Job 41

 Så oförvägen är ingen, att han törs reta denne.  Vem vågar då sätta sig upp mot mig själv?

Niemasz tak śmiałego, coby go obudził; owszem któż się stawi przed twarzą moją?

 Vem har först givit mig något, som jag alltså bör betala igen?  Mitt är ju allt vad som finnes under himmelen.

Któż mi co dał, abym mu oddał? cokolwiek jest pod wszystkiem niebem, moje jest.

 Jag vill ej höra upp att tala om hans lemmar,  om huru väldig han är, och huru härligt han är danad.

Nie zamilczę członków jego, ani silnej mocy jego, a grzecznego kształtu jego.

 Vem mäktar rycka av honom hans pansar?  Vem vågar sig in mellan hans käkars par?

Któż odkryje wierzch odzienia jego? z dwoistemi wędzidłami swemi któż przystąpi do niego?

 Hans gaps dörrar, vem vill öppna dem?  Runtom hans tänder bor ju förskräckelse.

Wrota gęby jego któż otworzy? bo strach około zębów jego.

 Stolta sitta på honom sköldarnas rader;  hopslutna äro de med fast försegling.

Łuski jego mocne jako tarcze, bardzo ściśle spojone.

 Tätt fogar sig den ena intill den andra,  icke en vindfläkt tränger in mellan dem.

Jedna z drugą tak spojona, że wiatr nie wchodzi między nie.

 Var och en håller ihop med den nästa,  de gripa in i varandra och skiljas ej åt.

Jedna do drugiej przylgnęła, ujęły się, a nie dzielą się.

 När han fnyser, strålar det av ljus;  hans blickar äro såsom morgonrodnadens ögonbryn.

Kichanie jego czyni blask, a oczy jego są jako powieki zorzy.

 Bloss fara ut ur hans gap,  eldgnistor springa fram därur.

Z ust jego lampy wychodzą, a iskry ogniste wyrywają się.

 Från hans näsborrar utgår rök  såsom ur en sjudande panna på bränslet.

Z nozdrzy jego wychodzi dym, jako z garnca wrzącego, albo kotła.

 Hans andedräkt framgnistrar eldkol,  och lågor bryta fram ur hans gap.

Dech jego węgle rozpala, a płomień z ust jego wychodzi.

 På hans hals har kraften sin boning,  och framför honom stapplar försagdhet.

W szyi jego przemieszkuje moc, a boleść przed nim ucieka.

 Själva det veka på hans buk är ett stadigt fogverk,  det sitter orubbligt, såsom gjutet på honom.

Sztuki ciała jego spoiły się, całowite są w nim, że się nie porusza.

 Hans hjärta är fast såsom sten,  fast såsom bottenstenen i kvarnen.

Serce jego twarde jako kamień, tak twarde, jako sztuka spodniego kamienia młyńskiego.

 När han reser sig, bäva hjältar,  av ångest mista de all sans.

Gdy się podnosi, drżą mocarze, a od strachu oczyszczają się.

 Angripes han med ett svärd, så håller det ej stånd,  ej heller spjut eller pil eller pansar.

Miecz, który go sięga, nie ostoi się, ani drzewce, ani strzała, ani pancerz.

 Han aktar järn såsom halm  och koppar såsom murket trä.

Żelazo poczyta sobie za plewę, a miedź za drzewo zbótwiałe.

 Bågskott skrämma honom ej bort,  slungstenar förvandlas för honom till strå;

Nie upłoszy go strzała, a jako źdźbło są u niego kamienie z procy.

 ja, stridsklubbor aktar han såsom strå,  han ler åt rasslet av lansar.

Strzelbę sobie poczyta jako słomę, a pośmiewa się z szermowania włócznią.

 På sin buk bär han skarpa eggar,  spår såsom av en tröskvagn ristar han i dyn.

Pod nim są ostre skorupy; ściele sobie na rzeczach ostrych jako na błocie.

 Han gör djupet sjudande som en gryta,  likt en salvokokares kittel förvandlar han vattnet.

Czyni, że wre głębokość jako garniec, a że się mąci morze jako w moździerzu.

 Bakom honom strålar vägen av ljus,  djupet synes bära silverhår.

Za sobą jasną ścieszkę czyni, tak, że się zdaje, iż przepaść ma siwiznę.

 Ja, på jorden finnes intet som är honom likt,  otillgänglig för fruktan skapades han.

Niemasz na ziemi równego mu, który tak stworzony jest, że się niczego nie boi.

 På allt vad högt är ser han med förakt,  konung är han över alla stolta vilddjur.

Wszelką rzecz wysoką lekce waży; on jest królem nad wszystkiemi srogiemi zwierzętami.