Psalms 106

Haleluja! Gloru la Eternulon, ĉar Li estas bona; Ĉar eterna estas Lia boneco.

Halleluja. Kiittäkäät Herraa! sillä hän on hyvä, ja hänen laupiutensa pysyy ijankaikkisesti.

Kiu eldiros la potencon de la Eternulo, Aŭdigos Lian tutan gloron?

Kuka taitaa puhua ulos Herran suurta voimaa, ja ylistää kaikkia hänen kiitettäviä tekojansa?

Bone estas al tiuj, kiuj observas justecon, Kiuj agas bone en ĉiu tempo.

Autuaat ovat, jotka käskyn pitävät ja aina vanhurskauden tekevät.

Memoru min, ho Eternulo, pro favoro al Via popolo; Sendu al mi Vian savon,

Herra, muista minua armos perästä, jonkas kansalles luvannut olet: opi minua sinun autuudellas,

Por ke mi vidu la bonstaton de Viaj elektitoj, Por ke mi ĝoju kun la ĝojo de Via popolo, Por ke mi triumfu kun Via heredo.

Että minä näkisin valittujes menestyksen, ja iloitsisin kansas ilossa, ja kerskaisin perimises kanssa.

Ni pekis kune kun niaj patroj, Ni malbonagis, ni malvirtis.

Me teimme syntiä meidän isäimme kanssa: me teimme väärin, ja olemme olleet jumalattomat.

Niaj patroj en Egiptujo ne komprenis Viajn miraklojn, Ne memoris Vian grandan bonecon; Kaj ili ribelis apud la maro, apud la Ruĝa Maro.

Ei meidän isämme tahtoneet ymmärtää Egyptissä sinun ihmeitäs, eikä muistaneet sinun suurta laupiuttas, ja olivat meren tykönä tottelemattomat, Punaisen meren tykönä.

Sed Li savis ilin pro Sia nomo, Por montri Sian potencon.

Kuitenkin autti hän heitä nimensä tähden, niin että hän voimansa osoitti.

Kaj Li ekkriis al la Ruĝa Maro, kaj ĝi elsekiĝis; Kaj Li kondukis ilin tra la abismoj, kiel tra la dezerto.

Ja hän uhkasi Punaista merta, niin se kuivui; ja vei heitä syvyyden lävitse, niinkuin korvessa,

Kaj Li savis ilin el la mano de la malamanto, Kaj Li liberigis ilin en la mano de la malamiko.

Ja vapahti heitä niiden käsistä, joka heitä vihasivat, ja lunasti heitä vihollistensa käsistä.

Kaj la akvo kovris iliajn kontraŭulojn; Eĉ unu el ili ne restis.

Ja vedet peittivät heidän vainollisensa, niin ettei yksikään eläväksi jäänyt.

Tiam ili ekkredis al Liaj vortoj, Ili ekkantis Lian gloron.

Silloin he uskoivat hänen sanansa, ja veisasivat hänen kiitoksensa.

Sed baldaŭ ili forgesis Liajn farojn, Ili ne fidis Lian konsilon.

Mutta he unohtivat pian hänen työnsä, ja ei ottaneet hänen neuvoansa.

Ili fordonis sin al siaj kapricoj en la dezerto, Kaj ili incitis Dion en la stepo.

He kiehuivat himosta korvessa, ja kiusasivat Jumalaa erämaassa.

Kaj Li plenumis ilian deziron, Sed Li sendis pereon al iliaj animoj.

Mutta hän antoi heille heidän anomisensa, ja lähetti heille laihuuden heidän himonsa tähden.

Ili enviis Moseon en la tendaro, Aaronon, sanktulon de la Eternulo.

Ja he asettuivat Mosesta vastaan leirissä, Aaronia Herran pyhää vastaan.

Malfermiĝis la tero kaj englutis Datanon, Kaj kovris la anaron de Abiram.

Maa aukeni ja nieli Datanin, ja peitti Abiramin joukon,

Kaj ekbrulis fajro en ilia anaro, Flamo forbruligis la malvirtulojn.

Ja tuli syttyi heidän joukossansa, ja liekki poltti jumalattomat.

Ili faris bovidon ĉe Ĥoreb, Kaj adorkliniĝis antaŭ fandaĵo.

He tekivät vasikan Horebissa, ja kumarsivat valettua kuvaa.

Ili ŝanĝis sian honoron En bildon de bovo, kiu manĝas herbon.

Ja he muuttelivat kunniansa härjän muotoon, joka heiniä syö.

Ili forgesis Dion, sian savanton, Kiu faris grandajn farojn en Egiptujo,

He unohtivat Jumalan, vapahtajansa, joka oli niin suuria töitä tehnyt Egyptissä,

Miraklojn en la lando de Ĥam, Timindaĵojn apud la Ruĝa Maro.

Ihmeitä Hamin maalla, ja peljättäviä töitä Punaisen meren tykönä.

Kaj Li decidis ekstermi ilin; Sed Moseo, Lia elektito, stariĝis antaŭ Li ĉe la fendo, Por forklini Lian koleregon, ke Li ilin ne ekstermu.

Ja hän sanoi heitä hukuttavansa, ellei Moses hänen valittunsa olisi seisonut siinä välissä, ja palauttanut hänen vihaansa, ettei hän ratki heitä kadottanut.

Kaj ili malŝatis la dezirindan landon, Ili ne kredis al Lia vorto.

Ja he katsoivat sen ihanan maan ylön, eikä uskoneet hänen sanaansa,

Ili murmuris en siaj tendoj, Kaj ne aŭskultis la voĉon de la Eternulo.

