Job 39

Tiedätkös, koska metsävuohet poikivat, eli oletkos havainnut peurat käyvän tiineenä?

Zult gij voor den ouden leeuw roof jagen, of de graagheid der jonge leeuwen vervullen?

Oletkos lukenut heidän kuukautensa, koska ne täydellänsä ovat? eli tiedätkös ajan, koska he poikivat?

Als zij nederbukken in de holen, en in den kuil zitten, ter loering?

He kumartavat heitänsä poikiessansa, ja ajavat sen pois, josta heillä kipu on.

Wie bereidt de raaf haar kost, als haar jongen tot God schreeuwen, als zij dwalen, omdat er geen eten is?

Heidän poikansa vahvistuvat ja kasvavat jyvistä: ne menevät ulos, ja ei palaja heidän tykönsä.

Weet gij den tijd van het baren der steengeiten? Hebt gij waargenomen den arbeid der hinden?

Kuka on metsä-aasin antanut niin vapaana käydä? kuka on metsä-aasin siteen päästänyt?

Zult gij de maanden tellen, die zij vervullen, en weet gij den tijd van haar baren?

Jolle minä olen erämaan huoneeksi antanut ja korven asuinsiaksi.

(Als zij zich krommen, haar jongen met versplijting voortbrengen, haar smarten uitwerpen?

Hän katsoo ylön kaupungin pauhinaa: vartian huutoa ei hän kuule.

Haar jongen worden kloek, worden groot door het koren; zij gaan uit, en keren niet weder tot dezelve.

Hän katsoo vuorella laiduntansa, ja etsii kussa viheriäistä on.

Wie heeft den woudezel vrij henengezonden, en wie heeft de banden des wilden ezels gelost?

Luuletkos yksisarvisen palvelevan sinuas, ja makaavan yötä sinun seimelläs?

Dien Ik de wildernis tot zijn huis besteld heb, en het ziltige tot zijn woningen.

Taidatkos sitoa yksisarvisen vaolle köydellä, niin että hän kiskois ketoa laaksossa sinun perässäs?

Hij belacht het gewoel der stad; het menigerlei getier des drijvers hoort hij niet.

Taidatkos sinus luottaa häneen, ehkä hän paljon voi, ja jättää työs hänen haltuunsa?

Dat hij uitspeurt op de bergen, is zijn weide; en hij zoekt allerlei groensel na.

Uskotkos hänen siemenes kotia tuovan, ja riihees kokoovan?

Zal de eenhoorn u willen dienen? Zal hij vernachten aan uw kribbe?

Ovatko riikinkukkoin sulat kauniimmat kuin nälkäkurjen sulat?

Zult gij den eenhoorn met zijn touw aan de voren binden? Zal hij de laagten achter u eggen?

Joka munansa jättää maahan, ja antaa maan lämpimän hautoa niitä.

Zult gij op hem vertrouwen, omdat zijn kracht groot is, en zult gij uw arbeid op hem laten?

Hän unohtaa ne tallattavan,ja että peto kedolla ne rikkois.

Zult gij hem geloven, dat hij uw zaad zal wederbrengen, en vergaderen tot uw dorsvloer?

Hän on niin kova poikiansa vastaan, kuin ei ne hänen olisikaan: Ei hän tottele turhaan työtä tehdä.

Zijn van u de verheugelijke vleugelen der pauwen? Of de vederen des ooievaars, en des struisvogels?

Sillä Jumala on häneltä taidon ottanut pois, ja ei ole antanut hänelle ymmärrystä.

Dat zij haar eieren in de aarde laat, en in het stof die verwarmt.

Kuin hän ylentää itsensä korkeuteen, nauraa hän hevosta ja miestä.

En vergeet, dat de voet die drukken kan, en de dieren des velds die vertrappen kunnen?

Taidatkos antaa hevoselle väen, eli taidatkos kaunistaa hänen kaulansa hirnumisella?

Zij verhardt zich tegen haar jongen, alsof zij de hare niet waren; haar arbeid is te vergeefs, omdat zij zonder vreze is.

Taidatkos peljättää hänen niinkuin heinäsirkan? peljättävä on hänen sieramiensa päristys.

Want God heeft haar van wijsheid ontbloot, en heeft haar des verstands niet medegedeeld.

Hän kaivaa maata kavioillansa, on riemuinen väkevyydessänsä, ja menee sota-aseita vastaan.

Als het tijd is, verheft zij zich in de hoogte; zij belacht het paard en zijn rijder.

Hän nauraa pelkoa ja ei hämmästy, eikä pakene miekkaa.

Zult gij het paard sterkte geven? Kunt gij zijn hals met donder bekleden?

Ehkä vielä viini kalisis häntä vastaan, ja keihäät ja kilvet välkkyisivät;

Zult gij het beroeren als een sprinkhaan? De pracht van zijn gesnuif is een verschrikking.

Hän korskuu, pudistelee ja kaivaa maata, ja ei tottele vasikitorven helinää.

Het graaft in den grond, en het is vrolijk in zijn kracht; en trekt uit, den geharnaste tegemoet.

Kuin vaskitorvi heliästi soi, luihkaa hän: hui, ja haastaa sodan taampaa, niin myös päämiesten huudon ja riemun.

Het belacht de vreze, en wordt niet ontsteld, en keert niet wederom vanwege het zwaard.

Lentääkö haukka sinun ymmärryksestäs, ja hajoittaa siipensä etelään käsin?

Tegen hem ratelt de pijlkoker, het vlammig ijzer des spies en der lans.

Lentääkö kotka sinun kädestäs niin korkialle, että hän tekee pesänsä korkeuteen?

Met schudding en beroering slokt het de aarde op, en gelooft niet, dat het is het geluid der bazuin.

Hän asuu vuorilla ja yöttelee vuorten kukkuloilla ja vahvoissa paikoissa.

In het volle geklank der bazuin, zegt het: Heah! en ruikt den krijg van verre, den donder der vorsten en het gejuich.

Sieltä hän katsoo ruan perään, ja hänen silmänsä näkevät kauvas.

Vliegt de sperwer door uw verstand, en breidt hij zijn vleugelen uit naar het zuiden?

Hänen poikansa särpävät verta; ja kussa raato on, siellä myös hän on.

Is het naar uw bevel, dat de arend zich omhoog verheft, en dat hij zijn nest in de hoogte maakt? Hij woont en vernacht in de steenrots, op de scherpte der steenrots en der vaste plaats. Van daar speurt hij de spijze op; zijn ogen zien van verre af. Ook zuipen zijn jongen bloed; en waar verslagenen zijn, daar is hij. En de HEERE antwoordde Job, en zeide: Is het twisten met den Almachtige onderrichten? Wie God bestraft, die antwoorde daarop. Toen antwoordde Job den HEERE, en zeide: Zie, ik ben te gering; wat zou ik U antwoorden? Ik leg mijn hand op mijn mond. Eenmaal heb ik gesproken, maar zal niet antwoorden; of tweemaal, maar zal niet voortvaren.