Job 41

¿SACARÁS tú al leviathán con el anzuelo, Ó con la cuerda que le echares en su lengua?

Mahuhuli mo ba ang buwaya ng isang bingwit? O mailalabas mo ba ang kaniyang dila ng isang panali?

¿Pondrás tú garfio en sus narices, Y horadarás con espinas su quijada?

Makapaglalagay ka ba ng tali sa kaniyang ilong? O makabubutas sa kaniyang panga ng isang taga ng bingwit?

¿Multiplicará él ruegos para contigo? ¿Hablaráte él lisonjas?

Mamamanhik ba siya ng marami sa iyo? O magsasalita ba siya ng mga malumanay na salita sa iyo?

¿Hará concierto contigo Para que lo tomes por siervo perpetuo?

Makikipagtipan ba siya sa iyo, upang ariin mo siyang alipin magpakailan man?

¿Jugarás tú con él como con pájaro, Ó lo atarás para tus niñas?

Makikipaglaro ka ba sa kaniya na gaya sa isang ibon? O iyong tatalian ba siya para sa iyong mga dalaga?

¿Harán de él banquete los compañeros? ¿Partiránlo entre los mercaderes?

Makakalakal ba siya ng mga pulutong ng mangingisda? Mababahagi ba siya nila sa mga mangangalakal?

¿Cortarás tú con cuchillo su cuero, Ó con asta de pescadores su cabeza?

Mahihiwa mo ba ang kaniyang balat ng sundang na bakal, o ang kaniyang ulo ng panaksak ng isda?

Pon tu mano sobre él; Te acordarás de la batalla, y nunca más tornarás.

Ipatong mo ang iyong kamay sa kaniya; alalahanin mo ang pagbabaka at huwag mo nang gawin.

He aquí que la esperanza acerca de él será burlada; Porque aun á su sola vista se desmayarán.

Narito, ang pagasa riyan ay walang kabuluhan: hindi ba malulugmok ang sinoman makita lamang yaon?

Nadie hay tan osado que lo despierte: ¿Quién pues podrá estar delante de mí?

Walang malakas na makapangahas kumilos niyaon: sino ngang makatatayo sa harap ko?

¿Quién me ha anticipado, para que yo restituya? Todo lo que hay debajo del cielo es mío.

Sinong naunang nagbigay sa akin upang aking bayaran siya? Anomang nasa silong ng buong langit ay akin.

Yo no callaré sus miembros, Ni lo de sus fuerzas y la gracia de su disposición.

Hindi ako tatahimik tungkol sa kaniyang mga sangkap ng katawan, ni sa kaniya mang dakilang kapangyarihan, ni sa kaniya mang mainam na hugis.

¿Quién descubrirá la delantera de su vestidura? ¿Quién se llegará á él con freno doble?

Sinong makapaglilitaw na karayagan ng kaniyang mga damit? Sinong makalalapit sa kaniyang magkasaping pangil?

¿Quién abrirá las puertas de su rostro? Los órdenes de sus dientes espantan.

Sinong makapagbubukas ng mga pinto ng kaniyang mukha? Sa palibot ng kaniyang ngipin ay kakilabutan.

La gloria de su vestido son escudos fuertes, Cerrados entre sí estrechamente.

Ang kaniyang mga matibay na palikpik ay kaniyang kapalaluan, nangagkakadikit na maigi na gaya sa isang tatak na mahigpit.

El uno se junta con el otro, Que viento no entra entre ellos.

Nagkakadikit sa isa't isa, na ang hangin ay hindi makaraan sa pagitan sa mga yaon.

Pegado está el uno con el otro, Están trabados entre sí, que no se pueden apartar.

Sila'y nagkakasugpongan sa isa't isa; Nagkakalakip na magkasama, na hindi maihihiwalay.

Con sus estornudos encienden lumbre, Y sus ojos son como los párpados del alba.

Ang kanilang mga bahin ay kumikislap ng apoy, at ang kanilang mga mata ay gaya ng mga bukang liwayway kung umaga.

De su boca salen hachas de fuego, Centellas de fuego proceden.

Mula sa kaniyang bibig ay lumalabas ang nagliliyab na sulo, at mga alipatong apoy ay nagsisilabas.

De sus narices sale humo, Como de una olla ó caldero que hierve.

Mula sa kaniyang mga butas ng ilong ay lumalabas ang usok, na gaya ng isang kumukulong talyasi at nagniningas na mga talahib.

Su aliento enciende los carbones, Y de su boca sale llama.

Ang kaniyang hinga ay nagpapaningas ng mga baga, at isang alab ay lumalabas sa kaniyang bibig.

En su cerviz mora la fortaleza, Y espárcese el desaliento delante de él.

Sa kaniyang leeg ay tumitira ang kalakasan, at ang kakilabutan ay sumasayaw sa harap niya.

Las partes momias de su carne están apretadas: Están en él firmes, y no se mueven.

Ang mga kaliskis ng kaniyang laman ay nangagkakadikitan; nangagtutumibay sa kaniya; hindi magagalaw.

Su corazón es firme como una piedra, Y fuerte como la muela de abajo.

Ang kaniyang puso ay matatag na gaya ng isang bato; Oo, matatag na gaya ng batong pangibaba ng gilingan.

De su grandeza tienen temor los fuertes, Y á causa de su desfallecimiento hacen por purificarse.

Pagka siya'y tumitindig ay natatakot ang makapangyarihan: dahil sa pagkagulat ay nangalilito sila.

Cuando alguno lo alcanzare, ni espada, Ni lanza, ni dardo, ni coselete durará.

Kung siya'y tagain ninoman ng tabak ay hindi tumatalab; ni ng sibat man, ng pana, ni ng matalas na tulis man.

El hierro estima por pajas, Y el acero por leño podrido.

Kaniyang ipinalalagay ang bakal na parang dayami, at ang tanso na parang lapok na kahoy.

Saeta no le hace huir; Las piedras de honda se le tornan aristas.

Hindi niya mapatakas ng palaso: ang mga batong panghilagpos ay nagiging sa kaniya'y parang pinagputulan ng trigo.

Tiene toda arma por hojarascas, Y del blandir de la pica se burla.

Ang mga panakbat ay nangapapalagay na parang pinagputulan ng trigo: kaniyang tinatawanan ang galaw ng sibat.

Por debajo tiene agudas conchas; Imprime su agudez en el suelo.

Ang kaniyang mga sangkap sa ibaba ay gaya ng mga matulis na bibinga: lumalaganap na tila saksak sa banlik.

Hace hervir como una olla la profunda mar, Y tórnala como una olla de ungüento.

Kaniyang pinagpapakuluan ang kalaliman na parang palyok: kaniyang ginagawa ang dagat na parang pamahid.

En pos de sí hace resplandecer la senda, Que parece que la mar es cana.

Kaniyang pinasisilang ang landas sa likuran niya; aakalain ng sinoman na mauban ang kalaliman.

No hay sobre la tierra su semejante, Hecho para nada temer.

Sa ibabaw ng lupa ay walang gaya niya, na likhang walang takot.

Menosprecia toda cosa alta: Es rey sobre todos los soberbios.

Kaniyang minamasdan ang bawa't mataas na bagay: siya'y hari sa lahat ng mga anak na palalo.