Job 41

Ĉu vi povas eltiri levjatanon per fiŝhoko, Aŭ ligi per ŝnuro ĝian langon?

“Livyatan’ı çengelle çekebilir misin, Dilini halatla bağlayabilir misin?

Ĉu vi povas trameti kanon tra ĝia nazo Kaj trapiki ĝian vangon per pikilo?

Burnuna sazdan ip takabilir misin, Kancayla çenesini delebilir misin?

Ĉu ĝi multe petegos vin, Aŭ parolos al vi flataĵojn?

Yalvarıp yakarır mı sana, Tatlı tatlı konuşur mu?

Ĉu ĝi faros interligon kun vi? Ĉu vi povas preni ĝin kiel porĉiaman sklavon?

Seninle antlaşma yapar mı, Onu ömür boyu köle edesin diye?

Ĉu vi amuziĝos kun ĝi kiel kun birdo? Aŭ ĉu vi ligos ĝin por viaj knabinoj?

Kuşla oynar gibi onunla oynayabilir misin, Hizmetçilerin eğlensin diye ona tasma takabilir misin?

Ĉu kamaradoj ĝin dishakos, Kaj dividos inter komercistoj?

Balıkçılar onun üzerine pazarlık eder mi? Tüccarlar aralarında onu böler mi?

Ĉu vi povas plenigi per pikiloj ĝian haŭton Kaj per fiŝistaj hokoj ĝian kapon?

Derisini zıpkınlarla, Başını mızraklarla doldurabilir misin?

Metu sur ĝin vian manon; Tiam vi bone memoros la batalon, kaj ĝin ne plu entreprenos.

Elini üzerine koy da, çıkacak çıngarı gör, Bir daha yapmayacaksın bunu.

Vidu, la espero ĉiun trompos; Jam ekvidinte ĝin, li falos.

Onu yakalamak için umutlanma, Görünüşü bile insanın ödünü patlatır.

Neniu estas tiel kuraĝa, por inciti ĝin; Kiu do povas stari antaŭ Mi?

Onu uyandıracak kadar yürekli adam yoktur. Öyleyse benim karşımda kim durabilir?

Kiu antaŭe ion donis al Mi, ke Mi redonu al li? Sub la tuta ĉielo ĉio estas Mia.

[] Kim benden hesap vermemi isteyebilir? Göklerin altında ne varsa bana aittir.

Mi ne silentos pri ĝiaj membroj, Pri ĝia forto kaj bela staturo.

“Onun kolları, bacakları, Zorlu gücü, güzel yapısı hakkında Konuşmadan edemeyeceğim.

Kiu povas levi ĝian veston? Kiu aliros al ĝia paro da makzeloj?

Onun giysisinin önünü kim açabilir? Kim onun iki katlı zırhını delebilir?

Kiu povas malfermi la pordon de ĝia vizaĝo? Teruro ĉirkaŭas ĝiajn dentojn.

Ağzının kapılarını açmaya kim yeltenebilir, Dehşet verici dişleri karşısında?

Ĝiaj fieraj skvamoj estas kiel ŝildoj, Interligitaj per fortika sigelo;

Sımsıkı kenetlenmiştir Sırtındaki sıra sıra pullar,

Unu kuntuŝiĝas kun la alia tiel, Ke aero ne povas trairi tra ili;

Öyle yakındır ki birbirine Aralarından hava bile geçmez.

Unu alfortikiĝis al la alia, Interkuniĝis kaj ne disiĝas.

Birbirlerine geçmişler, Yapışmış, ayrılmazlar.

Ĝia terno briligas lumon, Kaj ĝiaj okuloj estas kiel la palpebroj de la ĉielruĝo.

Aksırması ışık saçar, Gözleri şafak gibi parıldar.

El ĝia buŝo eliras torĉoj, Elkuras flamaj fajreroj.

Ağzından alevler fışkırır, Kıvılcımlar saçılır.

El ĝiaj nazotruoj eliras fumo, Kiel el bolanta poto aŭ kaldrono.

Kaynayan kazandan, Yanan sazdan çıkan duman gibi Burnundan duman tüter.

Ĝia spiro ekbruligas karbojn, Kaj flamo eliras el ĝia buŝo.

Soluğu kömürleri tutuşturur, Alev çıkar ağzından.

Sur ĝia kolo loĝas forto, Kaj antaŭ ĝi kuras teruro.

Boynu güçlüdür, Dehşet önü sıra gider.

La partoj de ĝia karno estas firme kunligitaj inter si, Tenas sin fortike sur ĝi, kaj ne ŝanceliĝas.

Etinin katmerleri birbirine yapışmış, Sertleşmiş üzerinde, kımıldamazlar.

Ĝia koro estas malmola kiel ŝtono, Kaj fortika kiel suba muelŝtono.

Göğsü taş gibi serttir, Değirmenin alt taşı gibi sert.

Kiam ĝi sin levas, ektremas fortuloj, Konsterniĝas de teruro.

Ayağa kalktı mı güçlüler dehşete düşer, Çıkardığı gürültüden ödleri patlar.

Glavo, kiu alproksimiĝas al ĝi, ne povas sin teni, Nek lanco, sago, aŭ kiraso.

Üzerine gidildi mi ne kılıç işler, Ne mızrak, ne cirit, ne de kargı.

Feron ĝi rigardas kiel pajlon, Kupron kiel putran lignon.

Demir saman gibi gelir ona, Tunç çürük odun gibi.

Ne forpelos ĝin sago; Ŝtonoj el ŝtonĵetilo fariĝas pajleroj antaŭ ĝi.

Oklar onu kaçırmaz, Anız gibi gelir ona sapan taşları.

Bastonegon ĝi rigardas kiel pajlon, Kaj ĝi mokas la sonon de lanco.

Anız sayılır onun için topuzlar, Vınlayan palaya güler.

Sube ĝi havas akrajn pecetojn; Kiel draŝrulo ĝi kuŝas sur la ŝlimo.

Keskin çömlek parçaları gibidir karnının altı, Düven gibi uzanır çamura.

Kiel kaldronon ĝi ondigas la profundon; La maron ĝi kirlas kiel ŝmiraĵon.

Derin suları kaynayan kazan gibi fokurdatır, Denizi merhem çömleği gibi karıştırır.

La vojo post ĝi lumas; La abismo aperas kiel grizaĵo.

Ardında parlak bir iz bırakır, İnsan enginin saçları ağarmış sanır.

Ne ekzistas sur la tero io simila al ĝi; Ĝi estas kreita sentima.

Yeryüzünde bir eşi daha yoktur, Korkusuz bir yaratıktır.

Ĝi rigardas malestime ĉion altan; Ĝi estas reĝo super ĉiuj sovaĝaj bestoj.

Kendini büyük gören her varlığı aşağılar, Gururlu her varlığın kralı odur.”