Job 31

En pakt hadde jeg gjort med mine øine, at jeg ikke skulde se på en jomfru.

Mi faris interligon kun miaj okuloj, Ke mi ne atentu virgulinon.

Hvad lodd vilde jeg ellers få av Gud i himmelen, eller hvad arv av den Allmektige i det høie?

Kia estas la parto, kiun donas Dio de supre? Kaj kion destinas la Plejpotenculo el la altaj sferoj?

Rammer ikke fordervelse den urettferdige, og ulykke dem som gjør det onde?

Ĉu ne malfeliĉon al malpiulo, Kaj forpuŝon de malbonagantoj?

Ser ikke han mine veier, og teller han ikke alle mine skritt?

Ĉu Li ne vidas mian konduton, Ne kalkulas ĉiujn miajn paŝojn?

Dersom jeg har faret frem med falskhet, og min fot har hastet til svik

Ĉu mi iradis en malvero, Kaj miaj piedoj rapidis al trompo?

- la Gud veie mig på rettferds vektskål, og han skal se at jeg er uten skyld -

Li pesu min per justa pesilo, Kaj tiam Dio konvinkiĝos pri mia senkulpeco.

dersom mine skritt har bøid av fra veien, og mitt hjerte har fulgt mine øine, og dersom der er nogen flekk på mine hender,

Se mia paŝo forkliniĝis de la vojo, Se mia koro sekvis miajn okulojn, Kaj se al mia mano algluiĝis makulo:

gid da en annen må ete det jeg har sådd, og gid det jeg har plantet, må rykkes op med rot!

Tiam mi semu kaj alia manĝu, Kaj mia idaro elradikiĝu.

Dersom mitt hjerte har latt sig dåre for en kvinnes skyld, og jeg har luret ved min næstes dør,

Se mia koro forlogiĝis al virino, Kaj mi kaŝe atendis ĉe la pordo de mia amiko:

gid da min hustru må male korn for en annen, og andre menn bøie sig over henne!

Tiam mia edzino estu adultigata de aliulo, Kaj aliuloj kliniĝu super ŝi.

For slikt er en skjenselsdåd, det er en misgjerning, hjemfalt til dom;

Ĉar tio estus malvirto, Tio estus krimo, kiun devas puni juĝistoj.

det er en ild som fortærer like til avgrunnen; alt mitt gods skulde den gjøre ende på.

Tio estas fajro, kiu ekstermas ĝis la abismo, Kaj mian tutan akiritaĵon ĝi elradikigus.

Har jeg krenket min træls og min trælkvinnes rett, når de hadde nogen trette med mig?

Ĉu mi malŝatis la rajton de mia servisto aŭ de mia servistino, Kiam ili havis juĝan aferon kun mi?

Hvad skulde jeg da gjøre om Gud stod op, og hvad skulde jeg svare ham om han gransket saken?

Tiam kion mi farus, kiam Dio leviĝus? Kaj kion mi respondus al Li, kiam Li esplordemandus?

Har ikke han som skapte mig i mors liv, skapt også dem, og har ikke en og den samme dannet oss i mors liv?

Lin kreis ja Tiu sama, kiu kreis min en la ventro, Kaj Tiu sama pretigis en la ventro ankaŭ lin.

Har jeg nektet fattigfolk det de ønsket, og latt enkens øine tæres bort?

Ĉu mi rifuzis la deziron de senhavuloj? Aŭ ĉu mi turmentis la okulojn de vidvino?

Har jeg ett mitt brød alene, så den farløse ikke fikk ete av det?

Ĉu mian panpecon mi manĝis sola? Ĉu ne manĝis de ĝi ankaŭ orfo?

Nei, fra min ungdom av vokste han op hos mig som hos en far, og fra min mors liv av førte jeg henne ved hånden.

Ĉar detempe de mia juneco mi estis kiel patro, Kaj de post la eliro el la ventro de mia patrino mi estis gvidisto.

Har jeg kunnet se en ulykkelig uten klær eller en fattig uten et plagg å ha på sig?

Kiam mi vidis malfeliĉulon sen vesto Kaj malriĉulon sen kovro,

Måtte ikke hans lender velsigne mig, fordi han fikk varme sig med ull av mine får?

Ĉu tiam ne benis min liaj lumboj, Ĉu li ne estis varmigata per la lano de miaj ŝafoj?

