Job 41

Ĉu vi povas eltiri levjatanon per fiŝhoko, Aŭ ligi per ŝnuro ĝian langon?

Taidatkos vetää Leviatanin ongella, ja sitoa hänen kielensä nuoralla?

Ĉu vi povas trameti kanon tra ĝia nazo Kaj trapiki ĝian vangon per pikilo?

Taidatkos panna ongen hänen sierameensa, ja hänen leukaluunsa pistää naskalilla lävitse?

Ĉu ĝi multe petegos vin, Aŭ parolos al vi flataĵojn?

Luuletkos, että hän sinua paljon rukoilee, ja liehakoitsee sinun edessäs?

Ĉu ĝi faros interligon kun vi? Ĉu vi povas preni ĝin kiel porĉiaman sklavon?

Luuletkos, että hän tekee liiton sinun kanssas, saadakses häntä alinomaiseksi orjakses?

Ĉu vi amuziĝos kun ĝi kiel kun birdo? Aŭ ĉu vi ligos ĝin por viaj knabinoj?

Taidatkos leikitä hänen kanssansa niinkuin linnun kanssa, eli sitoa hänen sinun piikais sekaan?

Ĉu kamaradoj ĝin dishakos, Kaj dividos inter komercistoj?

Luuletkos hänen kumppaneilta leikattaman, jaettaa kauppamiehille.

Ĉu vi povas plenigi per pikiloj ĝian haŭton Kaj per fiŝistaj hokoj ĝian kapon?

Taidatkos täyttää koko verkkohuoneen hänen nahallansa, eli kalamiesten kokkoin hänen päällänsä.

Metu sur ĝin vian manon; Tiam vi bone memoros la batalon, kaj ĝin ne plu entreprenos.

Koska sinä häneen rupeet kädelläs, niin muista, ettäs tulet sotaan, josta et sinä mitään voita.

Vidu, la espero ĉiun trompos; Jam ekvidinte ĝin, li falos.

Katso, hänen toivonsa pettää hänen; sillä koska hän hänen näkee, mukeltaneeko hän pois?

Neniu estas tiel kuraĝa, por inciti ĝin; Kiu do povas stari antaŭ Mi?

Ei ole niin rohkiaa, kuin tohtii hänen herättää: kuka siis seisoo minun edessäni?

Kiu antaŭe ion donis al Mi, ke Mi redonu al li? Sub la tuta ĉielo ĉio estas Mia.

Kuka on minulle jotakin ennen antanut, että minä sen hänelle maksaisin? Minun ovat kaikki, mitä kaikkein taivasten alla on.

Mi ne silentos pri ĝiaj membroj, Pri ĝia forto kaj bela staturo.

Minun täytyy puhua kuinka suuri, kuinka väkevä ja kuinka kaunis hän on.

Kiu povas levi ĝian veston? Kiu aliros al ĝia paro da makzeloj?

Kuka riisuu hänen vaatteensa? Kuka tohtii ruveta hänen hampaisiinsa?

Kiu povas malfermi la pordon de ĝia vizaĝo? Teruro ĉirkaŭas ĝiajn dentojn.

Kuka voi avata hänen leukaluunsa, jotka ovat hirmuiset hänen hammastensa ympäri?

Ĝiaj fieraj skvamoj estas kiel ŝildoj, Interligitaj per fortika sigelo;

Hänen suomuksensa ovat pulskiat, kiinnitetyt toinen toiseensa, niinkuin sinetti.

Unu kuntuŝiĝas kun la alia tiel, Ke aero ne povas trairi tra ili;

Yksi on kiinni toisessa, niin ettei tuuli pääse lävitse.

Unu alfortikiĝis al la alia, Interkuniĝis kaj ne disiĝas.

Ne ovat kiinni toinen toisessansa ja pysyvät yhdessä, ettei heitä taideta eroittaa.

Ĝia terno briligas lumon, Kaj ĝiaj okuloj estas kiel la palpebroj de la ĉielruĝo.

Hänen aivastamisestansa kiiltää valkeus, ja hänen silmänsä ovat niinkuin aamuruskon silmälaudat.

El ĝia buŝo eliras torĉoj, Elkuras flamaj fajreroj.

Hänen sunstansa käyvät tulisoitot ulos, ja tuliset kipinät sinkoilevat.

El ĝiaj nazotruoj eliras fumo, Kiel el bolanta poto aŭ kaldrono.

Hänen sieraimistansa käy ulos savu, niinkuin kiehuvasta padasta ja kattilasta.

Ĝia spiro ekbruligas karbojn, Kaj flamo eliras el ĝia buŝo.

Hänen henkensä on niinkuin tulinen hiili, ja hänen suustansa käy liekki ulos.

Sur ĝia kolo loĝas forto, Kaj antaŭ ĝi kuras teruro.

Hänen kaulansa on vahva; ja se on hänen ilonsa, kuin hän tekee jotakin vahinkoa.

La partoj de ĝia karno estas firme kunligitaj inter si, Tenas sin fortike sur ĝi, kaj ne ŝanceliĝas.

Hänen lihansa jäsenet ovat kiinni toinen toisessansa, ne ovat hänessä kiinni, ettei hän liikuteta.

Ĝia koro estas malmola kiel ŝtono, Kaj fortika kiel suba muelŝtono.

Hänen sydämensä on kova niinkuin kivi, ja niin vahva kuin alimmainen myllyn kivi.

Kiam ĝi sin levas, ektremas fortuloj, Konsterniĝas de teruro.

Kuin hän korottaa itsensä, niin väkevät peljästyvät; kuin hän joutuu edes, niin ei siellä armoa ole.

Glavo, kiu alproksimiĝas al ĝi, ne povas sin teni, Nek lanco, sago, aŭ kiraso.

Jos hänen tykönsä mennään miekalla eli keihäällä, aseilla eli haarniskoilla, niin ei hän itsiänsä liikuta.

Feron ĝi rigardas kiel pajlon, Kupron kiel putran lignon.

Ei hän rautaa tottele enempi kuin kortta, eikä vaskea enempi kuin lahopuuta.

Ne forpelos ĝin sago; Ŝtonoj el ŝtonĵetilo fariĝas pajleroj antaŭ ĝi.

Ei häntä nuolet karkota, ja linkokivet ovat hänelle niinkuin akanat.

Bastonegon ĝi rigardas kiel pajlon, Kaj ĝi mokas la sonon de lanco.

Vasara on hänen edssänsä niinkuin korsi; hän pilkkaa liehuvia keihäitä.

Sube ĝi havas akrajn pecetojn; Kiel draŝrulo ĝi kuŝas sur la ŝlimo.

Ja hän taitaa maata terävällä kivellä, hän makaa terävällä niinkuin sontatunkiolla.

Kiel kaldronon ĝi ondigas la profundon; La maron ĝi kirlas kiel ŝmiraĵon.

Hän saattaa syvän meren kiehumaan niinkuin padan, ja liikuttaa yhteen niinkuin voiteen.

La vojo post ĝi lumas; La abismo aperas kiel grizaĵo.

Hänen jälkeensä polku valkenee; hän tekee syvyydet sangen harmaaksi.

Ne ekzistas sur la tero io simila al ĝi; Ĝi estas kreita sentima.

Ei ole maalla hänen vertaistansa; hän on tehty pelkäämättömäksi.

Ĝi rigardas malestime ĉion altan; Ĝi estas reĝo super ĉiuj sovaĝaj bestoj.

Hän katsoo kaikki korkiat ylön; hän on kaikkein ylpeiden kuningas.