Job 31

Ako'y nakipagtipan sa aking mga mata; paano nga akong titingin sa isang dalaga?

HICE pacto con mis ojos: ¿Cómo pues había yo de pensar en virgen?

Sapagka't ano ang bahagi sa ganang akin sa Dios mula sa itaas, at ang mana sa Makapangyarihan sa lahat mula sa kaitaasan?

Porque ¿qué galardón me daría de arriba Dios, Y qué heredad el Omnipotente de las alturas?

Hindi ba kasakunaan sa liko, at kasawiang palad sa mga manggagawa ng kasamaan?

¿No hay quebrantamiento para el impío, Y extrañamiento para los que obran iniquidad?

Hindi ba niya nakikita ang aking mga lakad, at binibilang ang lahat ng aking mga hakbang?

¿No ve él mis caminos, Y cuenta todos mis pasos?

Kung ako'y lumakad na walang kabuluhan, at ang aking paa ay nagmadali sa pagdaraya;

Si anduve con mentira, Y si mi pie se apresuró á engaño,

(Timbangin ako sa matuwid na timbangan, upang mabatid ng Dios ang aking pagtatapat;)

Péseme Dios en balanzas de justicia, Y conocerá mi integridad.

Kung ang aking hakbang ay lumiko sa daan, at ang aking puso ay lumakad ayon sa aking mga mata, at kung ang anomang dungis ay kumapit sa aking mga kamay:

Si mis pasos se apartaron del camino, Y si mi corazón se fué tras mis ojos, Y si algo se apegó á mis manos,

Kung gayo'y papaghasikin mo ako, at bayaang kanin ng iba; Oo, bunutin ang bunga ng aking bukid.

Siembre yo, y otro coma, Y mis verduras sean arrancadas.

Kung ang aking puso ay napadaya sa babae, at ako'y bumakay sa pintuan ng aking kapuwa:

Si fué mi corazón engañado acerca de mujer, Y si estuve acechando á la puerta de mi prójimo:

Kung magkagayo'y iba ang ipaggiling ng aking asawa, at iba ang yumuko sa kaniya.

Muela para otro mi mujer, Y sobre ella otros se encorven.

Sapagka't iya'y isang mabigat na sala; Oo, isang kasamaan na parurusahan ng mga hukom:

Porque es maldad é iniquidad, Que han de castigar los jueces.

Sapagka't isang apoy na namumugnaw hanggang sa pagkapahamak, at bubunutin ang lahat ng aking bunga.

Porque es fuego que devoraría hasta el sepulcro, Y desarraigaría toda mi hacienda.

Kung hinamak ko ang katuwiran ng aking aliping lalake o aliping babae, nang sila'y makipagtalo sa akin:

Si hubiera tenido en poco el derecho de mi siervo y de mi sierva, Cuando ellos pleitearan conmigo,

Ano nga ang aking gagawin pagka bumabangon ang Dios? At pagka kaniyang dinadalaw, anong isasagot ko sa kaniya?

¿Qué haría yo cuando Dios se levantase? Y cuando él visitara, ¿qué le respondería yo?

Hindi ba siyang lumalang sa akin sa bahay-bata ang lumalang sa kaniya; at hindi ba iisa ang humugis sa atin sa bahay-bata?

El que en el vientre me hizo á mí, ¿no lo hizo á él? ¿Y no nos dispuso uno mismo en la matriz?

Kung pinagkaitan ko ang dukha sa kanilang nasa, o pinangalumata ko ang mga mata ng babaing bao:

Si estorbé el contento de los pobres, É hice desfallecer los ojos de la viuda;

O kumain akong magisa ng aking subo, at ang ulila ay hindi kumain niyaon;

Y si comí mi bocado solo, Y no comió de él el huérfano;

(Hindi, mula sa aking kabataan ay lumaki siyang kasama ko, na gaya ng may isang ama, at aking pinatnubayan siya mula sa bahay-bata ng aking ina;)

(Porque desde mi mocedad creció conmigo como con padre, Y desde el vientre de mi madre fuí guía de la viuda;)

Kung ako'y nakakita ng sinomang nangangailangan ng kasuutan, o ng mapagkailangan ng walang kumot;

Si he visto que pereciera alguno sin vestido, Y al menesteroso sin cobertura;

Kung hindi ako pinagpala ng kaniyang mga balakang, at kung siya'y hindi nainitan ng balahibo ng aking mga tupa:

Si no me bendijeron sus lomos, Y del vellón de mis ovejas se calentaron;

Kung binuhat ko ang aking kamay laban sa ulila, sapagka't nakita ko ang tulong sa akin sa pintuang-bayan:

Si alcé contra el huérfano mi mano, Aunque viese que me ayudarían en la puerta;

Kung nagkagayo'y malaglag ang aking balikat sa abot-agawin, at ang aking kamay ay mabali sa buto.

