Job 31

 Ett förbund slöt jag med mina ögon:  aldrig skulle jag skåda efter någon jungfru.

Ik heb een verbond gemaakt met mijn ogen; hoe zou ik dan acht gegeven hebben op een maagd?

 Vilken lott finge jag eljest av Gud i höjden,  vilken arvedel av den Allsmäktige därovan?

Want wat is het deel Gods van boven, of de erve des Almachtigen uit de hoogten?

 Ofärd kommer ju över de orättfärdiga,  och olycka drabbar ogärningsmän.

Is niet het verderf voor den verkeerde, ja, wat vreemds voor de werkers der ongerechtigheid?

 Ser icke han mina vägar,  räknar han ej alla mina steg?

Ziet Hij niet mijn wegen, en telt Hij niet al mijn treden?

 Har jag väl umgåtts med lögn,  och har min fot varit snar till svek?

Zo ik met ijdelheid omgegaan heb, en mijn voet gesneld heeft tot bedriegerij;

 Nej, må jag vägas på en riktig våg,  så skall Gud förnimma min ostrafflighet.

Hij wege mij op, in een rechte weegschaal, en God zal mijn oprechtigheid weten.

 Hava mina steg vikit av ifrån vägen,  har mitt hjärta följt efter mina ögon,  eller låder vid min händer en fläck?

Zo mijn gang uit den weg geweken is, en mijn hart mijn ogen nagevolgd is, en aan mijn handen iets aankleeft;

 Då må en annan äta var jag har sått,  och vad jag har planterat må ryckas upp med roten.

Zo moet ik zaaien, maar een ander eten, en mijn spruiten moeten uitgeworteld worden!

 Har mitt hjärta låtit dåra sig av någon kvinna,  så att jag har stått på lur vid min nästas dörr?

Zo mijn hart verlokt is geweest tot een vrouw, of ik aan mijns naasten deur geloerd heb;

 Då må min hustru mala mjöl åt en annan,  och främmande män må då famntaga henne.

Zo moet mijn huisvrouw met een ander malen, en anderen zich over haar krommen!

 Ja, sådant hade varit en skändlighet,  en straffbar missgärning hade det varit,

Want dat is een schandelijke daad, en het is een misdaad bij de rechters.

 en eld som skulle förtära intill avgrunden  och förhärja till roten all min gröda.

Want dat is een vuur, hetwelk tot de verderving toe verteert, en al mijn inkomen uitgeworteld zou hebben.

 Har jag kränkt min tjänares eller tjänarinnas rätt,  när de hade någon tvist med mig?

Zo ik versmaad heb het recht mijns knechts, of mijner dienstmaagd, als zij geschil hadden met mij;

 Vad skulle jag då göra, när Gud stode upp,  och när han hölle räfst, vad kunde jag då svara honom?

(Want wat zou ik doen, als God opstond? En als Hij bezoeking deed, wat zou ik Hem antwoorden?

 Han som skapade mig skapade ju och dem i moderlivet,  han, densamme, har berett dem i modersskötet.

Heeft Hij niet, Die mij in den buik maakte, hem ook gemaakt en Een ons in de baarmoeder bereid?)

 Har jag vägrat de arma vad de begärde  eller låtit änkans ögon försmäkta?

Zo ik den armen hun begeerte onthouden heb, of de ogen der weduwe laten versmachten;

 Har jag ätit mitt brödstycke allena,  utan att den faderlöse och har fått äta därav?

En mijn bete alleen gegeten heb, zodat de wees daarvan niet gegeten heeft;

 Nej, från min ungdom fostrades han hos mig såsom hos en fader,  och från min moders liv var jag änkors ledare.

(Want van mijn jonkheid af is hij bij mij opgetogen, als bij een vader, en van mijner moeders buik af heb ik haar geleid;)

 Har jag kunnat se en olycklig gå utan kläder,  se en fattig ej äga något att skyla sig med?

Zo ik iemand heb zien omkomen, omdat hij zonder kleding was, en dat de nooddruftige geen deksel had;

 Måste ej fastmer hans länd välsigna mig,  och fick han ej värma sig i ull av mina lamm?

Zo zijn lenden mij niet gezegend hebben, toen hij van de vellen mijner lammeren verwarmd werd;

 Har jag lyft min hand mot den faderlöse,  därför att jag såg mig hava medhåll i porten?

