Job 31

Умову я склав був з очима своїми, то як буду дивитись на дівчину?

Ako'y nakipagtipan sa aking mga mata; paano nga akong titingin sa isang dalaga?

І зверху яка доля від Бога, чи спадщина від Всемогутнього із висот?

Sapagka't ano ang bahagi sa ganang akin sa Dios mula sa itaas, at ang mana sa Makapangyarihan sa lahat mula sa kaitaasan?

Хіба не загибіль для кривдника, і хіба не нещастя злочинцям?

Hindi ba kasakunaan sa liko, at kasawiang palad sa mga manggagawa ng kasamaan?

Хіба ж Він не бачить дороги мої, і не лічить усі мої кроки?

Hindi ba niya nakikita ang aking mga lakad, at binibilang ang lahat ng aking mga hakbang?

Якщо я ходив у марноті, і на оману спішила нога моя,

Kung ako'y lumakad na walang kabuluhan, at ang aking paa ay nagmadali sa pagdaraya;

то нехай на вазі справедливости зважить мене, і невинність мою Бог пізнає!

(Timbangin ako sa matuwid na timbangan, upang mabatid ng Dios ang aking pagtatapat;)

Якщо збочує крок мій з дороги, і за очима моїми пішло моє серце, і до рук моїх нечисть приліпла,

Kung ang aking hakbang ay lumiko sa daan, at ang aking puso ay lumakad ayon sa aking mga mata, at kung ang anomang dungis ay kumapit sa aking mga kamay:

то нехай сію я, а їсть інший, а рослинність моя нехай вирвана буде з корінням!

Kung gayo'y papaghasikin mo ako, at bayaang kanin ng iba; Oo, bunutin ang bunga ng aking bukid.

Якщо моє серце зваблялось до жінки чужої, і причаювався я при дверях мойого товариша,

Kung ang aking puso ay napadaya sa babae, at ako'y bumakay sa pintuan ng aking kapuwa:

то хай меле для іншого жінка моя, і над нею нехай нахиляються інші!

Kung magkagayo'y iba ang ipaggiling ng aking asawa, at iba ang yumuko sa kaniya.

Бо гидота оце, й це провина підсудна,

Sapagka't iya'y isang mabigat na sala; Oo, isang kasamaan na parurusahan ng mga hukom:

бо огонь це, який буде жерти аж до Аваддону, і вирве з корінням увесь урожай мій!...

Sapagka't isang apoy na namumugnaw hanggang sa pagkapahamak, at bubunutin ang lahat ng aking bunga.

Якщо я понехтував правом свойого раба чи своєї невільниці в їх суперечці зо мною,

Kung hinamak ko ang katuwiran ng aking aliping lalake o aliping babae, nang sila'y makipagtalo sa akin:

то що я зроблю, як підійметься Бог? А коли Він приглянеться, що Йому відповім?

Ano nga ang aking gagawin pagka bumabangon ang Dios? At pagka kaniyang dinadalaw, anong isasagot ko sa kaniya?

Чи ж не Той, Хто мене учинив у нутрі, учинив і його, і Один утворив нас в утробі?

Hindi ba siyang lumalang sa akin sa bahay-bata ang lumalang sa kaniya; at hindi ba iisa ang humugis sa atin sa bahay-bata?

Чи бажання убогих я стримував, а очі вдовицям засмучував?

Kung pinagkaitan ko ang dukha sa kanilang nasa, o pinangalumata ko ang mga mata ng babaing bao:

Чи я сам поїдав свій шматок, і з нього не їв сирота?

O kumain akong magisa ng aking subo, at ang ulila ay hindi kumain niyaon;

Таж від днів молодечих моїх виростав він у мене, як в батька, і від утроби матері моєї я провадив його!

(Hindi, mula sa aking kabataan ay lumaki siyang kasama ko, na gaya ng may isang ama, at aking pinatnubayan siya mula sa bahay-bata ng aking ina;)

Якщо бачив я гинучого без одежі, і вбрання не було в сіромахи,

Kung ako'y nakakita ng sinomang nangangailangan ng kasuutan, o ng mapagkailangan ng walang kumot;

чи ж не благословляли мене його стегна, і руном овечок моїх він не грівся?

Kung hindi ako pinagpala ng kaniyang mga balakang, at kung siya'y hindi nainitan ng balahibo ng aking mga tupa:

Якщо на сироту я порушував руку свою, коли бачив у брамі собі допомогу,

Kung binuhat ko ang aking kamay laban sa ulila, sapagka't nakita ko ang tulong sa akin sa pintuang-bayan:

хай рамено моє відпаде від свойого плеча, а рука моя від суглобу свого нехай буде відламана!

