Job 30

“Ama şimdi, yaşı benden küçük olanlar Benimle alay etmekte, Oysa babalarını sürümün köpeklerinin Yanına koymaya tenezzül etmezdim.

Mas agora zombam de mim os de menos idade do que eu, cujos pais teria eu desdenhado de pôr com os cães do meu rebanho.

Çünkü güçleri tükenmişti, Bileklerinin gücü ne işime yarardı?

Pois de que me serviria a força das suas mãos, homens nos quais já pereceu o vigor?

Yoksulluktan, açlıktan bitkindiler, Akşam çölde, ıssız çorak yerlerde kök kemiriyorlardı.

De míngua e fome emagrecem; andam roendo pelo deserto, lugar de ruínas e desolação.

Çalılıklarda karapazı topluyor, Retem kökü yiyorlardı.

Apanham malvas junto aos arbustos, e o seu mantimento são as raízes dos zimbros.

Toplumdan kovuluyorlardı, İnsanlar hırsızmışlar gibi onlara bağırıyordu.

São expulsos do meio dos homens, que gritam atrás deles, como atrás de um ladrão.

Korkunç vadilerde, yerdeki deliklerde, Kaya kovuklarında yaşıyorlardı.

Têm que habitar nos desfiladeiros sombrios, nas cavernas da terra e dos penhascos.

Çalıların arasında anırır, Çalı altında birbirine sokulurlardı.

Bramam entre os arbustos, ajuntam-se debaixo das urtigas.

Aptalların, adı sanı belirsiz insanların çocuklarıydılar, Ülkeden kovulmuşlardı.

São filhos de insensatos, filhos de gente sem nome; da terra foram enxotados.

“Şimdiyse destan oldum dillerine, Ağızlarına doladılar beni.

Mas agora vim a ser a sua canção, e lhes sirvo de provérbio.

Benden tiksiniyor, uzak duruyorlar, Yüzüme tükürmekten çekinmiyorlar.

Eles me abominam, afastam-se de mim, e no meu rosto não se privam de cuspir.

Tanrı ipimi çözüp beni alçalttığı için Dizginsiz davranmaya başladılar bana.

Porquanto Deus desatou a minha corda e me humilhou, eles sacudiram de si o freio perante o meu rosto.

Sağımdaki ayak takımı üzerime yürüyor, Ayaklarımı kaydırıyor, Bana karşı rampalar kuruyorlar.

ë direita levanta-se gente vil; empurram os meus pés, e contra mim erigem os seus caminhos de destruição.

Yolumu kesiyor, Kimseden yardım görmeden Beni yok etmeye çalışıyorlar.

Estragam a minha vereda, promovem a minha calamidade; não há quem os detenha.

Koca bir gedikten girer gibi ilerliyor, Yıkıntılar arasından üzerime yuvarlanıyorlar.

Vêm como por uma grande brecha, por entre as ruínas se precipitam.

Dehşet çöktü üzerime, Onurum rüzgara kapılmış gibi uçtu, Mutluluğum bulut gibi geçip gitti.

Sobrevieram-me pavores; é perseguida a minha honra como pelo vento; e como nuvem passou a minha felicidade.

“Şimdi tükeniyorum, Acı günler beni ele geçirdi.

E agora dentro de mim se derrama a minha alma; os dias da aflição se apoderaram de mim.

Geceleri kemiklerim sızlıyor, Beni kemiren acılar hiç durmuyor.

De noite me são traspassados os ossos, e o mal que me corrói não descansa.

Tanrı’nın şiddeti Üzerimdeki giysiye dönüştü, Gömleğimin yakası gibi beni sıkıyor.

Pela violência do mal está desfigurada a minha veste; como a gola da minha túnica, me aperta.

Beni çamura fırlattı, Toza, küle döndüm.

Ele me lançou na lama, e fiquei semelhante ao pó e à cinza.

“Sana yakarıyorum, ama yanıt vermiyorsun, Ayağa kalktığımda gözünü bana dikiyorsun.

Clamo a ti, e não me respondes; ponho-me em pé, e não atentas para mim.

Bana acımasız davranıyor, Bileğinin gücüyle beni eziyorsun.

Tornas-te cruel para comigo; com a força da tua mão me persegues.

Beni kaldırıp rüzgara bindiriyorsun, Fırtınanın içinde darma duman ediyorsun.

Levantas-me sobre o vento, fazes-me cavalgar sobre ele, e dissolves-me na tempestade.

Biliyorum, beni ölüme, Bütün canlıların toplanacağı yere götüreceksin.

Pois eu sei que me levarás à morte, e à casa do ajuntamento destinada a todos os viventes.

“Kuşkusuz düşenin dostu olmaz, Felakete uğrayıp yardım istediğinde.

Contudo não estende a mão quem está a cair? Ou não clama por socorro na sua calamidade?

Sıkıntıya düşenler için ağlamaz mıydım? Yoksullar için üzülmez miydim?

Não chorava eu sobre aquele que estava aflito? Ou não se angustiava a minha alma pelo necessitado?

Ama ben iyilik beklerken kötülük geldi, Işık umarken karanlık geldi.

Todavia aguardando eu o bem, eis que me veio o mal, e esperando eu a luz, veio a escuridão.

İçim kaynıyor, rahatım yok, Önümde acı günler var.

As minhas entranhas fervem e não descansam; os dias da aflição me surpreenderam.

Yaslı yaslı dolaşıyorum, güneş yok, Topluluk içinde kalkıp feryat ediyorum.

Denegrido ando, mas não do sol; levanto-me na congregação, e clamo por socorro.

Çakallarla kardeş, Baykuşlarla arkadaş oldum.

Tornei-me irmão dos chacais, e companheiro dos avestruzes.

Derim karardı, soyuluyor, Kemiklerim ateşten yanıyor.

A minha pele enegrece e se me cai, e os meus ossos estão queimados do calor.

Lirimin sesi yas feryadına, Neyimin sesi ağlayanların sesine döndü.

Pelo que se tornou em pranto a minha harpa, e a minha flauta em voz dos que choram.