Job 31

Szövetségre léptem szemeimmel, és hajadonra mit sem ügyeltem.

Uczyniłem przymierze z oczyma swemi, abym nie pomyślał o pannie.

És mi volt jutalmam Istentől felülről; vagy örökségem a Mindenhatótól a magasságból?

Bo cóż za dział od Boga z góry? a co za dziedzictwo Wszechmocnego z wysokości?

Avagy nem az istentelent illeti-é romlás, és nem a gonosztevőt-é veszedelem?

Azaż nie nagotowane zginienie złośnikom, a sroga pomsta czyniącym nieprawość?

Avagy nem láthatta-é utaimat, és nem számlálhatta-é meg lépéseimet?

Azaż on nie widzi dróg moich, a wszystkich kroków moich nie liczy?

Ha én csalárdsággal jártam, vagy az én lábam álnokságra sietett:

Jeźlim chodził w kłamstwie, a spieszyła się na zdradę noga moja:

Az ő igazságának mérlegével mérjen meg engem, és megismeri Isten az én ártatlanságomat!

Niech mię zważy na wadze sprawiedliwej, a niech Bóg pozna szczerość moję.

Ha az én lépésem letért az útról és az én lelkem követte szemeimet, vagy kezeimhez szenny tapadt:

Jeźliż ustąpiła noga moja z drogi, a za oczyma memi szłoli serce moje, i do rąk moich jeźliż przylgnęła jaka zmaza:

Hadd vessek én és más egye meg, és tépjék ki az én maradékaimat gyökerestől!

Tedy niechże ja sieję, a inszy niech pożywa, a moje latorośle niech będą wykorzenione.

Ha az én szívem asszony után bomlott, és leselkedtem az én felebarátomnak ajtaján:

Jeźli zwiedzione jest serce moje do niewiasty, i jeźlim czyhał u drzwi przyjaciela mego:

Az én feleségem másnak őröljön, és mások hajoljanak rája.

Niechajże mele innemu żona moja, a niechaj się nad nią inni schylają.

Mert gyalázatosság volna ez, és birák elé tartozó bűn.

Boć to jest sprosny występek, a nieprawość osądzenia godna,

Mert tűz volna ez, a mely pokolig emésztene, és minden jövedelmemet tövestől kiirtaná.

Gdyż ten ogień aż do zatracenia pożera, a dochody moje wszystkie wykorzenić może.

Ha megvetettem volna igazát az én szolgámnak és szolgálómnak, mikor pert kezdtek ellenem:

Jeźlim stronił od sądu z sługą moim, albo z służebnicą moją, gdy ze mną sprzeczkę mieli,

Mi tevő lennék, ha felkelne az Isten, és ha meglátogatna: mit felelnék néki?

(Bo cóżbym czynił, gdyby powstał Bóg? albo gdyby pytał, cobym mu odpowiedział?

Nem az teremtette-é őt is, a ki engem teremtett anyám méhében; nem egyugyanaz formált-é bennünket anyánk ölében?

Izaż nie ten, który mię w żywocie uczynił, nie uczynił też i onego? a nie onże nas sam w żywocie wykształtował?)

Ha a szegények kivánságát megtagadtam, és az özvegy szemeit epedni engedtem;

Jeźliżem odmówił ubogim, czego chcieli, a oczy wdowy jeźliżem zasmucił;

És ha falatomat egymagam ettem meg, és az árva abból nem evett;

Jeźliżem jadł sztuczkę swoję sam, a nie jadała i sierota z niej;

Hiszen ifjúságom óta, mint atyánál nevekedett nálam, és anyámnak méhétől kezdve vezettem őt!

(Albowiem sierota z młodości mojej rosła ze mną, jako u ojca; a jakom wyszedł z żywota matki mojej, byłem wdowie za wodza.)

Ha láttam a ruhátlant veszni indulni, és takaró nélkül a szegényt;

Jeźliżem widział kogo ginącego dla tego, że szaty nie miał, a nie dałem żebrakowi odzienia;

Hogyha nem áldottak engem az ő ágyékai, és az én juhaim gyapjából fel nem melegedett;

Jeźliże mi nie błogosławiły biodra jego, że się wełną owiec moich zagrzał;

Ha az árva ellen kezemet felemeltem, mert láttam a kapuban az én segítségemet;

Jeźliżem podniósł przeciwko sierocie rękę swoję, gdym widział w bramie pomoc moję:

A lapoczkájáról essék ki a vállam, és a forgócsontról szakadjon le karom!

