Psalms 106

Halleluja! Pris Herren, for han er god, hans miskunnhet varer evindelig.

[] Övgüler sunun, RAB’be! RAB’be şükredin, çünkü O iyidir, Sevgisi sonsuzdur.

Hvem kan utsi Herrens veldige gjerninger, forkynne all hans pris?

RAB’bin büyük işlerini kim anlatabilir, Kim O’na yeterince övgü sunabilir?

Salige er de som tar vare på det som rett er, den som gjør rettferdighet til enhver tid.

Ne mutlu adalete uyanlara, Sürekli doğru olanı yapanlara!

Kom mig i hu, Herre, efter din nåde mot ditt folk, se til mig med din frelse,

Ya RAB, halkına lütfettiğinde anımsa beni, Onları kurtardığında ilgilen benimle.

så jeg kan se på dine utvalgtes lykke, glede mig med ditt folks glede, rose mig med din arv!

Öyle ki, seçtiklerinin gönencini göreyim, Ulusunun sevincini, Kendi halkının kıvancını paylaşayım.

Vi har syndet med våre fedre, vi har gjort ille, vi har vært ugudelige.

Atalarımız gibi biz de günah işledik, Suç işledik, kötülük ettik.

Våre fedre i Egypten aktet ikke på dine undergjerninger, de kom ikke i hu dine mange nådegjerninger, men var gjenstridige ved havet, ved det Røde Hav.

[] Atalarımız Mısır’dayken Yaptığın harikaları anlamadı, Çok kez gösterdiğin sevgiyi anımsamadı, Denizde, Kamış Denizi’nde başkaldırdılar.

Dog frelste han dem for sitt navns skyld, for å kunngjøre sitt velde,

Buna karşın RAB gücünü göstermek için, Adı uğruna kurtardı onları.

og han truet det Røde Hav, og det blev tørt, og han lot dem gå gjennem dypene som i en ørken,

[] Kamış Denizi’ni azarladı, kurudu deniz, Yürüdüler enginde O’nun öncülüğünde, Çölde yürür gibi.

og han frelste dem av hans hånd som hatet dem, og forløste dem av fiendens hånd,

Kendilerinden nefret edenlerin elinden aldı onları, Düşmanlarının pençesinden kurtardı.

og vannet skjulte deres motstandere, det blev ikke én av dem tilbake.

Sular yuttu hasımlarını, Hiçbiri kurtulmadı.

Da trodde de på hans ord, de sang hans pris.

[] O zaman atalarımız O’nun sözlerine inandılar, Ezgiler söyleyerek O’nu övdüler.

Men snart glemte de hans gjerninger, de bidde ikke på hans råd;

Ne var ki, RAB’bin yaptıklarını çabucak unuttular, Öğüt vermesini beklemediler.

men de blev grepet av begjærlighet i ørkenen, og de fristet Gud på det øde sted.

[] Özlemle kıvrandılar çölde, Tanrı’yı denediler ıssız yerlerde.

Da gav han dem det de vilde ha, men sendte tærende sykdom over deres liv.

Tanrı onlara istediklerini verdi, Ama üzerlerine yıpratıcı bir hastalık gönderdi.

Og de blev avindsyke mot Moses i leiren, mot Aron, Herrens hellige.

[] Onlar ordugahlarında Musa’yı, RAB’bin kutsal kulu Harun’u kıskanınca,

Jorden oplot sig og slukte Datan og skjulte Abirams hop,

Yer yarıldı ve Datan’ı yuttu, Aviram’la yandaşlarının üzerine kapandı.

og en ild satte deres hop i brand, en lue brente op de ugudelige.

Ateş kavurdu onları izleyenleri, Alev yaktı kötüleri.

De gjorde en kalv ved Horeb og tilbad et støpt billede,

[] Bir buzağı heykeli yaptılar Horev’de, Dökme bir puta tapındılar.

og de byttet sin ære mot billedet av en okse, som eter gress.

Tanrı’nın yüceliğini, Ot yiyen öküz putuna değiştirdiler.

De glemte Gud, sin frelser, som hadde gjort store ting i Egypten,

Unuttular kendilerini kurtaran Tanrı’yı, Mısır’da yaptığı büyük işleri,

undergjerninger i Kams land, forferdelige ting ved det Røde Hav.

Ham ülkesinde yarattığı harikaları, Kamış Denizi kıyısında yaptığı müthiş işleri.

Da sa han at han vilde ødelegge dem, dersom ikke Moses, hans utvalgte, hadde stilt sig i gapet for hans åsyn for å avvende hans vrede fra å ødelegge dem.

Bu yüzden onları yok edeceğini söyledi Tanrı, Ama seçkin kulu Musa O’nun önündeki gedikte durarak, Yok edici öfkesinden vazgeçirdi O’nu.