Kung nagkagayo'y malaglag ang aking balikat sa abot-agawin, at ang aking kamay ay mabali sa buto.

Бо острах на мене нещастя від Бога, а перед величчям Його я не можу встояти...

Sapagka't ang kasakunaang mula sa Dios ay kakilabutan sa akin, at dahil sa kaniyang karilagan ay wala akong magawa.

Чи я золото клав за надію собі, чи до щирого золота я говорив: Ти, безпеко моя?

Kung aking pinapaging ginto ang aking pagasa, at sinabi ko sa dalisay na ginto, ikaw ay aking tiwala;

Чи тішився я, що велике багатство моє, й що рука моя стільки надбала?

Kung ako'y nagalak sapagka't ang aking kayamanan ay malaki, at sapagka't ang aking kamay ay nagtamo ng marami;

Коли бачив я сонце, як сяє воно, а місяць велично пливе,

Kung ako'y tumingin sa araw pagka sumisikat, o sa buwan na lumalakad sa kakinangan;

то коли б потаємно повабилось серце моє, і цілунки рукою я їм посилав,

At ang aking puso ay napadayang lihim, at hinagkan ng aking bibig ang aking kamay:

це так само провина підсудна була б, бо відрікся б я Бога Всевишнього!

Ito may isang kasamaang marapat parusahan ng mga hukom: sapagka't itinakuwil ko ang Dios na nasa itaas.

Чи я тішивсь упадком свойого ненависника, чи порушувавсь я, коли зло спотикало його?

Kung ako'y nagalak sa kasakunaan niyaong nagtatanim ng loob sa akin, o nagmataas ako ng datnan siya ng kasamaan;

Таки ні, не давав я на гріх піднебіння свого, щоб прокляттям жадати душі його.

(Oo, hindi ko tiniis ang aking bibig sa kasalanan sa paghingi ng kaniyang buhay na may sumpa;)

Хіба люди намету мого не казали: Хто покаже такого, хто з м'яса його не наситився?

Kung ang mga tao sa aking tolda ay hindi nagsabi, sinong makakasumpong ng isa na hindi nabusog sa kaniyang pagkain?

Чужинець на вулиці не ночував, я двері свої відчиняв подорожньому.

Ang taga ibang lupa ay hindi tumigil sa lansangan; kundi aking ibinukas ang aking mga pinto sa manglalakbay,

Чи ховав свої прогріхи я, як людина, щоб у своєму нутрі затаїти провину свою?

Kung aking tinakpan na gaya ni Adan ang aking mga pagsalangsang, sa pagkukubli ng aking kasamaan sa aking sinapupunan;

Бо тоді я боявся б великого натовпу, і сором від родів жахав би мене, я мовчав би, й з дверей не виходив...

Sapagka't aking kinatakutan ang lubhang karamihan, at pinangilabot ako ng paghamak ng mga angkan. Na anopa't ako'y tumahimik, at hindi lumabas sa pintuan?

О, якби мене вислухав хто! Оце підпис моєї руки: Нехай Всемогутній мені відповість, а ось звій, зо скаргою, що його написав мій противник...

O mano nawang may duminig sa akin! (Narito ang aking tala, sagutin ako ng Makapangyarihan sa lahat;) At mano nawang magkaroon ako ng sumbong na isinulat ng aking kaaway!

Чи ж я не носив би його на своєму плечі, не обвинувся б ним, як вінками?

Tunay na aking papasanin ito sa aking balikat; aking itatali sa akin na gaya ng isang putong.

Число кроків своїх я представлю йому; мов до князя, наближусь до нього.

Aking ipahahayag sa kaniya ang bilang ng aking mga hakbang, gaya ng isang pangulo na lalapitan ko siya.

Якщо проти мене голосить земля моя, й її борозни плачуть із нею,

Kung ang aking lupa ay humiyaw laban sa akin, at ang mga bungkal niyaon ay umiyak na magkakasama;

якщо без грошей я їв плоди її, а її власника я стогнати примушував,

Kung kumain ako ng bunga niyaon na walang bayad, o ipinahamak ko ang buhay ng mga may-ari niyaon:

то замість пшениці хай виросте терен, а замість ячменю кукіль!... Слова Йова скінчилися.

Tubuan ng dawag sa halip ng trigo, at ng mga masamang damo sa halip ng cebada. Ang mga salita ni Job ay natapos.