Job 41

Prendras-tu le crocodile à l'hameçon? Saisiras-tu sa langue avec une corde?

Mahuhuli mo ba ang buwaya ng isang bingwit? O mailalabas mo ba ang kaniyang dila ng isang panali?

Mettras-tu un jonc dans ses narines? Lui perceras-tu la mâchoire avec un crochet?

Makapaglalagay ka ba ng tali sa kaniyang ilong? O makabubutas sa kaniyang panga ng isang taga ng bingwit?

Te pressera-t-il de supplication? Te parlera-t-il d'une voix douce?

Mamamanhik ba siya ng marami sa iyo? O magsasalita ba siya ng mga malumanay na salita sa iyo?

Fera-t-il une alliance avec toi, Pour devenir à toujours ton esclave?

Makikipagtipan ba siya sa iyo, upang ariin mo siyang alipin magpakailan man?

Joueras-tu avec lui comme avec un oiseau? L'attacheras-tu pour amuser tes jeunes filles?

Makikipaglaro ka ba sa kaniya na gaya sa isang ibon? O iyong tatalian ba siya para sa iyong mga dalaga?

Les pêcheurs en trafiquent-ils? Le partagent-ils entre les marchands?

Makakalakal ba siya ng mga pulutong ng mangingisda? Mababahagi ba siya nila sa mga mangangalakal?

Couvriras-tu sa peau de dards, Et sa tête de harpons?

Mahihiwa mo ba ang kaniyang balat ng sundang na bakal, o ang kaniyang ulo ng panaksak ng isda?

Dresse ta main contre lui, Et tu ne t'aviseras plus de l'attaquer.

Ipatong mo ang iyong kamay sa kaniya; alalahanin mo ang pagbabaka at huwag mo nang gawin.

Voici, on est trompé dans son attente; A son seul aspect n'est-on pas terrassé?

Narito, ang pagasa riyan ay walang kabuluhan: hindi ba malulugmok ang sinoman makita lamang yaon?

Nul n'est assez hardi pour l'exciter; Qui donc me résisterait en face?

Walang malakas na makapangahas kumilos niyaon: sino ngang makatatayo sa harap ko?

De qui suis-je le débiteur? Je le paierai. Sous le ciel tout m'appartient.

Sinong naunang nagbigay sa akin upang aking bayaran siya? Anomang nasa silong ng buong langit ay akin.

Je veux encore parler de ses membres, Et de sa force, et de la beauté de sa structure.

Hindi ako tatahimik tungkol sa kaniyang mga sangkap ng katawan, ni sa kaniya mang dakilang kapangyarihan, ni sa kaniya mang mainam na hugis.

Qui soulèvera son vêtement? Qui pénétrera entre ses mâchoires?

Sinong makapaglilitaw na karayagan ng kaniyang mga damit? Sinong makalalapit sa kaniyang magkasaping pangil?

Qui ouvrira les portes de sa gueule? Autour de ses dents habite la terreur.

Sinong makapagbubukas ng mga pinto ng kaniyang mukha? Sa palibot ng kaniyang ngipin ay kakilabutan.

Ses magnifiques et puissants boucliers Sont unis ensemble comme par un sceau;

Ang kaniyang mga matibay na palikpik ay kaniyang kapalaluan, nangagkakadikit na maigi na gaya sa isang tatak na mahigpit.

Ils se serrent l'un contre l'autre, Et l'air ne passerait pas entre eux;

Nagkakadikit sa isa't isa, na ang hangin ay hindi makaraan sa pagitan sa mga yaon.

Ce sont des frères qui s'embrassent, Se saisissent, demeurent inséparables.

Sila'y nagkakasugpongan sa isa't isa; Nagkakalakip na magkasama, na hindi maihihiwalay.

Ses éternuements font briller la lumière; Ses yeux sont comme les paupières de l'aurore.

Ang kanilang mga bahin ay kumikislap ng apoy, at ang kanilang mga mata ay gaya ng mga bukang liwayway kung umaga.

Des flammes jaillissent de sa bouche, Des étincelles de feu s'en échappent.

Mula sa kaniyang bibig ay lumalabas ang nagliliyab na sulo, at mga alipatong apoy ay nagsisilabas.

Une fumée sort de ses narines, Comme d'un vase qui bout, d'une chaudière ardente.

Mula sa kaniyang mga butas ng ilong ay lumalabas ang usok, na gaya ng isang kumukulong talyasi at nagniningas na mga talahib.

Son souffle allume les charbons, Sa gueule lance la flamme.

Ang kaniyang hinga ay nagpapaningas ng mga baga, at isang alab ay lumalabas sa kaniyang bibig.

La force a son cou pour demeure, Et l'effroi bondit au-devant de lui.

Sa kaniyang leeg ay tumitira ang kalakasan, at ang kakilabutan ay sumasayaw sa harap niya.

Ses parties charnues tiennent ensemble, Fondues sur lui, inébranlables.

Ang mga kaliskis ng kaniyang laman ay nangagkakadikitan; nangagtutumibay sa kaniya; hindi magagalaw.

Son coeur est dur comme la pierre, Dur comme la meule inférieure.

Ang kaniyang puso ay matatag na gaya ng isang bato; Oo, matatag na gaya ng batong pangibaba ng gilingan.

Quand il se lève, les plus vaillants ont peur, Et l'épouvante les fait fuir.

Pagka siya'y tumitindig ay natatakot ang makapangyarihan: dahil sa pagkagulat ay nangalilito sila.

C'est en vain qu'on l'attaque avec l'épée; La lance, le javelot, la cuirasse, ne servent à rien.

Kung siya'y tagain ninoman ng tabak ay hindi tumatalab; ni ng sibat man, ng pana, ni ng matalas na tulis man.

Il regarde le fer comme de la paille, L'airain comme du bois pourri.

Kaniyang ipinalalagay ang bakal na parang dayami, at ang tanso na parang lapok na kahoy.

La flèche ne le met pas en fuite, Les pierres de la fronde sont pour lui du chaume.

Hindi niya mapatakas ng palaso: ang mga batong panghilagpos ay nagiging sa kaniya'y parang pinagputulan ng trigo.

Il ne voit dans la massue qu'un brin de paille, Il rit au sifflement des dards.

Ang mga panakbat ay nangapapalagay na parang pinagputulan ng trigo: kaniyang tinatawanan ang galaw ng sibat.

Sous son ventre sont des pointes aiguës: On dirait une herse qu'il étend sur le limon.

Ang kaniyang mga sangkap sa ibaba ay gaya ng mga matulis na bibinga: lumalaganap na tila saksak sa banlik.

Il fait bouillir le fond de la mer comme une chaudière, Il l'agite comme un vase rempli de parfums.

Kaniyang pinagpapakuluan ang kalaliman na parang palyok: kaniyang ginagawa ang dagat na parang pamahid.

Il laisse après lui un sentier lumineux; L'abîme prend la chevelure d'un vieillard.

Kaniyang pinasisilang ang landas sa likuran niya; aakalain ng sinoman na mauban ang kalaliman.

Sur la terre nul n'est son maître; Il a été créé pour ne rien craindre.

Sa ibabaw ng lupa ay walang gaya niya, na likhang walang takot.

Il regarde avec dédain tout ce qui est élevé, Il est le roi des plus fiers animaux.

Kaniyang minamasdan ang bawa't mataas na bagay: siya'y hari sa lahat ng mga anak na palalo.