Tedy niech odpadnie łopatka moja od plec swych, a ramię moje z stawu swego niech wytracone będzie.

Hiszen *úgy* rettegtem Isten csapásától, és fensége előtt tehetetlen valék!

Albowiem lękałem się skruszenia od Boga, a przed jego zacnością nie mógłbym się ostać.

Ha reménységemet aranyba vetettem, és azt mondtam az olvasztott aranynak: Én bizodalmam!

Jeźlim pokładał w złocie nadzieję moję, a do bryły złota mawiałem: Tyś ufanie moje;

Ha örültem azon, hogy nagy a gazdagságom, és hogy sokat szerzett az én kezem;

Jeźlim się weselił z wielu bogactw moich, a iż wiele nabyła ręka moja;

Ha néztem a napot, mikor fényesen ragyogott, és a holdat, mikor méltósággal haladt,

Jeźlim patrzał na światłość słońca, gdy świeciło, a na miesiąc, gdy wspaniało chodził;

És az én szívem titkon elcsábult, és szájammal megcsókoltam a kezemet:

I dało się uwieść potajemnie serce moje, a całowały rękę moję usta moje:

Ez is biró elé tartozó bűn volna, mert ámítottam volna az Istent oda fent!

I toćby była nieprawość osądzenia godna; bobym się tem zaprzał Boga z wysokości.

Ha örvendeztem az engem gyűlölőnek nyomorúságán, és ugráltam örömömben, hogy azt baj érte;

Jeźliżem się weselił z upadku nienawidzącego mię, a jeźlim się cieszył, gdy mu się źle powodziło.

(De nem engedtem, hogy szájam vétkezzék azzal, hogy átkot kérjek az ő lelkére!)

(I owszem nie dałem zgrzeszyć ustom moim, abym miał żądać przeklęstwa duszy jego.)

Ha nem mondták az én sátorom cselédei: Van-é, a ki az ő húsával jól nem lakott?

Azaż nie mawiali domownicy moi: Oby nam kto dał mięsa tego, nie możemy się i najeść?

(A jövevény nem hált az utczán, ajtóimat az utas előtt megnyitám.)

Bo gość nie nocował na dworze, a drzwi moje otwierałem podróżnemu.

Ha emberi módon eltitkoltam vétkemet, keblembe rejtve bűnömet:

Jeźlim zakrywał, jako ludzie zwykli, przestępstwa moje, i chowałem w skrytości mojej nieprawość moję;

Bizony akkor tarthatnék a nagy tömegtől, rettegnem kellene nemzetségek megvetésétől; elnémulnék *és* az ajtón sem lépnék ki!

I choćbym był mógł potłumić zgraję wielką, jednak i najpodlejszy z domu ustraszył mię; przetożem milczał, i nie wychodziłem ze drzwi.

Oh, bárcsak volna valaki, a ki meghallgatna engem! Ímé, ez a végszóm: a Mindenható feleljen meg nékem; és írjon könyvet ellenem az én vádlóm.

Obym miał kogo, coby mię wysłuchał; ale oto ten jest znak mój, że Wszechmogący sam odpowie za mię, i księga, którą napisał przeciwnik mój.

Bizony én azt a vállamon hordanám, és korona gyanánt a fejemre tenném!

Czylibym jej na ramieniu swojem nie nosił? a nie przywiązałbym jej sobie miasto korony?

Lépteimnek számát megmondanám néki, mint egy fejedelem, úgy járulnék hozzá!

Liczbę kroków moich oznajmiłbym mu; jako do książęcia przystąpiłbym do niego.

Ha földem ellenem kiáltott és annak barázdái együtt siránkoztak;

Jeźliż przeciw mnie ziemia moja wołała, a jeźliże z nią społem zagony jej płakały;

Ha annak termését fizetés nélkül ettem, vagy gazdájának lelkét kioltottam:

Jeźliżem pożytków jej używał bez pieniędzy, i jeźlim do wzdychania przywodził dzierżawców jej:

Búza helyett tövis teremjen és árpa helyett konkoly! Itt végződnek a Jób beszédei.

Miasto pszenicy niech wznijdzie oset, a miasto jęczmienia kąkol. Tu się skończyły słowa Ijobowe.