Job 41

Ingen er så djerv at han tør tirre den; hvem tør da sette sig op imot mig?

Niemasz tak śmiałego, coby go obudził; owszem któż się stawi przed twarzą moją?

Hvem gav mig noget først, så jeg skulde gi ham vederlag? Alt under himmelen hører mig til.

Któż mi co dał, abym mu oddał? cokolwiek jest pod wszystkiem niebem, moje jest.

Jeg vil ikke tie om dens lemmer, om dens store styrke og dens fagre bygning.

Nie zamilczę członków jego, ani silnej mocy jego, a grzecznego kształtu jego.

Hvem har dradd dens klædning av? Hvem tør komme innenfor dens dobbelte rad av tenner?

Któż odkryje wierzch odzienia jego? z dwoistemi wędzidłami swemi któż przystąpi do niego?

Hvem har åpnet dens kjevers dør? Rundt om dens tenner er redsel.

Wrota gęby jego któż otworzy? bo strach około zębów jego.

Stolte er skjoldenes rader; hvert av dem er tillukket som med et fast segl.

Łuski jego mocne jako tarcze, bardzo ściśle spojone.

De ligger tett innpå hverandre, og ingen luft trenger inn imellem dem.

Jedna z drugą tak spojona, że wiatr nie wchodzi między nie.

Det ene skjold henger fast ved det andre; de griper inn i hverandre og skilles ikke at.

Jedna do drugiej przylgnęła, ujęły się, a nie dzielą się.

Når den nyser, stråler det frem lys, og dens øine er som morgenrødens øielokk.

Kichanie jego czyni blask, a oczy jego są jako powieki zorzy.

Bluss farer ut av dens gap, gnister spruter frem.

Z ust jego lampy wychodzą, a iskry ogniste wyrywają się.

Fra dens nesebor kommer røk som av en gryte som koker over siv.

Z nozdrzy jego wychodzi dym, jako z garnca wrzącego, albo kotła.

Dens ånde tender kull i brand, og luer går ut av dens gap.

Dech jego węgle rozpala, a płomień z ust jego wychodzi.

På dens hals har styrken sin bolig, og angsten springer foran den.

W szyi jego przemieszkuje moc, a boleść przed nim ucieka.

Dens doglapper sitter fast; de er som støpt på den og rører sig ikke.

Sztuki ciała jego spoiły się, całowite są w nim, że się nie porusza.

Dens hjerte er fast som sten, fast som den underste kvernsten.

Serce jego twarde jako kamień, tak twarde, jako sztuka spodniego kamienia młyńskiego.

Når den hever sig, gruer helter; av redsel mister de sans og samling.

Gdy się podnosi, drżą mocarze, a od strachu oczyszczają się.

Rammes den med sverd, så biter det ikke på den, heller ikke lanse, pil eller kastespyd.

Miecz, który go sięga, nie ostoi się, ani drzewce, ani strzała, ani pancerz.

Den akter jern som strå, kobber som ormstukket tre.

Żelazo poczyta sobie za plewę, a miedź za drzewo zbótwiałe.

Buens sønn jager den ikke på flukt; slyngens stener blir som halm for den.

Nie upłoszy go strzała, a jako źdźbło są u niego kamienie z procy.

Stridsklubber aktes som halm, og den ler av det susende spyd.

Strzelbę sobie poczyta jako słomę, a pośmiewa się z szermowania włócznią.

På dens buk sitter skarpe skår, den gjør spor i dyndet som efter en treskeslede.

Pod nim są ostre skorupy; ściele sobie na rzeczach ostrych jako na błocie.

Den får dypet til å koke som en gryte; den får havet til å skumme som en salvekokers kjele.

Czyni, że wre głębokość jako garniec, a że się mąci morze jako w moździerzu.

Efter den lyser dens sti; dypet synes å ha sølvhår.

Za sobą jasną ścieszkę czyni, tak, że się zdaje, iż przepaść ma siwiznę.

Det er intet på jorden som er herre over den; den er skapt til ikke å reddes.

Niemasz na ziemi równego mu, który tak stworzony jest, że się niczego nie boi.

Alt som er høit, ser den i øiet; den er en konge over alle stolte dyr.

Wszelką rzecz wysoką lekce waży; on jest królem nad wszystkiemi srogiemi zwierzętami.