Ja napisivat majoissansa, eikä olleet kuuliaiset Herran äänelle.

Tial Li ĵuris al ili per levo de Sia mano, Por faligi ilin en la dezerto,

Ja hän nosti kätensä heitä vastaan, maahan lyödäksensä heitä korvessa,

Kaj por disfaligi ilian semon inter la popoloj, Kaj disĵeti ilin en la landojn.

Ja heittääksensä heidän siemenensä pakanain sekaan, ja hajoittaaksensa heitä maakuntiin.

Kaj ili aliĝis al Baal-Peor, Kaj manĝis oferricevojn de malvivuloj.

Ja he ryhtyivät BaalPeoriin, ja söivät kuolleiden (epäjumalain) uhreista,

Kaj ili kolerigis Lin per siaj faroj; Kaj disvastiĝis inter ili epidemio.

Ja vihoittivat hänen töillänsä; niin tuli myös rangaistus heidän sekaansa.

Kaj stariĝis Pineĥas kaj aranĝis juĝon; Kaj la epidemio haltis.

Niin Pinehas astui edes, ja lepytti asian, ja rangaistus lakkasi.

Kaj tio estas kalkulita al li kiel bonfaro, Por ĉiuj generacioj kaj eterne.

Ja se luettiin hänelle vanhurskaudeksi, suvusta sukuun ijankaikkisesti.

Kaj ili kolerigis Lin ĉe la akvo de Meriba, Kaj pro ili fariĝis malbono al Moseo;

Ja vihoittivat hänen riitaveden tykönä ja tapahtui Mosekselle pahoin heidän tähtensä;

Ĉar ili maldolĉigis lian spiriton, Kaj li eldiris ion nepripensitan per sia buŝo.

Sillä he saattivat hänen sydämensä murheelliseksi, niin että hän sanoissansa eksyi.

Ili ne ekstermis la popolojn, Pri kiuj diris al ili la Eternulo;

Ei he hukuttaneet pakanoita, niinkuin Herra heille käskenyt oli,

Sed ili miksiĝis kun la popoloj Kaj lernis iliajn farojn;

Vaan sekaantuivat pakanain sekaan, ja oppivat heidän töitänsä,

Ili servis al iliaj idoloj, Kaj ĉi tiuj fariĝis reto por ili.

Ja palvelivat heidän epäjumaliansa; ja ne tulivat heille paulaksi.

Kaj ili oferdonis siajn filojn kaj filinojn al demonoj;

Ja he uhrasivat poikansa ja tyttärensä perkeleille,

Kaj ili verŝis senkulpan sangon, la sangon de siaj filoj kaj filinoj, Kiujn ili oferportis al la Kanaanaj idoloj; Kaj la tero malpuriĝis de sango.

Ja vuodattivat viattoman veren, poikainsa ja tyttäriensä veren, jotka he uhrasivat Kanaanealaisten epäjumalille, niin että maa veren vioilla turmeltiin,

Kaj ili malpuriĝis per siaj faroj, Kaj malĉastiĝis per siaj agoj.

Ja saastuttivat itsensä omissa töissänsä, ja tekivät huorin teoissansa.

Kaj ekflamis la kolero de la Eternulo kontraŭ Lia popolo, Kaj Li abomenis Sian heredon;

Niin julmistui Herran viha kansansa päälle, ja hän kauhistui perimistänsä,

Kaj Li donis ilin en la manojn de idolanoj, Kaj iliaj malamantoj ekregis super ili.

Ja hylkäsi ne pakanain käsiin, että ne vallitsivat heitä, jotka heitä vihasivat.

Kaj premis ilin iliaj malamikoj, Kaj sub la manoj de ĉi tiuj ili humiliĝis.

Ja heidän vihollisensa ahdistivat heitä, ja he painettiin heidän kätensä alle.

Multajn fojojn Li ilin savis; Sed ili ribeladis per siaj entreprenoj, Kaj ili senfortiĝis pro sia krimeco.

Hän monesti heitä pelasti; mutta he vihoittivat hänen neuvoillansa, ja he painettiin alas pahain tekoinsa tähden.

Sed Li ekrigardis ilian suferon, Kiam Li aŭdis ilian kriadon;

Ja hän näki heidän tuskansa, kuin hän heidän valituksensa kuuli,

Kaj Li rememoris Sian interligon kun ili, Kaj Li ekbedaŭris laŭ Sia granda favorkoreco;

Ja muisti liittonsa, jonka hän heidän kanssansa tehnyt oli, ja katui sitä suuresta laupiudestansa,

Kaj Li aperigis kompaton por ili Ĉe ĉiuj iliaj malliberigintoj.

Ja antoi heidän löytää armon kaikkein edessä, jotka heitä vanginneet olivat.

Savu nin, ho Eternulo, nia Dio, Kaj kolektu nin el inter la popoloj, Por glori Vian sanktan nomon, Por triumfi pro Via gloro.

Auta meitä, Herra meidän Jumalamme, ja kokoa meitä pakanoista, että kiittäisimme sinun pyhää nimeäs, ja kehuisimme sinun kiitostas.

Glorata estu la Eternulo, Dio de Izrael, de eterne ĝis eterne. Kaj la tuta popolo diru: Amen. Haleluja!

Kiitetty olkoon Herra Israelin Jumala, ijankaikkisuudesta niin ijankaikkisuuteen: ja sanokaan kaikki kansa: Amen, Halleluja!