Job 31

“Gözlerimle antlaşma yaptım Şehvetle bir kıza bakmamak için.

Uczyniłem przymierze z oczyma swemi, abym nie pomyślał o pannie.

Çünkü insanın yukarıdan, Tanrı’dan payı nedir, Yücelerden, Her Şeye Gücü Yeten’den mirası ne?

Bo cóż za dział od Boga z góry? a co za dziedzictwo Wszechmocnego z wysokości?

Kötüler için felaket, Haksızlık yapanlar için bela değil mi?

Azaż nie nagotowane zginienie złośnikom, a sroga pomsta czyniącym nieprawość?

Yürüdüğüm yolları görmüyor mu, Attığım her adımı saymıyor mu?

Azaż on nie widzi dróg moich, a wszystkich kroków moich nie liczy?

“Eğer yalan yolunda yürüdümse, Ayağım hileye seğirttiyse,

Jeźlim chodził w kłamstwie, a spieszyła się na zdradę noga moja:

–Tanrı beni doğru teraziyle tartsın, Kusursuz olduğumu görsün–

Niech mię zważy na wadze sprawiedliwej, a niech Bóg pozna szczerość moję.

Adımım yoldan saptıysa, Yüreğim gözümü izlediyse, Ellerim pisliğe bulaştıysa,

Jeźliż ustąpiła noga moja z drogi, a za oczyma memi szłoli serce moje, i do rąk moich jeźliż przylgnęła jaka zmaza:

Ektiğimi başkaları yesin, Ekinlerim kökünden sökülsün.

Tedy niechże ja sieję, a inszy niech pożywa, a moje latorośle niech będą wykorzenione.

“Eğer gönlümü bir kadına kaptırdıysam, Komşumun kapısında pusuya yattıysam,

Jeźli zwiedzione jest serce moje do niewiasty, i jeźlim czyhał u drzwi przyjaciela mego:

Karım başkasının buğdayını öğütsün, Onunla başka erkekler yatsın.

Niechajże mele innemu żona moja, a niechaj się nad nią inni schylają.

Çünkü bu utanç verici, Yargılanması gereken bir suç olurdu.

Boć to jest sprosny występek, a nieprawość osądzenia godna,

Yıkım diyarına dek yakan bir ateştir o, Bütün ürünümü kökünden kavururdu.

Gdyż ten ogień aż do zatracenia pożera, a dochody moje wszystkie wykorzenić może.

“Benimle ters düştüklerinde Kölemin ve hizmetçimin hakkını yemişsem,

Jeźlim stronił od sądu z sługą moim, albo z służebnicą moją, gdy ze mną sprzeczkę mieli,

Tanrı yargıladığında ne yaparım? Hesap sorduğunda ne yanıt veririm?

(Bo cóżbym czynił, gdyby powstał Bóg? albo gdyby pytał, cobym mu odpowiedział?

Beni ana karnında yaratan onu da yaratmadı mı? Rahimde bize biçim veren O değil mi?

Izaż nie ten, który mię w żywocie uczynił, nie uczynił też i onego? a nie onże nas sam w żywocie wykształtował?)

“Eğer yoksulların dileğini geri çevirdimse, Dul kadının umudunu kırdımsa,

Jeźliżem odmówił ubogim, czego chcieli, a oczy wdowy jeźliżem zasmucił;

Ekmeğimi yalnız yedim, Öksüzle paylaşmadımsa,

Jeźliżem jadł sztuczkę swoję sam, a nie jadała i sierota z niej;

Gençliğimden beri öksüzü baba gibi büyütmedimse, Doğduğumdan beri dul kadına yol göstermedimse,

(Albowiem sierota z młodości mojej rosła ze mną, jako u ojca; a jakom wyszedł z żywota matki mojej, byłem wdowie za wodza.)

Giysisi olmadığı için can çekişen birini Ya da örtüsü olmayan bir yoksulu gördüm de,

Jeźliżem widział kogo ginącego dla tego, że szaty nie miał, a nie dałem żebrakowi odzienia;

Koyunlarımın yünüyle ısıtmadıysam, O da içinden beni kutsamadıysa,

Jeźliże mi nie błogosławiły biodra jego, że się wełną owiec moich zagrzał;

Mahkemede sözümün geçtiğini bilerek Öksüze el kaldırdımsa,

Jeźliżem podniósł przeciwko sierocie rękę swoję, gdym widział w bramie pomoc moję:

Kolum omuzumdan düşsün, Kol kemiğim kırılsın.

