Job 41

Mahuhuli mo ba ang buwaya ng isang bingwit? O mailalabas mo ba ang kaniyang dila ng isang panali?

Prenderai tu il coccodrillo all’amo? Gli assicurerai la lingua colla corda?

Makapaglalagay ka ba ng tali sa kaniyang ilong? O makabubutas sa kaniyang panga ng isang taga ng bingwit?

Gli passerai un giunco per le narici? Gli forerai le mascelle con l’uncino?

Mamamanhik ba siya ng marami sa iyo? O magsasalita ba siya ng mga malumanay na salita sa iyo?

Ti rivolgerà egli molte supplicazioni? Ti dirà egli delle parole dolci?

Makikipagtipan ba siya sa iyo, upang ariin mo siyang alipin magpakailan man?

Farà egli teco un patto perché tu lo prenda per sempre al tuo servizio?

Makikipaglaro ka ba sa kaniya na gaya sa isang ibon? O iyong tatalian ba siya para sa iyong mga dalaga?

Scherzerai tu con lui come fosse un uccello? L’attaccherai a un filo per divertir le tue ragazze?

Makakalakal ba siya ng mga pulutong ng mangingisda? Mababahagi ba siya nila sa mga mangangalakal?

Ne trafficheranno forse i pescatori? Lo spartiranno essi fra i negozianti?

Mahihiwa mo ba ang kaniyang balat ng sundang na bakal, o ang kaniyang ulo ng panaksak ng isda?

Gli coprirai tu la pelle di dardi e la testa di ramponi?

Ipatong mo ang iyong kamay sa kaniya; alalahanin mo ang pagbabaka at huwag mo nang gawin.

Mettigli un po’ le mani addosso!… Ti ricorderai del combattimento e non ci tornerai!

Narito, ang pagasa riyan ay walang kabuluhan: hindi ba malulugmok ang sinoman makita lamang yaon?

Ecco, fallace è la speranza di chi l’assale; basta scorgerlo e s’è atterrati.

Walang malakas na makapangahas kumilos niyaon: sino ngang makatatayo sa harap ko?

Nessuno è tanto ardito da provocarlo. E chi dunque oserà starmi a fronte?

Sinong naunang nagbigay sa akin upang aking bayaran siya? Anomang nasa silong ng buong langit ay akin.

Chi mi ha anticipato alcun che perch’io glielo debba rendere? Sotto tutti i cieli, ogni cosa è mia.

Hindi ako tatahimik tungkol sa kaniyang mga sangkap ng katawan, ni sa kaniya mang dakilang kapangyarihan, ni sa kaniya mang mainam na hugis.

E non vo’ tacer delle sue membra, della sua gran forza, della bellezza della sua armatura.

Sinong makapaglilitaw na karayagan ng kaniyang mga damit? Sinong makalalapit sa kaniyang magkasaping pangil?

Chi l’ha mai spogliato della sua corazza? Chi è penetrato fra la doppia fila de’ suoi denti?

Sinong makapagbubukas ng mga pinto ng kaniyang mukha? Sa palibot ng kaniyang ngipin ay kakilabutan.

Chi gli ha aperti i due battenti della gola? Intorno alla chiostra de’ suoi denti sta il terrore.

Ang kaniyang mga matibay na palikpik ay kaniyang kapalaluan, nangagkakadikit na maigi na gaya sa isang tatak na mahigpit.

Superbe son le file de’ suoi scudi, strettamente uniti come da un sigillo.

Nagkakadikit sa isa't isa, na ang hangin ay hindi makaraan sa pagitan sa mga yaon.

Uno tocca l’altro, e tra loro non passa l’aria.

Sila'y nagkakasugpongan sa isa't isa; Nagkakalakip na magkasama, na hindi maihihiwalay.

Sono saldati assieme, si tengono stretti, sono inseparabili.

Ang kanilang mga bahin ay kumikislap ng apoy, at ang kanilang mga mata ay gaya ng mga bukang liwayway kung umaga.

I suoi starnuti dànno sprazzi di luce; i suoi occhi son come le palpebre dell’aurora.

Mula sa kaniyang bibig ay lumalabas ang nagliliyab na sulo, at mga alipatong apoy ay nagsisilabas.

Dalla sua bocca partono vampe, ne scappan fuori scintille di fuoco.

Mula sa kaniyang mga butas ng ilong ay lumalabas ang usok, na gaya ng isang kumukulong talyasi at nagniningas na mga talahib.

Dalle sue narici esce un fumo, come da una pignatta che bolla o da una caldaia.

Ang kaniyang hinga ay nagpapaningas ng mga baga, at isang alab ay lumalabas sa kaniyang bibig.

L’alito suo accende i carboni, e una fiamma gli erompe dalla gola.

Sa kaniyang leeg ay tumitira ang kalakasan, at ang kakilabutan ay sumasayaw sa harap niya.

Nel suo collo risiede la forza, dinanzi a lui salta il terrore.

Ang mga kaliskis ng kaniyang laman ay nangagkakadikitan; nangagtutumibay sa kaniya; hindi magagalaw.

Compatte sono in lui le parti flosce della carne, gli stanno salde addosso, non si muovono.

Ang kaniyang puso ay matatag na gaya ng isang bato; Oo, matatag na gaya ng batong pangibaba ng gilingan.

Il suo cuore è duro come il sasso, duro come la macina di sotto.

Pagka siya'y tumitindig ay natatakot ang makapangyarihan: dahil sa pagkagulat ay nangalilito sila.

Quando si rizza, tremano i più forti, e dalla paura son fuori di sé.

Kung siya'y tagain ninoman ng tabak ay hindi tumatalab; ni ng sibat man, ng pana, ni ng matalas na tulis man.

Invano lo si attacca con la spada; a nulla valgon lancia, giavellotto, corazza.

Kaniyang ipinalalagay ang bakal na parang dayami, at ang tanso na parang lapok na kahoy.

Il ferro è per lui come paglia; il rame, come legno tarlato.

Hindi niya mapatakas ng palaso: ang mga batong panghilagpos ay nagiging sa kaniya'y parang pinagputulan ng trigo.

La figlia dell’arco non lo mette in fuga; le pietre della fionda si mutano per lui in stoppia.

Ang mga panakbat ay nangapapalagay na parang pinagputulan ng trigo: kaniyang tinatawanan ang galaw ng sibat.

Stoppia gli par la mazza e si ride del fremer della lancia.

Ang kaniyang mga sangkap sa ibaba ay gaya ng mga matulis na bibinga: lumalaganap na tila saksak sa banlik.

Il suo ventre è armato di punte acute, e lascia come tracce d’erpice sul fango.

Kaniyang pinagpapakuluan ang kalaliman na parang palyok: kaniyang ginagawa ang dagat na parang pamahid.

Fa bollire l’abisso come una caldaia, del mare fa come un gran vaso da profumi.

Kaniyang pinasisilang ang landas sa likuran niya; aakalain ng sinoman na mauban ang kalaliman.

Si lascia dietro una scia di luce; l’abisso par coperto di bianca chioma.

Sa ibabaw ng lupa ay walang gaya niya, na likhang walang takot.

Non v’è sulla terra chi lo domi; è stato fatto per non aver paura.

Kaniyang minamasdan ang bawa't mataas na bagay: siya'y hari sa lahat ng mga anak na palalo.

Guarda in faccia tutto ciò ch’è eccelso, è re su tutte le belve più superbe".