Job 39

Nalalaman mo ba ang panahong ipinanganganak ng mga kambing bundok? O matatandaan mo ba ang mga pagdaramdam ng mga usa?

“Dağ keçilerinin ne zaman doğurduğunu biliyor musun? Geyiklerin yavruladığı zamanı sen mi gözlüyorsun?

Mabibilang mo ba ang mga buwan ng kanilang kagampanan? O nalalaman mo ba ang panahong kanilang ipinanganak?

Sen mi sayıyorsun doğuruncaya dek geçirdikleri ayları? Doğurdukları zamanı biliyor musun?

Sila'y nagsisiyuko, kanilang inilalabas ang kanilang mga anak, kaniyang iniwawaksi ang kanilang kapanglawan.

Çöküp yavrularını doğurur, Kurtulurlar sancılarından.

Ang kanilang mga anak ay nagiging malakas, sila'y nagsisilaki sa kaparangan; sila'y nagsisiyao at hindi na nagsisibalik.

Güçlenir, kırda büyür yavrular, Gider, bir daha dönmezler.

Sinong nagpakawala sa mabangis na asno? O sinong nagkalag ng mga tali ng mailap na asno?

“Kim yaban eşeğini başı boş gönderdi, Kim bağlarını çözdü?

Na ginawa kong bahay niya ang ilang, at ang lupaing maasin na kaniyang tahanan.

Yurt olarak ona bozkırı, Barınak olarak tuzlayı verdim.

Kaniyang nililibak ang kaguluhan ng bayan. Ni hindi niya dinidinig ang sigaw ng nagpapatakbo ng hayop.

Kentteki kargaşaya güler o, Sürücünün bağırdığını duymaz.

Ang libot ng mga bundok ay kaniyang pastulan, at kaniyang sinasaliksik ang bawa't sariwang bagay.

Otlamak için tepeleri dolaşır, Yeşillik arar.

Matutuwa ba ang bakang gubat na maglingkod sa iyo? O matitira ba sa siping ng iyong pasabsaban?

“Yaban öküzü sana kulluk etmek ister mi? Geceyi senin yemliğinin yanında geçirir mi?

Matatalian mo ba ang bakang gubat ng iyong panali sa pangbukid? O magbubusagsag ba ng mga libis sa likuran mo?

Sabanla yarık açsın diye ona bağ vurabilir misin? Arkanda, ovalarda tırmık çeker mi?

Aasa ka ba sa kaniya, dahil sa siya'y totoong malakas? O iiwan mo ba ang iyong gawain sa kaniya?

Çok güçlü diye ona bel bağlayabilir misin? Ağır işini ona bırakabilir misin?

Ipagkakatiwala mo ba sa kaniya na iuuwi sa bahay ang iyong binhi, at pipisanin ang mga butil sa iyong giikan?

Ekinini getireceğine, Buğdayını harman yerinde toplayacağına güvenir misin?

Ang pakpak ng avestruz ay nagagalak; nguni't may kagandahang loob ba ang kanilang mga pakpak at mga balahibo?

“Devekuşunun kanatları sevinçle dalgalanır, Ama leyleğin kanatları ve tüyleriyle kıyaslanamaz.

Sapagka't nagiiwan ng kaniyang mga itlog sa lupa, at pinaiinit ang mga yaon sa alabok,

Devekuşu yumurtalarını yere bırakır, Onları kumda ısıtır,

At kinalilimutang mangapipisa ng paa, o mangayuyurakan ng mabangis na hayop.

Ayak altında ezilebileceklerini, Yabanıl hayvanlarca çiğnenebileceklerini düşünmez.

Siya'y nagmamatigas laban sa kaniyang mga sisiw na tila hindi kaniya: bagaman ang kaniyang gawa ay mawalang kabuluhan, hindi niya ikinatatakot;

Yavrularına sert davranır, kendinin değilmiş gibi, Çektiği zahmetin boşa gideceğine üzülmez.

Sapagka't binawian siya ng Dios ng karunungan, ni hindi siya binahaginan ng unawa.

Çünkü Tanrı ona bilgelik bağışlamamış, Anlayıştan pay vermemiştir.

Anomang panahon na siya'y napaiitaas, hinahamak niya ang kabayo at ang sakay nito.

Yine de koşmak için kabarınca Ata ve binicisine güler.

Nagbigay ka ba sa kabayo ng kalakasan? Binihisan mo ba ang kaniyang leeg ng buhok na gumagalaw?

“Sen mi ata güç verdin, Dalgalanan yeleyi boynuna giydirdin?

Pinalulukso mo ba siya na parang balang? Ang kaluwalhatian ng kaniyang bahin ay kakilakilabot.

Sen misin onu çekirge gibi sıçratan, Gururlu kişnemesiyle korku saçtıran?

Siya'y kumukutkot sa libis, at nagagalak sa kaniyang kalakasan, siya'y sumasagupa sa mga taong may sandata.

Ayakları toprağı şiddetle eşer, Gücünden ötürü sevinçle coşar, Savaşçının üstüne yürür.

Tinutuya niya ang takot at hindi nanglulupaypay: ni hindi tinatalikuran ang tabak.

Korkuya güler, hiçbir şeyden yılmaz, Kılıç önünde geri adım atmaz.

Ang suksukan ng pana ay tumutunog laban sa kaniya, ang makintab na sibat at ang kalasag.

Ok kılıfı, parıldayan mızrak ve pala Üzerinde takırdar atın.

Kaniyang sinasakmal ang lupa na may kabangisan at poot; ni hindi siya naniniwala na yao'y tunog ng pakakak.

Coşku ve heyecanla uzaklıkları yutar, Boru çalınca duramaz yerinde.

Kaniyang sinasabi sa tuwing tutunog ang mga pakakak: Aha! At kaniyang naaamoy ang pagbabaka sa malayo, ang sigaw ng mga kapitan at ang hiyaw.

Boru çaldıkça, ‘Hi!’ diye kişner, Savaş kokusunu, komutanların gürleyen sesini, Savaş çığlıklarını uzaklardan duyar.

Lumilipad ba ang uwak sa pamamagitan ng inyong karunungan, at iniuunat ba ang kaniyang mga pakpak sa dakong timugan?

“Atmaca senin bilgeliğinle mi süzülüyor, Kanatlarını güneye doğru açıyor?

Napaiilanglang ba ang agila sa iyong utos, at gumagawa ba ng kaniyang pugad sa itaas?

Kartal senin buyruğunla mı yükseliyor, Yuvasını yükseklere kuruyor?

Sila'y nananahan sa malaking bato, at doon tumitira, sa taluktok ng burol at sa katibayan,

Uçurum kenarlarında konaklıyor, Sivri kayalar onun kalesi.

Mula roo'y tumitingin siya ng madadagit; ang kaniyang mga mata ay tumatanaw sa malayo.

Oradan gözetliyor yiyeceğini, Gözleri avını uzaktan seçiyor.

Ang mga anak naman niya ay nagsisihitit ng dugo: at kung saan naroon ang pinatay ay naroon siya.

[] Onun yavruları kanla beslenir, Leşler neredeyse, o da oradadır.”