Psalms 107

Gloru la Eternulon, ĉar Li estas bona; Ĉar eterna estas Lia boneco:

Kiittäkäät Herraa; sillä hän on hyvä, ja hänen laupiutensa pysyy ijankaikkisesti.

Diru la liberigitoj de la Eternulo, Kiujn Li liberigis el la mano de malamiko,

Sanokaan Herran lunastetut, jotka hän on tuskasta vapahtanut,

Kiujn Li kolektis el la landoj, De oriento kaj okcidento, De nordo kaj de la maro.

Ja jotka hän on maakunnista koonnut, idästä ja lännestä, pohjoisesta ja etelästä,

Ili vagis en la dezerto, laŭ vojo senviva, Urbon loĝatan ili ne trovis;

Jotka eksyksissä vaelsivat korvessa umpitietä, ja ei he löytäneet kaupunkia asuaksensa,

Ili malsatis kaj soifis, Ilia animo en ili senfortiĝis.

Isoovaiset ja janoovaiset; ja heidän sielunsa vaipui heissä.

Sed ili ekkriis al la Eternulo en sia sufero, Kaj Li liberigis ilin el ilia mizero.

Ja he huusivat Herraa tuskissansa, ja hän pelasti heitä heidän hädistänsä,

Kaj Li kondukis ilin laŭ ĝusta vojo, Ke ili venu al urbo loĝata.

Ja vei heitä oikiaa tietä, että he menivät asuinkaupunkiin.

Ili gloru la Eternulon por Lia boneco, Kaj por Liaj mirakloj antaŭ la homidoj.

Kiittäkään he siis Herraa hänen laupiutensa edestä, ja hänen ihmeittensä tähden, jotka hän ihmisten lasten kohtaan tekee:

Ĉar Li satigis animon soifantan, Kaj animon malsatan Li plenigis per bonaĵo.

Että hän ravitsee himoitsevaisen sielun ja täyttää isoovaisen sielun hyvyydellä.

Ili sidis en mallumo kaj en ombro de morto, Katenitaj de mizero kaj fero;

Jotka istuvat pimeässä ja kuoleman varjossa, vangitut ahdistuksessa ja raudoissa:

Ĉar ili malobeis la vortojn de Dio Kaj malŝatis la decidon de la Plejaltulo.

Että he olivat Jumalan käskyä vastaan kovakorvaiset, ja olivat katsoneet ylön ylimmäisen lain;

Kaj Li frapis ilian koron per sufero; Ili falis, kaj neniu helpis.

Sentähden täytyi heidän sydämensä onnettomuudella vaivattaa, niin että he lankesivat, ja ei kenkään heitä auttanut.

Sed ili ekkriis al la Eternulo en sia sufero, Kaj Li liberigis ilin el ilia mizero.

Ja he huusivat Herraa tuskissansa, ja hän autti heitä heidän hädistänsä,

Li eligis ilin el mallumo kaj ombro de morto, Kaj iliajn ligilojn Li disŝiris.

Ja vei heitä pimeydestä ulos ja kuoleman varjosta, ja särki heidän siteensä.

Ili gloru la Eternulon por Lia boneco, Kaj por Liaj mirakloj antaŭ la homidoj.

Kiittäkään he siis Herraa hänen laupiutensa edestä, ja hänen ihmeittensä tähden, jotka hän ihmisten lasten kohtaan tekee:

Ĉar Li rompis kuprajn pordojn, Kaj disbatis ferajn riglilojn.

Että hän särkee vaskiportit, ja rikkoo rautaiset salvat.

La malsaĝuloj suferis pro siaj pekaj vojoj Kaj pro siaj krimoj;

Hullut, jotka rangaistiin ylitsekäymisensä tähden, ja synteinsä tähden,

Ĉiujn manĝojn abomenis ilia animo, Kaj ili atingis la pordegon de la morto.

Heidän sielunsa kauhistui kaikkea ruokaa, ja saivat kuolintautinsa.

Sed ili ekkriis al la Eternulo en sia sufero, Kaj Li liberigis ilin el ilia mizero.

Ja he huusivat Herraa tuskissansa, ja hän autti heitä heidän hädistänsä.

Li sendis Sian vorton, Kaj Li sanigis ilin kaj savis ilin de la tombo.

Hän lähetti sanansa ja paransi heitä, ja pelasti heitä, ettei he kuolleet.

Ili gloru la Eternulon por Lia boneco, Kaj por Liaj mirakloj antaŭ la homidoj.

Kiittäkään he siis Herraa hänen laupiutensa edestä, ja hänen ihmeittensä tähden, jotka hän ihmisten lasten kohtaan tekee,

Kaj ili oferdonu dankajn oferojn, Kaj rakontu Liajn farojn kun kantado.

