Job 41

Siehe, eines jeden Hoffnung wird betrogen: wird man nicht schon bei seinem Anblick niedergeworfen? Niemand ist so kühn, daß er ihn aufreize. Und wer ist es, der sich vor mein Angesicht stellen dürfte?

Niemand is zo koen, dat hij hem opwekken zou; wie is dan hij, die zich voor Mijn aangezicht stellen zou?

Wer hat mir zuvor gegeben? und ich werde ihm vergelten. Was unter dem ganzen Himmel ist, ist mein.

Wie heeft Mij voorgekomen, dat Ik hem zou vergelden? Wat onder den gansen hemel is, is het Mijne.

Nicht schweigen will ich von seinen Gliedern und von seiner Kraftfülle und von der Schönheit seines Baues.

Ik zal zijn leden niet verzwijgen, noch het verhaal zijner sterkte, noch de bevalligheid zijner gestaltenis.

Wer deckte die Oberfläche seines Gewandes auf? In sein Doppelgebiß, wer dringt da hinein?

Wie zou het opperste zijns kleeds ontdekken? Wie zou met zijn dubbelen breidel hem aankomen?

Wer tat die Pforte seines Angesichts auf? Der Kreis seiner Zähne ist ein Schrecken.

Wie zou de deuren zijns aangezichts opendoen? Rondom zijn tanden is verschrikking.

Ein Stolz sind seine starken Schilder, jedes einzelne verschlossen mit festem Siegel.

Zeer uitnemend zijn zijn sterke schilden, elkeen gesloten als met een nauwdrukkend zegel.

Eines fügt sich ans andere, und keine Luft dringt dazwischen;

Het een is zo na aan het andere, dat de wind daar niet kan tussen komen.

Stück an Stück hangen sie fest zusammen, greifen ineinander und trennen sich nicht.

Zij kleven aan elkander, zij vatten zich samen, dat zij zich niet scheiden.

Sein Niesen strahlt Licht aus, und seine Augen sind gleich den Wimpern der Morgenröte.

Elk een zijner niezingen doet een licht schijnen; en zijn ogen zijn als de oogleden des dageraads.

Aus seinem Rachen gehen Fackeln, sprühen feurige Funken hervor.

Uit zijn mond gaan fakkelen, vurige vonken raken er uit.

Aus seinen Nüstern fährt Rauch, wie aus einem siedenden Topfe und Kessel.

Uit zijn neusgaten komt rook voort, als uit een ziedenden pot en ruimen ketel.

Sein Hauch entzündet Kohlen, und eine Flamme fährt aus seinem Rachen.

Zijn adem zou kolen doen vlammen, en een vlam komt uit zijn mond voort.

In seinem Halse wohnt Stärke, und die Angst hüpft vor ihm her.

In zijn hals herbergt de sterkte; voor hem springt zelfs de droefheid van vreugde op.

Die Wampen seines Fleisches schließen an, sind ihm fest angegossen, unbeweglich.

De stukken van zijn vlees kleven samen; elkeen is vast in hem, het wordt niet bewogen.

Sein Herz ist hart wie Stein, und hart wie ein unterer Mühlstein.

Zijn hart is vast gelijk een steen; ja, vast gelijk een deel van den ondersten molensteen.

Vor seinem Erheben fürchten sich Starke, vor Verzagtheit geraten sie außer sich.

Van zijn verheffen schromen de sterken; om zijner doorbrekingen wille ontzondigen zij zich.

Trifft man ihn mit dem Schwerte, es hält nicht stand, noch Speer, noch Wurfspieß, noch Harpune.

Raakt hem iemand met het zwaard, dat zal niet bestaan, spies, schicht noch pantsier.

Das Eisen achtet er für Stroh, das Erz für faules Holz.

Hij acht het ijzer voor stro, en het staal voor verrot hout.

Der Pfeil jagt ihn nicht in die Flucht, Schleudersteine verwandeln sich ihm in Stoppeln.

De pijl zal hem niet doen vlieden, de slingerstenen worden hem in stoppelen veranderd.

Wie Stoppeln gilt ihm die Keule, und er verlacht das Sausen des Wurfspießes.

De werpstenen worden van hem geacht als stoppelen, en hij belacht de drilling der lans.

Unter ihm sind scharfe Scherben; einen Dreschschlitten breitet er hin auf den Schlamm.

Onder hem zijn scherpe scherven; hij spreidt zich op het puntachtige, als op slijk.

Er macht die Tiefe sieden wie einen Topf, macht das Meer wie einen Salbenkessel.

Hij doet de diepte zieden gelijk een pot; hij stelt de zee als een apothekerskokerij.

Hinter ihm leuchtet der Pfad, man könnte die Tiefe für graues Haar halten.

Achter zich verlicht hij het pad; men zou den afgrond voor grijzigheid houden.

Auf Erden ist keiner ihm gleich, der geschaffen ist ohne Furcht.

Op de aarde is niets met hem te vergelijken, die gemaakt is om zonder schrik te wezen.

Alles Hohe sieht er an; er ist König über alle wilden Tiere.

Hij aanziet alles, wat hoog is, hij is een koning over alle jonge hoogmoedige dieren.