Tedy niech odpadnie łopatka moja od plec swych, a ramię moje z stawu swego niech wytracone będzie.

Çünkü Tanrı’dan gelecek beladan korkarım, O’nun görkeminden ötürü böyle bir şey yapamam.

Albowiem lękałem się skruszenia od Boga, a przed jego zacnością nie mógłbym się ostać.

“Eğer umudumu altına bağladımsa, Saf altına, ‘Güvencim sensin’ dedimse,

Jeźlim pokładał w złocie nadzieję moję, a do bryły złota mawiałem: Tyś ufanie moje;

Servetim çok, Varlığımı bileğimle kazandım diye sevindimse,

Jeźlim się weselił z wielu bogactw moich, a iż wiele nabyła ręka moja;

Işıldayan güneşe, Parıldayarak hareket eden aya bakıp da,

Jeźlim patrzał na światłość słońca, gdy świeciło, a na miesiąc, gdy wspaniało chodził;

İçimden ayartıldımsa, Elim onlara taptığımı gösteren bir öpücük yolladıysa,

I dało się uwieść potajemnie serce moje, a całowały rękę moję usta moje:

Bu da yargılanacak bir suç olurdu, Çünkü yücelerdeki Tanrı’yı yadsımış olurdum.

I toćby była nieprawość osądzenia godna; bobym się tem zaprzał Boga z wysokości.

“Eğer düşmanımın yıkımına sevindim, Başına kötülük geldi diye keyiflendimse,

Jeźliżem się weselił z upadku nienawidzącego mię, a jeźlim się cieszył, gdy mu się źle powodziło.

–Kimsenin canına lanet ederek Ağzımın günah işlemesine izin vermedim–

(I owszem nie dałem zgrzeszyć ustom moim, abym miał żądać przeklęstwa duszy jego.)

Evimdeki insanlar, ‘Eyüp’ün verdiği etle Karnını doyurmayan var mı?’ diye sormadıysa,

Azaż nie mawiali domownicy moi: Oby nam kto dał mięsa tego, nie możemy się i najeść?

–Hiçbir yabancı geceyi sokakta geçirmezdi, Çünkü kapım her zaman yolculara açıktı–

Bo gość nie nocował na dworze, a drzwi moje otwierałem podróżnemu.

Kalabalıktan çok korktuğum, Boyların aşağılamasından yıldığım, Susup dışarı çıkmadığım için Suçumu bağrımda gizleyip Adem gibi isyanımı örttümse,

Jeźlim zakrywał, jako ludzie zwykli, przestępstwa moje, i chowałem w skrytości mojej nieprawość moję;

Kalabalıktan çok korktuğum, Boyların aşağılamasından yıldığım, Susup dışarı çıkmadığım için Suçumu bağrımda gizleyip Adem gibi isyanımı örttümse,

I choćbym był mógł potłumić zgraję wielką, jednak i najpodlejszy z domu ustraszył mię; przetożem milczał, i nie wychodziłem ze drzwi.

-“Keşke beni dinleyen biri olsa! İşte savunmamı imzalıyorum, Her Şeye Gücü Yeten bana yanıt versin! Hasmımın yazdığı tomar elimde olsa,

Obym miał kogo, coby mię wysłuchał; ale oto ten jest znak mój, że Wszechmogący sam odpowie za mię, i księga, którą napisał przeciwnik mój.

Kuşkusuz onu omuzumda taşır, Taç gibi başıma koyardım.

Czylibym jej na ramieniu swojem nie nosił? a nie przywiązałbym jej sobie miasto korony?

Attığım her adımı ona bildirir, Kendisine bir önder gibi yaklaşırdım.–

Liczbę kroków moich oznajmiłbym mu; jako do książęcia przystąpiłbym do niego.

“Toprağım bana feryat ediyorsa, Sabanın açtığı yarıklar bir ağızdan ağlıyorsa,

Jeźliż przeciw mnie ziemia moja wołała, a jeźliże z nią społem zagony jej płakały;

Ürününü para ödemeden yedimse Ya da üzerinde oturanların kalbini kırdımsa,

Jeźliżem pożytków jej używał bez pieniędzy, i jeźlim do wzdychania przywodził dzierżawców jej:

Orada buğday yerine diken, Arpa yerine delice bitsin.” Eyüp’ün konuşması sona erdi.

Miasto pszenicy niech wznijdzie oset, a miasto jęczmienia kąkol. Tu się skończyły słowa Ijobowe.