Job 41

41:1

Ĉu vi povas eltiri levjatanon per fiŝhoko, Aŭ ligi per ŝnuro ĝian langon?

41:2

Ĉu vi povas trameti kanon tra ĝia nazo Kaj trapiki ĝian vangon per pikilo?

41:3

Ĉu ĝi multe petegos vin, Aŭ parolos al vi flataĵojn?

41:4

Ĉu ĝi faros interligon kun vi? Ĉu vi povas preni ĝin kiel porĉiaman sklavon?

41:5

Ĉu vi amuziĝos kun ĝi kiel kun birdo? Aŭ ĉu vi ligos ĝin por viaj knabinoj?

41:6

Ĉu kamaradoj ĝin dishakos, Kaj dividos inter komercistoj?

41:7

Ĉu vi povas plenigi per pikiloj ĝian haŭton Kaj per fiŝistaj hokoj ĝian kapon?

41:8

Metu sur ĝin vian manon; Tiam vi bone memoros la batalon, kaj ĝin ne plu entreprenos.

41:9

Vidu, la espero ĉiun trompos; Jam ekvidinte ĝin, li falos.

41:10

Neniu estas tiel kuraĝa, por inciti ĝin; Kiu do povas stari antaŭ Mi?

41:11

Kiu antaŭe ion donis al Mi, ke Mi redonu al li? Sub la tuta ĉielo ĉio estas Mia.

41:12

Mi ne silentos pri ĝiaj membroj, Pri ĝia forto kaj bela staturo.

41:13

Kiu povas levi ĝian veston? Kiu aliros al ĝia paro da makzeloj?

41:14

Kiu povas malfermi la pordon de ĝia vizaĝo? Teruro ĉirkaŭas ĝiajn dentojn.

41:15

Ĝiaj fieraj skvamoj estas kiel ŝildoj, Interligitaj per fortika sigelo;

41:16

Unu kuntuŝiĝas kun la alia tiel, Ke aero ne povas trairi tra ili;

41:17

Unu alfortikiĝis al la alia, Interkuniĝis kaj ne disiĝas.

41:18

Ĝia terno briligas lumon, Kaj ĝiaj okuloj estas kiel la palpebroj de la ĉielruĝo.

41:19

El ĝia buŝo eliras torĉoj, Elkuras flamaj fajreroj.

41:20

El ĝiaj nazotruoj eliras fumo, Kiel el bolanta poto aŭ kaldrono.

41:21

Ĝia spiro ekbruligas karbojn, Kaj flamo eliras el ĝia buŝo.

41:22

Sur ĝia kolo loĝas forto, Kaj antaŭ ĝi kuras teruro.

41:23

La partoj de ĝia karno estas firme kunligitaj inter si, Tenas sin fortike sur ĝi, kaj ne ŝanceliĝas.

41:24

Ĝia koro estas malmola kiel ŝtono, Kaj fortika kiel suba muelŝtono.

41:25

Kiam ĝi sin levas, ektremas fortuloj, Konsterniĝas de teruro.

41:26

Glavo, kiu alproksimiĝas al ĝi, ne povas sin teni, Nek lanco, sago, aŭ kiraso.

41:27

Feron ĝi rigardas kiel pajlon, Kupron kiel putran lignon.

41:28

Ne forpelos ĝin sago; Ŝtonoj el ŝtonĵetilo fariĝas pajleroj antaŭ ĝi.

41:29

Bastonegon ĝi rigardas kiel pajlon, Kaj ĝi mokas la sonon de lanco.

41:30

Sube ĝi havas akrajn pecetojn; Kiel draŝrulo ĝi kuŝas sur la ŝlimo.

41:31

Kiel kaldronon ĝi ondigas la profundon; La maron ĝi kirlas kiel ŝmiraĵon.

41:32

La vojo post ĝi lumas; La abismo aperas kiel grizaĵo.

41:33

Ne ekzistas sur la tero io simila al ĝi; Ĝi estas kreita sentima.

41:34

Ĝi rigardas malestime ĉion altan; Ĝi estas reĝo super ĉiuj sovaĝaj bestoj.