Zo ik mijn hand tegen den wees bewogen heb, omdat ik in de poort mijn hulp zag;

 Då må min axel lossna från sitt fäste  och min arm brytas av ifrån sin led.

Mijn schouder valle van het schouderbeen, en mijn arm breke van zijn pijp af!

 Jag måste då frukta ofärd ifrån Gud  och skulle stå maktlös inför hans majestät.

Want het verderf Gods was bij mij een schrik, en ik vermocht niet vanwege Zijn hoogheid.

 Har jag satt mitt hopp till guldet  och kallat guldklimpen min förtröstan?

Zo ik het goud tot mijn hoop gezet heb, of tot het fijn goud gezegd heb: Gij zijt mijn vertrouwen;

 Var det min glädje att min rikedom blev så stor,  och att min hand förvärvade så mycket?

Zo ik blijde ben geweest, omdat mijn vermogen groot was, en omdat mijn hand geweldig veel verkregen had;

 Hände det, när jag såg solljuset, huru det sken,  och månen, huru härligt den gick fram,

Zo ik het licht aangezien heb, wanneer het scheen, of de maan heerlijk voortgaande;

 att mitt hjärta hemligen lät dåra sig,  så att jag med handkyss gav dem min hyllning?

En mijn hart verlokt is geweest in het verborgen, dat mijn hand mijn mond gekust heeft;

 Nej, också det hade varit en straffbar missgärning;  därmed hade jag ju förnekat Gud i höjden.

Dat ware ook een misdaad bij den rechter; want ik zou den God van boven verzaakt hebben.

 Har jag glatt mig åt min fiendes ofärd  och fröjdats, när olycka träffade honom?

Zo ik verblijd ben geweest in de verdrukking mijns haters, en mij opgewekt heb, als het kwaad hem vond;

 Nej, jag tillstadde ej min mun att synda så,  ej att med förbannelse begära hans liv.

(Ook heb ik mijn gehemelte niet toegelaten te zondigen, mits door een vloek zijn ziel te begeren).

 Och kan mitt husfolk icke bevittna  att envar fick mätta sig av kött vid mitt bord?

Zo de lieden mijner tent niet hebben gezegd: Och, of wij van zijn vlees hadden, wij zouden niet verzadigd worden;

 Främlingen behövde ej stanna över natten på gatan,  mina dörrar lät jag stå öppna utåt vägen.

De vreemdeling overnachtte niet op de straat; mijn deuren opende ik naar den weg;

 Har jag på människovis skylt mina överträdelser  och gömt min missgärning i min barm,

Zo ik, gelijk Adam, mijn overtredingen bedekt heb, door eigenliefde mijn misdaad verbergende!

 av fruktan för den stora hopen  och av rädsla för stamfränders förakt,  så att jag teg och ej gick utom min dörr?

Zeker, ik kon wel een grote menigte geweldiglijk onderdrukt hebben; maar de verachtste der huisgezinnen zou mij afgeschrikt hebben; zodat ik gewezen zou hebben, en ter deure niet uitgegaan zijn.

 Ack att någon funnes, som ville höra mig!  Jag har sagt mitt ord.  Den Allsmäktige må nu svara mig;  ack att jag finge min vederparts motskrift!

Och, of ik een hadde, die mij hoorde! Zie, mijn oogmerk is, dat de Almachtige mij antwoorde, en dat mijn tegenpartij een boek schrijve.

 Sannerligen, jag skulle då bära den högt på min skuldra,  såsom en krona skulle jag fästa den på mig.

Zou ik het niet op mijn schouder dragen? Ik zou het op mij binden als een kroon.

 Jag ville då göra honom räkenskap för alla mina steg,  lik en furste skulle jag då träda inför honom.

Het getal mijner treden zou ik hem aanwijzen; als een vorst zou ik tot hem naderen.

 Har min mark höjt rop över mig,  och hava dess fåror gråtit med varandra?

Zo mijn land tegen mij roept, en zijn voren te zamen wenen;

 Har jag förtärt dess gröda obetald  eller utpinat dess brukares liv?

Zo ik zijn vermogen gegeten heb zonder geld, en de ziel zijner akkerlieden heb doen hijgen;

 Då må törne växa upp för vete,  och ogräs i stället för korn. Slut på Jobs tal.

Dat voor tarwe distelen voortkomen, en voor gerst stinkkruid! De woorden van Job hebben een einde.