Psalms 109

För sångmästaren; av David; en psalm.  Min lovsångs Gud, tig icke.

خدایا، نام تو را ستایش می‌کنم، خاموش مباش.

 Ty sin ogudaktiga mun,      sin falska mun      hava de upplåtit mot mig,  de hava talat mot mig      med lögnaktig tunga.

زیرا مردم شریر و دروغگو زبان به بدگویی من گشوده‌اند و دربارهٔ من دروغ می‌گویند.

 Med hätska ord      hava de omgivit mig,  de hava begynt strid      mot mig utan sak.

سخنان نفرت‌انگیز می‌گویند و بدون سبب با من می‌جنگند.

 Till lön för min kärlek      stå de mig emot,  men jag beder allenast.

من آنها را دوست دارم و برایشان دعا می‌کنم امّا آنها با من مخالفت می‌کنند.

 De hava bevisat mig      ont för gott  och hat för min kärlek.

جواب خوبی‌های مرا با بدی می‌دهند و در عوض محبّت، دشمنی می‌کنند.

 Låt en ogudaktig man träda upp emot honom,  och låt en åklagare stå på hans högra sida.

حاکم ظالمی را بر او بگمار و یکی از دشمنانش را تا علیه او شهادت بدهد.

 När han kommer inför rätta, må han dömas skyldig,  och hans bön vare synd.

در دادگاه محکوم شود و دعایش هم گناه محسوب گردد!

 Blive hans dagar få,  hans ämbete tage en annan.

عمرش کوتاه شود و دیگری جا و مقامش را بگیرد!

 Varde hans barn faderlösa  och hans hustru änka.

فرزندانش یتیم شوند و زنش بیوه گردد!

 Må hans barn alltid      gå husvilla och tigga  och söka sitt bröd fjärran ifrån ödelagda hem.

اطفالش آواره شوند و به گدایی بیفتند، از ویرانه‌ای که زندگی می‌کنند رانده گردند!

 Må ockraren få i sin snara      allt vad han äger,  och må främmande plundra hans gods.

طلبکارانش مال و دارایی‌اش را غصب کنند و بیگانگان حاصل زحمتش را به تاراج ببرند.

 Må ingen finnas,      som hyser misskund med honom,  och ingen, som förbarmar sig      över hans faderlösa.

کسی بر او رحم نکند و هیچ‌کس یتیمانی را که او از خود به جا می‌گذارد، مورد لطف و توجّه قرار ندهد.

 Hans framtid varde avskuren,  i nästa led vare sådanas      namn utplånat.

نسل او قطع، و نامش از صفحهٔ روزگار محو گردد!

 Hans fäders missgärning      varde ihågkommen inför HERREN,  och hans moders synd      varde icke utplånad.

خداوند شرارت ‌نیاکانش را فراموش نکند و گناهان مادرش را نیامرزد!

 Må den alltid stå      inför HERRENS ögon;  ja, sådana mäns åminnelse      må utrotas från jorden.

کارهای بد او همیشه مدّ نظر خداوند باشد، امّا خاطرهٔ او از روی زمین محو شود!

 Ty han tänkte ju icke      på att öva misskund,  utan förföljde den      som var betryckt och fattig  och den vilkens hjärta var bedrövat,      för att döda dem.

زیرا او هرگز به کسی رحم نکرد، بلکه به فقیران و محتاجان و بی‌کسان، آزار رسانید و آنان را کشت.

 Han älskade förbannelse,      och den kom över honom;  han hade icke behag till välsignelse,      och den blev fjärran ifrån honom.

او دوست داشت که دیگران را لعنت کند، اکنون خودش را لعنت کن. نمی‌خواست به کسی برکت برساند، پس هیچ‌کس او را برکت نرساند.

 Han klädde sig i förbannelse såsom i en klädnad,  och såsom vatten trängde den in i hans liv  och såsom olja in i hans ben.

لعنت را مثل لباس به تن می‌کرد، پس اکنون لعنت مانند آب در بدنش و مثل روغن در استخوانهایش نفوذ کند.

 Den varde honom såsom en mantel att hölja sig i,  och såsom en gördel att alltid omgjorda sig med.

اینک لعنت مانند لباسی که می‌پوشید و مانند کمربندی که به کمر می‌بست، او را بپوشاند.

 Detta vare mina motståndares      lön från HERREN,  och deras som tala ont mot min själ.

خداوند دشمنانم و کسانی را که از من بدگویی می‌کنند، چنین جزا بدهد.

 Men du, HERRE, Herre,  stå mig bi för ditt namn skull;  god är ju din nåd, så må du då rädda mig.

امّا ای خدا و ای خداوند من، به‌خاطر نام خود به من کمک کن و به‌خاطر محبّت پایدارت مرا نجات بده.

 Ty jag är betryckt och fattig,  och mitt hjärta är genomborrat i mitt bröst.

من مسکین و نیازمندم، درد و غم تا اعماق قلبم رخنه کرده است.

 Såsom skuggan, när den förlänges, går jag bort;  jag ryckes bort såsom en gräshoppssvärm.

مانند سایهٔ غروب در حال فنا هستم و مانند ملخی رانده شده‌ام.

 Mina knän äro vacklande av fasta,  och min kropp förlorar sitt hull.

از بس روزه گرفته‌ام، قوّتی در زانوهایم نمانده و فقط پوست و استخوان شده‌ام.

 Till smälek har jag blivit inför dem;  när de se mig, skaka de huvudet.

پیش دشمنانم رسوا و مسخره شده‌ام و وقتی مرا می‌بینند، سر خود را می‌جنبانند.

 Hjälp mig, HERRE, min Gud;  fräls mig efter din nåd;

ای خداوند و خدای من، مرا کمک کن و به‌خاطر محبّت پایدارت، مرا نجات بده

 och må de förnimma att det är din hand,  att du, HERRE, har gjort det.

تا دشمنانم بدانند که تو ای خداوند، نجات‌دهندهٔ من هستی.

 Om de förbanna,      så välsigna du;  om de resa sig upp,      så komme de på skam,  men må din tjänare få glädja sig.

آنها مرا لعنت می‌کنند، امّا تو مرا برکت بده، تا بدخواهانم شرمنده شوند و این بنده‌ات شادمان گردد.

 Mina motståndare varde klädda i blygd  och höljda i skam såsom i en mantel.

دشمنانم را رسوا گردان و آنها را با شرم و خجالت بپوشان!

 Min mun skall storligen  tacka HERREN;  mitt ibland många vill jag lova honom.

با زبان خود از خداوند بسیار تشکّر خواهم نمود و در حضور همهٔ مردم، او را ستایش خواهم كرد.

 Ty han står på den fattiges högra sida  för att frälsa honom från dem som fördöma hans själ.

زیرا از مردم مسکین و فقیر حمایت می‌نماید و از دست کسانی‌که آنان را محکوم به مرگ می‌کنند، رهایی می‌بخشد.