Ja uhratkaan kiitosuhria, ja luetelkaan hänen tekojansa ilolla.

Kiuj veturas per ŝipoj sur la maro, Kiuj komercas sur grandaj akvoj,

Jotka haaksilla meressä vaeltavat, ja asiansa toimittavat suurilla vesillä,

Tiuj vidis la farojn de la Eternulo Kaj Liajn miraklojn en la profundo.

He näkivät Herran työt, ja hänen ihmeensä syvyydessä.

Li diris, kaj aperis granda ventego Kaj alte levis ĝiajn ondojn:

Kuin hän sanoi, ja paisutti suuren ilman, joka aallot nosti ylös,

Ili leviĝas ĝis la ĉielo, malleviĝas en la abismojn; Ilia animo konsumiĝas de sufero;

Niin he menivät ylös taivasta kohden ja menivät syvyyteen alas, että heidän sielunsa ahdistuksesta epäili,

Ili iras ĉirkaŭe kaj ŝanceliĝas kiel ebriulo, Kaj ilia tuta saĝeco malaperas.

Että he horjuivat ja hoipertelivat niinkuin juopuneet, ja ei silleen neuvoa tietäneet;

Sed ili ekkriis al la Eternulo en sia sufero, Kaj Li eligis ilin el ilia mizero.

Ja he huusivat Herraa tuskissansa, ja hän autti heitä heidän hädistänsä.

Li kvietigis la ventegon, Kaj ĝiaj ondoj silentiĝis.

Ja hän hillitsi kovan ilman, että aallot asettuivat.

Kaj ili ekĝojis, kiam fariĝis silente; Kaj Li alkondukis ilin al la dezirata haveno.

Ja he tulivat iloisiksi, että tyveni, ja hän vei heitä satamaan heidän mielensä jälkeen.

Ili gloru la Eternulon por Lia boneco, Kaj por Liaj mirakloj antaŭ la homidoj.

Kiittäkään he siis Herraa hänen laupiutensa edestä, ja hänen ihmeittensä tähden, jotka hän ihmisten lasten kohtaan tekee.

Kaj ili altigu Lin en popola kunveno, Kaj en kunsido de plejaĝuloj ili Lin laŭdu.

Ja ylistäkään häntä kansan seurakunnassa, ja kiittäkään häntä vanhimpain seassa,

Li ŝanĝas riverojn en dezerton, Kaj fontojn de akvo en sekaĵon;

Joka virrat teki erämaaksi, ja vesilähteet kuivaksi maaksi,

Fruktoportan teron en salan dezerton, Pro la malboneco de ĝiaj loĝantoj.

Ettei hedelmällinen maa mitään kantanut, heidän pahuutensa tähden, jotka siinä asuivat.

Li ŝanĝas dezerton en lagon, Kaj sekan teron en fontojn de akvo;

Erämaan teki hän vesilammiksi ja kuivan maan vesilähteeksi,

Kaj Li loĝigas tie malsatulojn, Kaj ili konstruas urbon loĝatan.

Ja asetti sinne isoovaiset; ja he valmistivat siihen kaupunkia, jossa he asuivat,

Kaj ili prisemas kampojn, Plantas vinberujojn, kaj ricevas fruktojn.

Ja kylvivät pellot ja viinapuita istuttivat, ja saivat jokavuotisen hedelmän.

Kaj Li ilin benas, kaj ili tre multiĝas, Kaj brutoj ne mankas al ili.

Ja hän siunasi heitä ja he sangen suuresti enenivät, ja hän antoi paljon karjaa heille;

Kaj kiam ili estas tre malmultaj kaj malfortaj Pro la premanta malbono kaj mizero,

Jotka olivat painetut alas ja sorretut pahain väkivallalta ja ahdistukselta,

Li verŝas honton sur eminentulojn, Kaj erarvagigas ilin en dezerto senvoja.

Koska ylönkatse päämiesten päälle vuodatettu oli, ja kaikki maa eksyksissä ja autiona oli.

Malriĉulon Li altigas el mizero, Kaj kreas familiojn kiel ŝafojn.

Ja hän varjeli köyhää raadollisuudesta, ja enensi hänen sukunsa niinkuin lauman.

La virtuloj tion vidas, kaj ĝojas; Kaj ĉia malboneco fermas sian buŝon.

Näitä vanhurskaat näkevät ja iloitsevat, ja jokainen paha suu pitää tukittaman.

Kiu estas saĝa, tiu tion observu, Kaj oni komprenu la favoraĵojn de la Eternulo.

Kuka on taitava ja näitä kätkee, se ymmärtää Herran moninaisen laupiuden.