Job 31

Io avevo stretto un patto con gli occhi miei; come dunque avrei fissati gli sguardi sopra una vergine?

Uczyniłem przymierze z oczyma swemi, abym nie pomyślał o pannie.

Che parte mi avrebbe assegnata Iddio dall’alto e quale eredità m’avrebbe data l’Onnipotente dai luoghi eccelsi?

Bo cóż za dział od Boga z góry? a co za dziedzictwo Wszechmocnego z wysokości?

La sventura non è ella per il perverso e le sciagure per quelli che fanno il male?

Azaż nie nagotowane zginienie złośnikom, a sroga pomsta czyniącym nieprawość?

Iddio non vede egli le mie vie? non conta tutti i miei passi?

Azaż on nie widzi dróg moich, a wszystkich kroków moich nie liczy?

Se ho camminato insieme alla menzogna, se il piede mio s’è affrettato dietro alla frode

Jeźlim chodził w kłamstwie, a spieszyła się na zdradę noga moja:

(Iddio mi pesi con bilancia giusta e riconoscerà la mia integrità)

Niech mię zważy na wadze sprawiedliwej, a niech Bóg pozna szczerość moję.

se i miei passi sono usciti dalla retta via, se il mio cuore è ito dietro ai miei occhi, se qualche sozzura mi s’è attaccata alle mani,

Jeźliż ustąpiła noga moja z drogi, a za oczyma memi szłoli serce moje, i do rąk moich jeźliż przylgnęła jaka zmaza:

ch’io semini e un altro mangi, e quel ch’è cresciuto nei miei campi sia sradicato!

Tedy niechże ja sieję, a inszy niech pożywa, a moje latorośle niech będą wykorzenione.

Se il mio cuore s’è lasciato sedurre per amor d’una donna, se ho spiato la porta del mio prossimo,

Jeźli zwiedzione jest serce moje do niewiasty, i jeźlim czyhał u drzwi przyjaciela mego:

che mia moglie giri la macina ad un altro, e che altri abusino di lei!

Niechajże mele innemu żona moja, a niechaj się nad nią inni schylają.

Poiché quella è una scelleratezza, un misfatto punito dai giudici,

Boć to jest sprosny występek, a nieprawość osądzenia godna,

un fuoco che consuma fino a perdizione, e che avrebbe distrutto fin dalle radici ogni mia fortuna.

Gdyż ten ogień aż do zatracenia pożera, a dochody moje wszystkie wykorzenić może.

Se ho disconosciuto il diritto del mio servo e della mia serva, quand’eran meco in lite,

Jeźlim stronił od sądu z sługą moim, albo z służebnicą moją, gdy ze mną sprzeczkę mieli,

che farei quando Iddio si levasse per giudicarmi, e che risponderei quando mi esaminasse?

(Bo cóżbym czynił, gdyby powstał Bóg? albo gdyby pytał, cobym mu odpowiedział?

Chi fece me nel seno di mia madre non fece anche lui? non ci ha formati nel seno materno uno stesso Iddio?

Izaż nie ten, który mię w żywocie uczynił, nie uczynił też i onego? a nie onże nas sam w żywocie wykształtował?)

Se ho rifiutato ai poveri quel che desideravano, se ho fatto languire gli occhi della vedova,

Jeźliżem odmówił ubogim, czego chcieli, a oczy wdowy jeźliżem zasmucił;

se ho mangiato da solo il mio pezzo di pane senza che l’orfano ne mangiasse la sua parte,

Jeźliżem jadł sztuczkę swoję sam, a nie jadała i sierota z niej;

io che fin da giovane l’ho allevato come un padre, io che fin dal seno di mia madre sono stato guida alla vedova,

(Albowiem sierota z młodości mojej rosła ze mną, jako u ojca; a jakom wyszedł z żywota matki mojej, byłem wdowie za wodza.)

se ho visto uno perire per mancanza di vesti o il povero senza una coperta,

Jeźliżem widział kogo ginącego dla tego, że szaty nie miał, a nie dałem żebrakowi odzienia;

se non m’hanno benedetto i suoi fianchi, ed egli non s’è riscaldato colla lana dei miei agnelli,

Jeźliże mi nie błogosławiły biodra jego, że się wełną owiec moich zagrzał;

se ho levato la mano contro l’orfano perché mi sapevo sostenuto alla porta…

Jeźliżem podniósł przeciwko sierocie rękę swoję, gdym widział w bramie pomoc moję:

che la mia spalla si stacchi dalla sua giuntura, il mio braccio si spezzi e cada!

