Psalms 73

Tanrı gerçekten İsrail’e, Yüreği temiz olanlara karşı iyidir.

Žalm Azafovi. Jistě žeť jest Bůh dobrý Izraelovi, těm, kteříž jsou čistého srdce.

Ama benim ayaklarım neredeyse tökezlemiş, Adımlarım az kalsın kaymıştı.

Ale nohy mé téměř se byly ušinuly, o málo, že by byli sklouzli krokové moji,

Çünkü kötülerin gönencini gördükçe, Küstahları kıskanıyordum.

Když jsem horlil proti bláznivým, vida štěstí nešlechetných.

Onlar acı nedir bilmezler, Bedenleri sağlıklı ve semizdir.

Nebo nebývají vázáni až k smrti, ale zůstává v cele síla jejich.

Başkalarının derdini bilmez, Onlar gibi çile çekmezler.

V práci lidské nejsou, a s lidmi trestáni nebývají.

Bu yüzden gurur onların gerdanlığı, Zorbalık onları örten bir giysi gibidir.

Protož otočeni jsou pýchou jako halží, a ukrutností jako rouchem ozdobným přiodíni.

Şişmanlıktan gözleri dışarı fırlar, İçleri kötülük kazanı gibi kaynar.

Vysedlo tukem oko jejich; majíce hojnost nad pomyšlení srdce,

İnsanlarla eğlenir, kötü niyetle konuşur, Tepeden bakar, baskıyla tehdit ederler.

Rozpustilí jsou, a mluví zlostně, o nátisku velmi pyšně mluví.

Göklere karşı ağızlarını açarlar, Boş sözleri yeryüzünü dolaşır.

Stavějí proti nebi ústa svá, a jazyk jejich po zemi se vozí.

Bu yüzden halk onlardan yana döner, Sözlerini ağzı açık dinler.

A protož na to přichází lid jeho, když se jim vody až do vrchu nalívá,

Derler ki, “Tanrı nasıl bilir? Bilgisi var mı Yüceler Yücesi’nin?”

Že říkají: Jakť má o tom věděti Bůh silný? Aneb zdaž jest to známé Nejvyššímu?

İşte böyledir kötüler, Hep tasasız, sürekli varlıklarını artırırlar.

Nebo aj, ti bezbožní jsouce, mají pokoj v světě, a dosahují zboží.

Anlaşılan boş yere yüreğimi temiz tutmuşum, Ellerimi yıkamışım suçsuzum diye.

Nadarmo tedy v čistotě chovám srdce své, a v nevinnosti ruce své umývám.

Gün boyu içim içimi yiyor, Her sabah azap çekiyorum.

Poněvadž každý den trestán bývám, a kázeň přichází na mne každého jitra.

“Ben de onlar gibi konuşayım” deseydim, Senin çocuklarına ihanet etmiş olurdum.

Řeknu-li: Vypravovati budu věci takové, hle, rodina synů tvých dí, že jsem jim křiv.

Bunu anlamak için düşündüğümde, Zor geldi bana,

Chtěl jsem to rozumem vystihnouti, ale vidělo mi se pracno.

Tanrı’nın Tapınağı’na girene dek; O zaman anladım sonlarının ne olacağını.

Až jsem všel do svatyní Boha silného, tu jsem srozuměl poslední věci jejich.

Gerçekten onları kaygan yere koyuyor, Yıkıma sürüklüyorsun.

Jistě že jsi je na místech plzkých postavil, a uvržeš je v spustliny.

Nasıl da bir anda yok oluyor, Siliniveriyorlar dehşet içinde!

Aj, jakť přicházejí na spuštění jako v okamžení! Mizejí a hynou hrůzami,

Uyanan birisi için rüya nasılsa, Sen de uyanınca, ya Rab, Hor göreceksin onların görüntüsünü.

Jako snové tomu, kdož procítí; Pane, když je probudíš, obraz ten jejich za nic položíš.

Kalbim kırıldığında, İçim acı dolduğunda,

Když zhořklo srdce mé, a ledví má bodena byla,

Akılsız ve bilgisizdim, Karşında bir hayvan gibi.

Nesmyslný jsem byl, aniž jsem co znal, jako hovádko byl jsem před tebou.

Yine de sürekli seninleyim, Sağ elimden tutarsın beni.

A však vždycky jsem byl s tebou, nebo jsi mne ujal za mou pravici.

Öğütlerinle yol gösterir, Beni sonunda yüceliğe eriştirirsin.

Podlé rady své veď mne, a potom v slávu přijmeš mne.

Senden başka kimim var göklerde? İstemem senden başkasını yeryüzünde.

Kohož bych měl na nebi? A mimo tebe v žádném líbosti nemám na zemi.

Bedenim ve yüreğim tükenebilir, Ama Tanrı yüreğimde güç, Bana düşen paydır sonsuza dek.

Ač tělo i srdce mé hyne, skála srdce mého, a díl můj Bůh jest na věky.

Kuşkusuz yok olacak senden uzak duranlar, Ortadan kaldıracaksın sana vefasızlık edenleri.

Nebo aj, ti, kteříž se vzdalují tebe, zahynou; vytínáš ty, kteříž cizoloží odcházením od tebe.

Ama benim için en iyisi Tanrı’ya yakın olmaktır; Bütün işlerini duyurayım diye Sığınak yaptım Egemen RAB’bi kendime.

Ale mně nejlépe jest přídržeti se Boha; pročež skládám v Panovníku Hospodinu doufání své, abych vypravoval všecky skutky jeho.