Job 41

Niemasz tak śmiałego, coby go obudził; owszem któż się stawi przed twarzą moją?

 Så oförvägen är ingen, att han törs reta denne.  Vem vågar då sätta sig upp mot mig själv?

Któż mi co dał, abym mu oddał? cokolwiek jest pod wszystkiem niebem, moje jest.

 Vem har först givit mig något, som jag alltså bör betala igen?  Mitt är ju allt vad som finnes under himmelen.

Nie zamilczę członków jego, ani silnej mocy jego, a grzecznego kształtu jego.

 Jag vill ej höra upp att tala om hans lemmar,  om huru väldig han är, och huru härligt han är danad.

Któż odkryje wierzch odzienia jego? z dwoistemi wędzidłami swemi któż przystąpi do niego?

 Vem mäktar rycka av honom hans pansar?  Vem vågar sig in mellan hans käkars par?

Wrota gęby jego któż otworzy? bo strach około zębów jego.

 Hans gaps dörrar, vem vill öppna dem?  Runtom hans tänder bor ju förskräckelse.

Łuski jego mocne jako tarcze, bardzo ściśle spojone.

 Stolta sitta på honom sköldarnas rader;  hopslutna äro de med fast försegling.

Jedna z drugą tak spojona, że wiatr nie wchodzi między nie.

 Tätt fogar sig den ena intill den andra,  icke en vindfläkt tränger in mellan dem.

Jedna do drugiej przylgnęła, ujęły się, a nie dzielą się.

 Var och en håller ihop med den nästa,  de gripa in i varandra och skiljas ej åt.

Kichanie jego czyni blask, a oczy jego są jako powieki zorzy.

 När han fnyser, strålar det av ljus;  hans blickar äro såsom morgonrodnadens ögonbryn.

Z ust jego lampy wychodzą, a iskry ogniste wyrywają się.

 Bloss fara ut ur hans gap,  eldgnistor springa fram därur.

Z nozdrzy jego wychodzi dym, jako z garnca wrzącego, albo kotła.

 Från hans näsborrar utgår rök  såsom ur en sjudande panna på bränslet.

Dech jego węgle rozpala, a płomień z ust jego wychodzi.

 Hans andedräkt framgnistrar eldkol,  och lågor bryta fram ur hans gap.

W szyi jego przemieszkuje moc, a boleść przed nim ucieka.

 På hans hals har kraften sin boning,  och framför honom stapplar försagdhet.

Sztuki ciała jego spoiły się, całowite są w nim, że się nie porusza.

 Själva det veka på hans buk är ett stadigt fogverk,  det sitter orubbligt, såsom gjutet på honom.

Serce jego twarde jako kamień, tak twarde, jako sztuka spodniego kamienia młyńskiego.

 Hans hjärta är fast såsom sten,  fast såsom bottenstenen i kvarnen.

Gdy się podnosi, drżą mocarze, a od strachu oczyszczają się.

 När han reser sig, bäva hjältar,  av ångest mista de all sans.

Miecz, który go sięga, nie ostoi się, ani drzewce, ani strzała, ani pancerz.

 Angripes han med ett svärd, så håller det ej stånd,  ej heller spjut eller pil eller pansar.

Żelazo poczyta sobie za plewę, a miedź za drzewo zbótwiałe.

 Han aktar järn såsom halm  och koppar såsom murket trä.

Nie upłoszy go strzała, a jako źdźbło są u niego kamienie z procy.

 Bågskott skrämma honom ej bort,  slungstenar förvandlas för honom till strå;

Strzelbę sobie poczyta jako słomę, a pośmiewa się z szermowania włócznią.

 ja, stridsklubbor aktar han såsom strå,  han ler åt rasslet av lansar.

Pod nim są ostre skorupy; ściele sobie na rzeczach ostrych jako na błocie.

 På sin buk bär han skarpa eggar,  spår såsom av en tröskvagn ristar han i dyn.

Czyni, że wre głębokość jako garniec, a że się mąci morze jako w moździerzu.

 Han gör djupet sjudande som en gryta,  likt en salvokokares kittel förvandlar han vattnet.

Za sobą jasną ścieszkę czyni, tak, że się zdaje, iż przepaść ma siwiznę.

 Bakom honom strålar vägen av ljus,  djupet synes bära silverhår.

Niemasz na ziemi równego mu, który tak stworzony jest, że się niczego nie boi.

 Ja, på jorden finnes intet som är honom likt,  otillgänglig för fruktan skapades han.

Wszelką rzecz wysoką lekce waży; on jest królem nad wszystkiemi srogiemi zwierzętami.

 På allt vad högt är ser han med förakt,  konung är han över alla stolta vilddjur.