Og de foraktet det herlige land, de trodde ikke hans ord,

[] Ardından hor gördüler güzelim ülkeyi, Tanrı’nın verdiği söze inanmadılar.

og de knurret i sine telt, de hørte ikke på Herrens røst.

Çadırlarında söylendiler, Dinlemediler RAB’bin sesini.

Da opløftet han sin hånd og svor at han vilde la dem falle i ørkenen

[] Bu yüzden RAB elini kaldırdı Ve çölde onları yere sereceğine, Soylarını ulusların arasına saçacağına, Onları öteki ülkelere dağıtacağına ant içti.

og la deres avkom falle iblandt hedningene og sprede dem i landene.

[] Bu yüzden RAB elini kaldırdı Ve çölde onları yere sereceğine, Soylarını ulusların arasına saçacağına, Onları öteki ülkelere dağıtacağına ant içti.

Og de bandt sig til Ba'al-Peor og åt av offere til døde,

[] Sonra Baal-Peor’a bel bağladılar, Ölülere sunulan kurbanları yediler.

og de vakte harme ved sine gjerninger, og en plage brøt inn iblandt dem.

Öfkelendirdiler RAB’bi yaptıklarıyla, Salgın hastalık çıktı aralarında.

Da stod Pinehas frem og holdt dom, og plagen stanset;

Ama Pinehas kalkıp araya girdi, Felaketi önledi.

og det blev regnet ham til rettferdighet fra slekt til slekt evindelig.

Bu doğruluk sayıldı ona, Kuşaklar boyu, sonsuza dek sürecek bu.

Og de vakte vrede ved Meribas vann, og det gikk Moses ille for deres skyld;

[] Yine RAB’bi öfkelendirdiler Meriva suları yanında, Musa’nın başına dert açıldı onlar yüzünden;

for de var gjenstridige mot hans Ånd, og han talte tankeløst med sine leber.

Çünkü onu sinirlendirdiler, O da düşünmeden konuştu.

De ødela ikke de folk som Herren hadde talt til dem om,

[] RAB’bin onlara buyurduğu gibi Yok etmediler halkları,

men de blandet sig med hedningene og lærte deres gjerninger,

Tersine öteki uluslara karıştılar, Onların törelerini öğrendiler.

og de tjente deres avguder, og disse blev dem til en snare,

Putlarına taptılar, Bu da onlara tuzak oldu.

og de ofret sine sønner og sine døtre til maktene.

[] Oğullarını, kızlarını Cinlere kurban ettiler.

og de utøste uskyldig blod, sine sønners og sine døtres blod, som de ofret til Kana'ans avguder, og landet blev vanhelliget ved blod.

[] Kenan putlarına kurban olsun diye Oğullarının, kızlarının kanını, Suçsuzların kanını döktüler; Ülke onların kanıyla kirlendi.

De blev urene ved sine gjerninger og drev hor ved sin adferd.

Böylece yaptıklarıyla kirli sayıldılar, Vefasız duruma düştüler töreleriyle.

Da optendtes Herrens vrede mot hans folk, og han fikk avsky for sin arv.

[] RAB’bin öfkesi parladı halkına karşı, Tiksindi kendi halkından.

Og han gav dem i hedningers hånd, og de som hatet dem, hersket over dem,

Onları ulusların eline teslim etti. Onlardan nefret edenler onlara egemen oldu.

og deres fiender trengte dem, og de blev ydmyket under deres hånd.

Düşmanları onları ezdi, Boyun eğdirdi hepsine.

Mange ganger utfridde han dem; men de var gjenstridige i sine råd, og de sank ned i usseldom for sin misgjernings skyld.

RAB onları birçok kez kurtardı, Ama akılları fikirleri başkaldırmaktaydı Ve alçaltıldılar suçları yüzünden.

Og han så til dem når de var i nød, idet han hørte deres klagerop.

RAB yine de ilgilendi sıkıntılarıyla Yakarışlarını duyunca.

Og i sin godhet mot dem kom han sin pakt i hu, og det gjorde ham ondt efter hans store miskunnhet,

Antlaşmasını anımsadı onlar uğruna, Eşsiz sevgisinden ötürü vazgeçti yapacaklarından.

og han lot dem finne barmhjertighet for alle deres åsyn som hadde ført dem i fangenskap.

Merhamet koydu onları tutsak alanların yüreğine.

Frels oss, Herre vår Gud, og samle oss fra hedningene til å love ditt hellige navn, rose oss av å kunne prise dig!

[] Kurtar bizi, ey Tanrımız RAB, Topla bizi ulusların arasından. Kutsal adına şükredelim, Yüceliğinle övünelim.

Lovet være Herren, Israels Gud, fra evighet og til evighet! Og alt folket sier: Amen. Halleluja!

Öncesizlikten sonsuza dek, İsrail’in Tanrısı RAB’be övgüler olsun! Bütün halk, “Amin!” desin. RAB’be övgüler olsun!