Job 31

“Gözlerimle antlaşma yaptım Şehvetle bir kıza bakmamak için.

Fiz pacto com os meus olhos; como, pois, os fixaria numa virgem?

Çünkü insanın yukarıdan, Tanrı’dan payı nedir, Yücelerden, Her Şeye Gücü Yeten’den mirası ne?

Pois que porção teria eu de Deus lá de cima, e que herança do Todo-Poderoso lá do alto?

Kötüler için felaket, Haksızlık yapanlar için bela değil mi?

Não é a destruição para o perverso, e o desastre para os obradores da iniquidade?

Yürüdüğüm yolları görmüyor mu, Attığım her adımı saymıyor mu?

Não vê ele os meus caminhos, e não conta todos os meus passos?

“Eğer yalan yolunda yürüdümse, Ayağım hileye seğirttiyse,

Se eu tenho andado com falsidade, e se o meu pé se tem apressado após o engano

–Tanrı beni doğru teraziyle tartsın, Kusursuz olduğumu görsün–

(pese-me Deus em balanças fiéis, e conheça a minha integridade);

Adımım yoldan saptıysa, Yüreğim gözümü izlediyse, Ellerim pisliğe bulaştıysa,

se os meus passos se têm desviado do caminho, e se o meu coraçao tem seguido os meus olhos, e se qualquer mancha se tem pegado às minhas mãos;

Ektiğimi başkaları yesin, Ekinlerim kökünden sökülsün.

então semeie eu e outro coma, e seja arrancado o produto do meu campo.

“Eğer gönlümü bir kadına kaptırdıysam, Komşumun kapısında pusuya yattıysam,

Se o meu coração se deixou seduzir por causa duma mulher, ou se eu tenho armado traição à porta do meu próximo,

Karım başkasının buğdayını öğütsün, Onunla başka erkekler yatsın.

então moa minha mulher para outro, e outros se encurvem sobre ela.

Çünkü bu utanç verici, Yargılanması gereken bir suç olurdu.

Pois isso seria um crime infame; sim, isso seria uma iniquidade para ser punida pelos juízes;

Yıkım diyarına dek yakan bir ateştir o, Bütün ürünümü kökünden kavururdu.

porque seria fogo que consome até Abadom, e desarraigaria toda a minha renda.

“Benimle ters düştüklerinde Kölemin ve hizmetçimin hakkını yemişsem,

Se desprezei o direito do meu servo ou da minha serva, quando eles pleitearam comigo,

Tanrı yargıladığında ne yaparım? Hesap sorduğunda ne yanıt veririm?

então que faria eu quando Deus se levantasse? E quando ele me viesse inquirir, que lhe responderia?

Beni ana karnında yaratan onu da yaratmadı mı? Rahimde bize biçim veren O değil mi?

Aquele que me formou no ventre não o fez também a meu servo? E não foi um que nos plasmou na madre?

“Eğer yoksulların dileğini geri çevirdimse, Dul kadının umudunu kırdımsa,

Se tenho negado aos pobres o que desejavam, ou feito desfalecer os olhos da viúva,

Ekmeğimi yalnız yedim, Öksüzle paylaşmadımsa,

ou se tenho comido sozinho o meu bocado, e não tem comido dele o órfão também

Gençliğimden beri öksüzü baba gibi büyütmedimse, Doğduğumdan beri dul kadına yol göstermedimse,

(pois desde a minha mocidade o órfão cresceu comigo como com seu pai, e a viúva, tenho-a guiado desde o ventre de minha mãe);

Giysisi olmadığı için can çekişen birini Ya da örtüsü olmayan bir yoksulu gördüm de,

se tenho visto alguém perecer por falta de roupa, ou o necessitado não ter com que se cobrir;

Koyunlarımın yünüyle ısıtmadıysam, O da içinden beni kutsamadıysa,

se os seus lombos não me abençoaram, se ele não se aquentava com os velos dos meus cordeiros;

Mahkemede sözümün geçtiğini bilerek Öksüze el kaldırdımsa,

se levantei a minha mão contra o órfão, porque na porta via a minha ajuda;

Kolum omuzumdan düşsün, Kol kemiğim kırılsın.

então caia do ombro a minha espádua, e separe-se o meu braço da sua juntura.