Tedy niech odpadnie łopatka moja od plec swych, a ramię moje z stawu swego niech wytracone będzie.

E invero mi spaventava il castigo di Dio, ed ero trattenuto dalla maestà di lui.

Albowiem lękałem się skruszenia od Boga, a przed jego zacnością nie mógłbym się ostać.

Se ho riposto la mia fiducia nell’oro, se all’oro fino ho detto: "Tu sei la mia speranza",

Jeźlim pokładał w złocie nadzieję moję, a do bryły złota mawiałem: Tyś ufanie moje;

se mi son rallegrato che le mie ricchezze fosser grandi e la mia mano avesse molto accumulato,

Jeźlim się weselił z wielu bogactw moich, a iż wiele nabyła ręka moja;

se, contemplando il sole che raggiava e la luna che procedeva lucente nel suo corso,

Jeźlim patrzał na światłość słońca, gdy świeciło, a na miesiąc, gdy wspaniało chodził;

il mio cuore, in segreto, s’è lasciato sedurre e la mia bocca ha posato un bacio sulla mano

I dało się uwieść potajemnie serce moje, a całowały rękę moję usta moje:

(misfatto anche questo punito dai giudici ché avrei difatti rinnegato l’Iddio ch’è di sopra),

I toćby była nieprawość osądzenia godna; bobym się tem zaprzał Boga z wysokości.

se mi son rallegrato della sciagura del mio nemico ed ho esultato quando gli ha incolto sventura

Jeźliżem się weselił z upadku nienawidzącego mię, a jeźlim się cieszył, gdy mu się źle powodziło.

(io, che non ho permesso alle mie labbra di peccare chiedendo la sua morte con imprecazione),

(I owszem nie dałem zgrzeszyć ustom moim, abym miał żądać przeklęstwa duszy jego.)

se la gente della mia tenda non ha detto: "Chi è che non si sia saziato della carne delle sue bestie?"

Azaż nie mawiali domownicy moi: Oby nam kto dał mięsa tego, nie możemy się i najeść?

(lo straniero non passava la notte fuori; le mie porte erano aperte al viandante),

Bo gość nie nocował na dworze, a drzwi moje otwierałem podróżnemu.

se, come fan gli uomini, ho coperto i miei falli celando nel petto la mia iniquità,

Jeźlim zakrywał, jako ludzie zwykli, przestępstwa moje, i chowałem w skrytości mojej nieprawość moję;

perché avevo paura della folla e dello sprezzo delle famiglie al punto da starmene queto e non uscir di casa…

I choćbym był mógł potłumić zgraję wielką, jednak i najpodlejszy z domu ustraszył mię; przetożem milczał, i nie wychodziłem ze drzwi.

Oh, avessi pure chi m’ascoltasse!… ecco qua la mia firma! l’Onnipotente mi risponda! Scriva l’avversario mio la sua querela,

Obym miał kogo, coby mię wysłuchał; ale oto ten jest znak mój, że Wszechmogący sam odpowie za mię, i księga, którą napisał przeciwnik mój.

ed io la porterò attaccata alla mia spalla, me la cingerò come un diadema!

Czylibym jej na ramieniu swojem nie nosił? a nie przywiązałbym jej sobie miasto korony?

Gli renderò conto di tutt’i miei passi, a lui m’appresserò come un principe!

Liczbę kroków moich oznajmiłbym mu; jako do książęcia przystąpiłbym do niego.

Se la mia terra mi grida contro, se tutti i suoi solchi piangono,

Jeźliż przeciw mnie ziemia moja wołała, a jeźliże z nią społem zagony jej płakały;

se ne ho mangiato il frutto senza pagarla, se ho fatto sospirare chi la coltivava,

Jeźliżem pożytków jej używał bez pieniędzy, i jeźlim do wzdychania przywodził dzierżawców jej:

che invece di grano mi nascano spine, invece d’orzo mi crescano zizzanie!" Qui finiscono i discorsi di Giobbe.

Miasto pszenicy niech wznijdzie oset, a miasto jęczmienia kąkol. Tu się skończyły słowa Ijobowe.