Har jeg løftet min hånd mot den farløse, fordi jeg var viss på å få medhold i retten?

Se mi levis mian manon kontraŭ orfon, Ĉar mi vidis en la pordego helpon al mi,

Gid da min skulder må falle fra sitt ledd, og min arm bli brutt løs fra sin skål!

En tia okazo mia ŝultro defalu de la dorso, Kaj mia brako rompiĝu de kano.

For Guds straff fylte mig med redsel, og mot hans velde maktet jeg intet.

Ĉar mi timas la punon de Dio, Kaj ĝian pezon mi ne povus elteni.

Har jeg satt mitt håp til gullet og sagt til gullklumpen: Du er min tillit?

Ĉu mi faris la oron mia espero, Kaj la orbulon mi nomis mia fido?

Har jeg gledet mig fordi min rikdom blev stor, og fordi min hånd vant mig meget gods?

Ĉu mi ĝojis, ke mia riĉeco estas granda Kaj ke mia mano multe akiris?

Når jeg så sollyset, hvorledes det strålte, og månen, hvor herlig den skred frem,

Kiam mi vidis la lumon brilantan Kaj la lunon majeste irantan,

blev da mitt hjerte dåret i lønndom, så jeg sendte dem håndkyss?

Ĉu tiam sekrete forlogiĝis mia koro Kaj mi sendis kisojn per mia mano?

Nei, også det vilde være en misgjerning, hjemfalt til dom; for da hadde jeg fornektet Gud i det høie.

Ankaŭ tio estus krimo juĝinda, Ĉar mi forneus per tio Dion en la alto.

Har jeg gledet mig ved min fiendes uferd og jublet når ulykken rammet ham?

Ĉu mi ĝojis pri malfeliĉo de mia malamiko? Aŭ ĉu mi estis ravita, se lin trafis malbono?

Nei, jeg tillot ikke min munn å synde ved å forbanne ham og ønske ham døden.

Mi ne permesis al mia gorĝo peki Per eldiro de malbeno kontraŭ lia animo.

Må ikke mine husfolk vidne at enhver fikk mette sig ved mitt bord?

Ĉu la homoj de mia tendo ne diris: Ho, se oni ne satiĝus de lia karno!

Aldri måtte en fremmed ligge utenfor mitt hus om natten; jeg åpnet mine dører for den veifarende.

Ne noktis fremdulo sur la strato; Miajn pordojn mi malfermadis al migrantoj.

Har jeg, som mennesker pleier, skjult mine synder og dulgt min misgjerning i min barm,

Ĉu mi hommaniere kovradis miajn kulpojn, Por kaŝi en mia brusto miajn pekojn?

fordi jeg fryktet den store mengde og var redd for de fornemme slekters forakt, så jeg tidde stille og ikke gikk ut av min dør?

En tia okazo mi timus grandan homamason, Kaj malestimo de familioj min timigus; Mi silentus, kaj ne elirus ekster la pordon.

Å, om jeg hadde nogen som vilde høre på mig! Se, her er min underskrift, la den Allmektige svare mig! Å, om jeg hadde det skrift min motpart har satt op!

Ho, se iu aŭskultus min! Jen estas mia signo; la Plejpotenculo respondu al mi. Se mia akuzanto skribus libron,

Sannelig, jeg skulde ta det på min skulder, jeg skulde feste det til mitt hode som en krone;

Mi portus ĝin sur mia ŝultro, Mi metus ĝin sur min kiel kronon,

jeg skulde gjøre ham regnskap for alle mine skritt, som en fyrste skulde jeg møte ham.

Mi raportus al li pri la nombro de miaj paŝoj; Mi alproksimiĝus al li kiel al princo.

Dersom min aker skriker over mig, og alle dens furer gråter,

Se mia lando kriis kontraŭ mi, Kaj ĝiaj sulkoj ploris,

dersom jeg har fortæret dens grøde uten betaling og utslukket dens eiers liv,

Se ĝiajn fruktojn mi manĝis senpage, Kaj mi afliktis la animon de ĝiaj mastroj:

gid det da må vokse torner på min aker istedenfor hvete og ugress istedenfor bygg! Her ender Jobs ord.

Tiam anstataŭ tritiko kresku por mi kardo, Kaj anstataŭ hordeo dornoj. Finiĝis la paroloj de Ijob.