Mi espalda se caiga de mi hombro, Y mi brazo sea quebrado de mi canilla.

Sapagka't ang kasakunaang mula sa Dios ay kakilabutan sa akin, at dahil sa kaniyang karilagan ay wala akong magawa.

Porque temí el castigo de Dios, Contra cuya alteza yo no tendría poder.

Kung aking pinapaging ginto ang aking pagasa, at sinabi ko sa dalisay na ginto, ikaw ay aking tiwala;

Si puse en oro mi esperanza, Y dije al oro: Mi confianza eres tú;

Kung ako'y nagalak sapagka't ang aking kayamanan ay malaki, at sapagka't ang aking kamay ay nagtamo ng marami;

Si me alegré de que mi hacienda se multiplicase, Y de que mi mano hallase mucho;

Kung ako'y tumingin sa araw pagka sumisikat, o sa buwan na lumalakad sa kakinangan;

Si he mirado al sol cuando resplandecía, Y á la luna cuando iba hermosa,

At ang aking puso ay napadayang lihim, at hinagkan ng aking bibig ang aking kamay:

Y mi corazón se engañó en secreto, Y mi boca besó mi mano:

Ito may isang kasamaang marapat parusahan ng mga hukom: sapagka't itinakuwil ko ang Dios na nasa itaas.

Esto también fuera maldad juzgada; Porque habría negado al Dios soberano.

Kung ako'y nagalak sa kasakunaan niyaong nagtatanim ng loob sa akin, o nagmataas ako ng datnan siya ng kasamaan;

Si me alegré en el quebrantamiento del que me aborrecía, Y me regocijé cuando le halló el mal;

(Oo, hindi ko tiniis ang aking bibig sa kasalanan sa paghingi ng kaniyang buhay na may sumpa;)

(Que ni aun entregué al pecado mi paladar, Pidiendo maldición para su alma;)

Kung ang mga tao sa aking tolda ay hindi nagsabi, sinong makakasumpong ng isa na hindi nabusog sa kaniyang pagkain?

Cuando mis domésticos decían: ¡Quién nos diese de su carne! nunca nos hartaríamos.

Ang taga ibang lupa ay hindi tumigil sa lansangan; kundi aking ibinukas ang aking mga pinto sa manglalakbay,

El extranjero no tenía fuera la noche; Mis puertas abría al caminante.

Kung aking tinakpan na gaya ni Adan ang aking mga pagsalangsang, sa pagkukubli ng aking kasamaan sa aking sinapupunan;

Si encubrí, como los hombres mis prevaricaciones, Escondiendo en mi seno mi iniquidad;

Sapagka't aking kinatakutan ang lubhang karamihan, at pinangilabot ako ng paghamak ng mga angkan. Na anopa't ako'y tumahimik, at hindi lumabas sa pintuan?

Porque quebrantaba á la gran multitud, Y el menosprecio de las familias me atemorizó, Y callé, y no salí de mi puerta:

O mano nawang may duminig sa akin! (Narito ang aking tala, sagutin ako ng Makapangyarihan sa lahat;) At mano nawang magkaroon ako ng sumbong na isinulat ng aking kaaway!

¡Quién me diera quien me oyese! He aquí mi impresión es que el Omnipotente testificaría por mí, Aunque mi adversario me hiciera el proceso.

Tunay na aking papasanin ito sa aking balikat; aking itatali sa akin na gaya ng isang putong.

Ciertamente yo lo llevaría sobre mi hombro, Y me lo ataría en lugar de corona.

Aking ipahahayag sa kaniya ang bilang ng aking mga hakbang, gaya ng isang pangulo na lalapitan ko siya.

Yo le contaría el número de mis pasos, Y como príncipe me llegaría á él.

Kung ang aking lupa ay humiyaw laban sa akin, at ang mga bungkal niyaon ay umiyak na magkakasama;

Si mi tierra clama contra mí, Y lloran todos sus surcos;

Kung kumain ako ng bunga niyaon na walang bayad, o ipinahamak ko ang buhay ng mga may-ari niyaon:

Si comí su sustancia sin dinero, Ó afligí el alma de sus dueños;

Tubuan ng dawag sa halip ng trigo, at ng mga masamang damo sa halip ng cebada. Ang mga salita ni Job ay natapos.

En lugar de trigo me nazcan abrojos, Y espinas en lugar de cebada.