Çünkü Tanrı’dan gelecek beladan korkarım, O’nun görkeminden ötürü böyle bir şey yapamam.

Pois a calamidade vinda de Deus seria para mim um horror, e eu não poderia suportar a sua majestade.

“Eğer umudumu altına bağladımsa, Saf altına, ‘Güvencim sensin’ dedimse,

Se do ouro fiz a minha esperança, ou disse ao ouro fino: Tu és a minha confiança;

Servetim çok, Varlığımı bileğimle kazandım diye sevindimse,

se me regozijei por ser grande a minha riqueza, e por ter a minha mão alcança o muito;

Işıldayan güneşe, Parıldayarak hareket eden aya bakıp da,

se olhei para o sol, quando resplandecia, ou para a lua, quando ela caminhava em esplendor,

İçimden ayartıldımsa, Elim onlara taptığımı gösteren bir öpücük yolladıysa,

e o meu coração se deixou enganar em oculto, e a minha boca beijou a minha mão;

Bu da yargılanacak bir suç olurdu, Çünkü yücelerdeki Tanrı’yı yadsımış olurdum.

isso também seria uma iniquidade para ser punida pelos juízes; pois assim teria negado a Deus que está lá em cima.

“Eğer düşmanımın yıkımına sevindim, Başına kötülük geldi diye keyiflendimse,

Se me regozijei com a ruína do que me tem ódio, e se exultei quando o mal lhe sobreveio

–Kimsenin canına lanet ederek Ağzımın günah işlemesine izin vermedim–

(mas eu não deixei pecar a minha boca, pedindo com imprecação a sua morte);

Evimdeki insanlar, ‘Eyüp’ün verdiği etle Karnını doyurmayan var mı?’ diye sormadıysa,

se as pessoas da minha tenda não disseram: Quem há que não se tenha saciado com carne provida por ele?

–Hiçbir yabancı geceyi sokakta geçirmezdi, Çünkü kapım her zaman yolculara açıktı–

O estrangeiro não passava a noite na rua; mas eu abria as minhas portas ao viandante;

Kalabalıktan çok korktuğum, Boyların aşağılamasından yıldığım, Susup dışarı çıkmadığım için Suçumu bağrımda gizleyip Adem gibi isyanımı örttümse,

se, como Adão, encobri as minhas transgressões, ocultando a minha iniquidade no meu seio,

Kalabalıktan çok korktuğum, Boyların aşağılamasından yıldığım, Susup dışarı çıkmadığım için Suçumu bağrımda gizleyip Adem gibi isyanımı örttümse,

porque tinha medo da grande multidão, e o desprezo das famílias me aterrorizava, de modo que me calei, e não saí da porta.

-“Keşke beni dinleyen biri olsa! İşte savunmamı imzalıyorum, Her Şeye Gücü Yeten bana yanıt versin! Hasmımın yazdığı tomar elimde olsa,

Ah! Quem me dera um que me ouvisse! Eis a minha defesa, que me responda o Todo-Poderoso! Oxalá tivesse eu a acusação escrita pelo meu adversário!

Kuşkusuz onu omuzumda taşır, Taç gibi başıma koyardım.

Por certo eu a levaria sobre o ombro, sobre mim a ataria como coroa.

Attığım her adımı ona bildirir, Kendisine bir önder gibi yaklaşırdım.–

Eu lhe daria conta dos meus passos; como príncipe me chegaria a ele.

“Toprağım bana feryat ediyorsa, Sabanın açtığı yarıklar bir ağızdan ağlıyorsa,

Se a minha terra clamar contra mim, e se os seus sulcos juntamente chorarem;

Ürününü para ödemeden yedimse Ya da üzerinde oturanların kalbini kırdımsa,

se comi os seus frutos sem dinheiro, ou se fiz que morressem os seus donos;

Orada buğday yerine diken, Arpa yerine delice bitsin.” Eyüp’ün konuşması sona erdi.

por trigo me produza cardos, e por cevada joio. Acabaram-se as palavras de Jó.