? Rundt om dens tenner er redsel.

Balıkçılar onun üzerine pazarlık eder mi? Tüccarlar aralarında onu böler mi?

Stolte er skjoldenes rader; hvert av dem er tillukket som med et fast segl.

Derisini zıpkınlarla, Başını mızraklarla doldurabilir misin?

De ligger tett innpå hverandre, og ingen luft trenger inn imellem dem.

Elini üzerine koy da, çıkacak çıngarı gör, Bir daha yapmayacaksın bunu.

Det ene skjold henger fast ved det andre; de griper inn i hverandre og skilles ikke at.

Onu yakalamak için umutlanma, Görünüşü bile insanın ödünü patlatır.

Når den nyser, stråler det frem lys, og dens øine er som morgenrødens øielokk.

Onu uyandıracak kadar yürekli adam yoktur. Öyleyse benim karşımda kim durabilir?

Bluss farer ut av dens gap, gnister spruter frem.

[] Kim benden hesap vermemi isteyebilir? Göklerin altında ne varsa bana aittir.

Fra dens nesebor kommer røk som av en gryte som koker over siv.

“Onun kolları, bacakları, Zorlu gücü, güzel yapısı hakkında Konuşmadan edemeyeceğim.

Dens ånde tender kull i brand, og luer går ut av dens gap.

Onun giysisinin önünü kim açabilir? Kim onun iki katlı zırhını delebilir?

På dens hals har styrken sin bolig, og angsten springer foran den.

Ağzının kapılarını açmaya kim yeltenebilir, Dehşet verici dişleri karşısında?

Dens doglapper sitter fast; de er som støpt på den og rører sig ikke.

Sımsıkı kenetlenmiştir Sırtındaki sıra sıra pullar,

Dens hjerte er fast som sten, fast som den underste kvernsten.

Öyle yakındır ki birbirine Aralarından hava bile geçmez.

Når den hever sig, gruer helter; av redsel mister de sans og samling.

Birbirlerine geçmişler, Yapışmış, ayrılmazlar.

Rammes den med sverd, så biter det ikke på den, heller ikke lanse, pil eller kastespyd.

Aksırması ışık saçar, Gözleri şafak gibi parıldar.

Den akter jern som strå, kobber som ormstukket tre.

Ağzından alevler fışkırır, Kıvılcımlar saçılır.

Buens sønn jager den ikke på flukt; slyngens stener blir som halm for den.

Kaynayan kazandan, Yanan sazdan çıkan duman gibi Burnundan duman tüter.

Stridsklubber aktes som halm, og den ler av det susende spyd.

Soluğu kömürleri tutuşturur, Alev çıkar ağzından.

På dens buk sitter skarpe skår, den gjør spor i dyndet som efter en treskeslede.

Boynu güçlüdür, Dehşet önü sıra gider.

Den får dypet til å koke som en gryte; den får havet til å skumme som en salvekokers kjele.

Etinin katmerleri birbirine yapışmış, Sertleşmiş üzerinde, kımıldamazlar.

Efter den lyser dens sti; dypet synes å ha sølvhår.

Göğsü taş gibi serttir, Değirmenin alt taşı gibi sert.

Det er intet på jorden som er herre over den; den er skapt til ikke å reddes.

Ayağa kalktı mı güçlüler dehşete düşer, Çıkardığı gürültüden ödleri patlar.

Alt som er høit, ser den i øiet; den er en konge over alle stolte dyr.

Üzerine gidildi mi ne kılıç işler, Ne mızrak, ne cirit, ne de kargı.

Demir saman gibi gelir ona, Tunç çürük odun gibi.

Oklar onu kaçırmaz, Anız gibi gelir ona sapan taşları.

Anız sayılır onun için topuzlar, Vınlayan palaya güler.

Keskin çömlek parçaları gibidir karnının altı, Düven gibi uzanır çamura.

Derin suları kaynayan kazan gibi fokurdatır, Denizi merhem çömleği gibi karıştırır.

Ardında parlak bir iz bırakır, İnsan enginin saçları ağarmış sanır.

Yeryüzünde bir eşi daha yoktur, Korkusuz bir yaratıktır.

Kendini büyük gören her varlığı aşağılar, Gururlu her varlığın kralı odur.”