Job 41

41:1

Тож надія твоя неправдива, на сам вигляд його упадеш.

Není žádného tak smělého, kdo by jej zbudil, kdož tedy postaví se přede mnou?

41:2

Нема смільчака, щоб його він збудив, а хто ж перед обличчям Моїм зможе стати?

Kdo mne čím předšel, abych se jemu odplacel? Cožkoli jest pode vším nebem, mé jest.

41:3

Хто вийде навпроти Мене й буде цілий? Що під небом усім це Моє!

Nebudu mlčeti o údech jeho, a o síle výborného sformování jeho.

41:4

Не буду мовчати про члени його, про стан його сили й красу його складу.

Kdo odkryl svrchek oděvu jeho? S dvojitými udidly svými kdo k němu přistoupí?

41:5

Хто відкриє поверхню одежі його? Хто підійде коли до двійних його щелепів?

Vrata úst jeho kdo otevře? Okolo zubů jeho jest hrůza.

41:6

Двері обличчя його хто відчинить? Навколо зубів його жах!

Šupiny jeho pevné jako štítové sevřené velmi tuze.

41:7

Його спина канали щитів, поєднання їх крем'яная печать.

Jedna druhé tak blízko jest, že ani vítr nevchází mezi ně.

41:8

Одне до одного доходить, а вітер між ними не пройде.

Jedna druhé se přídrží, a nedělí se.

41:9

Одне до одного притверджені, сполучені, і не відділяться.

Od kýchání jeho zažžehá se světlo, a oči jeho jsou jako záře svitání.

41:10

Його чхання засвічує світло, а очі його як повіки зорі світової!

Z úst jeho jako pochodně vycházejí, a jiskry ohnivé vyskakují.

41:11

Бухає полум'я з пащі його, вириваються іскри огненні!

Z chřípí jeho vychází dým, jako z kotla vroucího aneb hrnce.

41:12

Із ніздер його валить дим, немов з того горшка, що кипить та біжить.

Dýchání jeho uhlí rozpaluje, a plamen z úst jeho vychází.

41:13

Його подих розпалює вугіль, і бухає полум'я з пащі його.

V šíji jeho přebývá síla, a před ním utíká žalost.

41:14

Сила ночує на шиї його, а страх перед ним утікає.

Kusové masa jeho drží se spolu; celistvé jest v něm, aniž se rozdrobuje.

41:15

М'ясо нутра його міцно тримається, воно в ньому тверде, не хитається.

Srdce jeho tuhé jest jako kámen, tak tuhé, jako úlomek zpodního žernovu.

41:16

Його серце, мов з каменя вилите, і тверде, як те долішнє жорно!

Vyskýtání jeho bojí se nejsilnější, až se strachem i vyčišťují.

41:17

Як підводиться він, перелякуються силачі, та й ховаються з жаху.

Meč stihající jej neostojí, ani kopí, šíp neb i pancíř.

41:18

Той меч, що досягне його, не встоїть, ані спис, ані ратище й панцер.

Pokládá železo za plevy, ocel za dřevo shnilé.

41:19

За солому залізо вважає, а мідь за гнилу деревину!

Nezahání ho střela, v stéblo obrací se jemu kamení prakové.

41:20

Син лука, стріла, не примусит увтікати його, каміння із пращі для нього зміняється в сіно.

Za stéblo počítá střelbu, a posmívá se šermování kopím.

41:21

Булаву уважає він за соломинку, і сміється із посвисту ратища.

Pod ním ostré střepiny, stele sobě na věci špičaté jako na blátě.

41:22

Під ним гостре череп'я, лягає на гостре, немов у болото.

Působí, aby vřelo v hlubině jako v kotle, a kormoutilo se moře jako v moždíři.

41:23

Чинить він, що кипить глибочінь, мов горня, і обертає море в окріп.

Za sebou patrnou činí stezku, až sezdá, že propast má šediny.

41:24

Стежка світить за ним, а безодня здається йому сивиною.

Žádného není na zemi jemu podobného, aby tak učiněn byl bez strachu.

41:25

Немає подоби йому на землі, він безстрашним створений,

Cokoli vysokého jest, za nic pokládá, jest králem nade všemi šelmami.

41:26

він бачить усе, що високе, він цар над усім пишним звір'ям!