Job 41

Mahuhuli mo ba ang buwaya ng isang bingwit? O mailalabas mo ba ang kaniyang dila ng isang panali?

Prendras-tu le crocodile à l'hameçon? Saisiras-tu sa langue avec une corde?

Makapaglalagay ka ba ng tali sa kaniyang ilong? O makabubutas sa kaniyang panga ng isang taga ng bingwit?

Mettras-tu un jonc dans ses narines? Lui perceras-tu la mâchoire avec un crochet?

Mamamanhik ba siya ng marami sa iyo? O magsasalita ba siya ng mga malumanay na salita sa iyo?

Te pressera-t-il de supplication? Te parlera-t-il d'une voix douce?

Makikipagtipan ba siya sa iyo, upang ariin mo siyang alipin magpakailan man?

Fera-t-il une alliance avec toi, Pour devenir à toujours ton esclave?

Makikipaglaro ka ba sa kaniya na gaya sa isang ibon? O iyong tatalian ba siya para sa iyong mga dalaga?

Joueras-tu avec lui comme avec un oiseau? L'attacheras-tu pour amuser tes jeunes filles?

Makakalakal ba siya ng mga pulutong ng mangingisda? Mababahagi ba siya nila sa mga mangangalakal?

Les pêcheurs en trafiquent-ils? Le partagent-ils entre les marchands?

Mahihiwa mo ba ang kaniyang balat ng sundang na bakal, o ang kaniyang ulo ng panaksak ng isda?

Couvriras-tu sa peau de dards, Et sa tête de harpons?

Ipatong mo ang iyong kamay sa kaniya; alalahanin mo ang pagbabaka at huwag mo nang gawin.

Dresse ta main contre lui, Et tu ne t'aviseras plus de l'attaquer.

Narito, ang pagasa riyan ay walang kabuluhan: hindi ba malulugmok ang sinoman makita lamang yaon?

Voici, on est trompé dans son attente; A son seul aspect n'est-on pas terrassé?

Walang malakas na makapangahas kumilos niyaon: sino ngang makatatayo sa harap ko?

Nul n'est assez hardi pour l'exciter; Qui donc me résisterait en face?

Sinong naunang nagbigay sa akin upang aking bayaran siya? Anomang nasa silong ng buong langit ay akin.

De qui suis-je le débiteur? Je le paierai. Sous le ciel tout m'appartient.

Hindi ako tatahimik tungkol sa kaniyang mga sangkap ng katawan, ni sa kaniya mang dakilang kapangyarihan, ni sa kaniya mang mainam na hugis.

Je veux encore parler de ses membres, Et de sa force, et de la beauté de sa structure.

Sinong makapaglilitaw na karayagan ng kaniyang mga damit? Sinong makalalapit sa kaniyang magkasaping pangil?

Qui soulèvera son vêtement? Qui pénétrera entre ses mâchoires?

Sinong makapagbubukas ng mga pinto ng kaniyang mukha? Sa palibot ng kaniyang ngipin ay kakilabutan.

Qui ouvrira les portes de sa gueule? Autour de ses dents habite la terreur.

Ang kaniyang mga matibay na palikpik ay kaniyang kapalaluan, nangagkakadikit na maigi na gaya sa isang tatak na mahigpit.

Ses magnifiques et puissants boucliers Sont unis ensemble comme par un sceau;

Nagkakadikit sa isa't isa, na ang hangin ay hindi makaraan sa pagitan sa mga yaon.

Ils se serrent l'un contre l'autre, Et l'air ne passerait pas entre eux;

Sila'y nagkakasugpongan sa isa't isa; Nagkakalakip na magkasama, na hindi maihihiwalay.

Ce sont des frères qui s'embrassent, Se saisissent, demeurent inséparables.

Ang kanilang mga bahin ay kumikislap ng apoy, at ang kanilang mga mata ay gaya ng mga bukang liwayway kung umaga.

Ses éternuements font briller la lumière; Ses yeux sont comme les paupières de l'aurore.

Mula sa kaniyang bibig ay lumalabas ang nagliliyab na sulo, at mga alipatong apoy ay nagsisilabas.

Des flammes jaillissent de sa bouche, Des étincelles de feu s'en échappent.

Mula sa kaniyang mga butas ng ilong ay lumalabas ang usok, na gaya ng isang kumukulong talyasi at nagniningas na mga talahib.

Une fumée sort de ses narines, Comme d'un vase qui bout, d'une chaudière ardente.

Ang kaniyang hinga ay nagpapaningas ng mga baga, at isang alab ay lumalabas sa kaniyang bibig.

Son souffle allume les charbons, Sa gueule lance la flamme.

Sa kaniyang leeg ay tumitira ang kalakasan, at ang kakilabutan ay sumasayaw sa harap niya.

La force a son cou pour demeure, Et l'effroi bondit au-devant de lui.

Ang mga kaliskis ng kaniyang laman ay nangagkakadikitan; nangagtutumibay sa kaniya; hindi magagalaw.

Ses parties charnues tiennent ensemble, Fondues sur lui, inébranlables.

Ang kaniyang puso ay matatag na gaya ng isang bato; Oo, matatag na gaya ng batong pangibaba ng gilingan.

Son coeur est dur comme la pierre, Dur comme la meule inférieure.

Pagka siya'y tumitindig ay natatakot ang makapangyarihan: dahil sa pagkagulat ay nangalilito sila.

Quand il se lève, les plus vaillants ont peur, Et l'épouvante les fait fuir.

Kung siya'y tagain ninoman ng tabak ay hindi tumatalab; ni ng sibat man, ng pana, ni ng matalas na tulis man.

C'est en vain qu'on l'attaque avec l'épée; La lance, le javelot, la cuirasse, ne servent à rien.

Kaniyang ipinalalagay ang bakal na parang dayami, at ang tanso na parang lapok na kahoy.

Il regarde le fer comme de la paille, L'airain comme du bois pourri.

Hindi niya mapatakas ng palaso: ang mga batong panghilagpos ay nagiging sa kaniya'y parang pinagputulan ng trigo.

La flèche ne le met pas en fuite, Les pierres de la fronde sont pour lui du chaume.

Ang mga panakbat ay nangapapalagay na parang pinagputulan ng trigo: kaniyang tinatawanan ang galaw ng sibat.

Il ne voit dans la massue qu'un brin de paille, Il rit au sifflement des dards.

Ang kaniyang mga sangkap sa ibaba ay gaya ng mga matulis na bibinga: lumalaganap na tila saksak sa banlik.

Sous son ventre sont des pointes aiguës: On dirait une herse qu'il étend sur le limon.

Kaniyang pinagpapakuluan ang kalaliman na parang palyok: kaniyang ginagawa ang dagat na parang pamahid.

Il fait bouillir le fond de la mer comme une chaudière, Il l'agite comme un vase rempli de parfums.

Kaniyang pinasisilang ang landas sa likuran niya; aakalain ng sinoman na mauban ang kalaliman.

Il laisse après lui un sentier lumineux; L'abîme prend la chevelure d'un vieillard.

Sa ibabaw ng lupa ay walang gaya niya, na likhang walang takot.

Sur la terre nul n'est son maître; Il a été créé pour ne rien craindre.

Kaniyang minamasdan ang bawa't mataas na bagay: siya'y hari sa lahat ng mga anak na palalo.

Il regarde avec dédain tout ce qui est élevé, Il est le roi des plus fiers animaux.