Job 31

Szövetségre léptem szemeimmel, és hajadonra mit sem ügyeltem.

Ik heb een verbond gemaakt met mijn ogen; hoe zou ik dan acht gegeven hebben op een maagd?

És mi volt jutalmam Istentől felülről; vagy örökségem a Mindenhatótól a magasságból?

Want wat is het deel Gods van boven, of de erve des Almachtigen uit de hoogten?

Avagy nem az istentelent illeti-é romlás, és nem a gonosztevőt-é veszedelem?

Is niet het verderf voor den verkeerde, ja, wat vreemds voor de werkers der ongerechtigheid?

Avagy nem láthatta-é utaimat, és nem számlálhatta-é meg lépéseimet?

Ziet Hij niet mijn wegen, en telt Hij niet al mijn treden?

Ha én csalárdsággal jártam, vagy az én lábam álnokságra sietett:

Zo ik met ijdelheid omgegaan heb, en mijn voet gesneld heeft tot bedriegerij;

Az ő igazságának mérlegével mérjen meg engem, és megismeri Isten az én ártatlanságomat!

Hij wege mij op, in een rechte weegschaal, en God zal mijn oprechtigheid weten.

Ha az én lépésem letért az útról és az én lelkem követte szemeimet, vagy kezeimhez szenny tapadt:

Zo mijn gang uit den weg geweken is, en mijn hart mijn ogen nagevolgd is, en aan mijn handen iets aankleeft;

Hadd vessek én és más egye meg, és tépjék ki az én maradékaimat gyökerestől!

Zo moet ik zaaien, maar een ander eten, en mijn spruiten moeten uitgeworteld worden!

Ha az én szívem asszony után bomlott, és leselkedtem az én felebarátomnak ajtaján:

Zo mijn hart verlokt is geweest tot een vrouw, of ik aan mijns naasten deur geloerd heb;

Az én feleségem másnak őröljön, és mások hajoljanak rája.

Zo moet mijn huisvrouw met een ander malen, en anderen zich over haar krommen!

Mert gyalázatosság volna ez, és birák elé tartozó bűn.

Want dat is een schandelijke daad, en het is een misdaad bij de rechters.

Mert tűz volna ez, a mely pokolig emésztene, és minden jövedelmemet tövestől kiirtaná.

Want dat is een vuur, hetwelk tot de verderving toe verteert, en al mijn inkomen uitgeworteld zou hebben.

Ha megvetettem volna igazát az én szolgámnak és szolgálómnak, mikor pert kezdtek ellenem:

Zo ik versmaad heb het recht mijns knechts, of mijner dienstmaagd, als zij geschil hadden met mij;

Mi tevő lennék, ha felkelne az Isten, és ha meglátogatna: mit felelnék néki?

(Want wat zou ik doen, als God opstond? En als Hij bezoeking deed, wat zou ik Hem antwoorden?

Nem az teremtette-é őt is, a ki engem teremtett anyám méhében; nem egyugyanaz formált-é bennünket anyánk ölében?

Heeft Hij niet, Die mij in den buik maakte, hem ook gemaakt en Een ons in de baarmoeder bereid?)

Ha a szegények kivánságát megtagadtam, és az özvegy szemeit epedni engedtem;

Zo ik den armen hun begeerte onthouden heb, of de ogen der weduwe laten versmachten;

És ha falatomat egymagam ettem meg, és az árva abból nem evett;

En mijn bete alleen gegeten heb, zodat de wees daarvan niet gegeten heeft;

Hiszen ifjúságom óta, mint atyánál nevekedett nálam, és anyámnak méhétől kezdve vezettem őt!

(Want van mijn jonkheid af is hij bij mij opgetogen, als bij een vader, en van mijner moeders buik af heb ik haar geleid;)

Ha láttam a ruhátlant veszni indulni, és takaró nélkül a szegényt;

Zo ik iemand heb zien omkomen, omdat hij zonder kleding was, en dat de nooddruftige geen deksel had;

Hogyha nem áldottak engem az ő ágyékai, és az én juhaim gyapjából fel nem melegedett;

Zo zijn lenden mij niet gezegend hebben, toen hij van de vellen mijner lammeren verwarmd werd;

Ha az árva ellen kezemet felemeltem, mert láttam a kapuban az én segítségemet;

Zo ik mijn hand tegen den wees bewogen heb, omdat ik in de poort mijn hulp zag;

A lapoczkájáról essék ki a vállam, és a forgócsontról szakadjon le karom!

Mijn schouder valle van het schouderbeen, en mijn arm breke van zijn pijp af!

Hiszen *úgy* rettegtem Isten csapásától, és fensége előtt tehetetlen valék!

Want het verderf Gods was bij mij een schrik, en ik vermocht niet vanwege Zijn hoogheid.

Ha reménységemet aranyba vetettem, és azt mondtam az olvasztott aranynak: Én bizodalmam!

Zo ik het goud tot mijn hoop gezet heb, of tot het fijn goud gezegd heb: Gij zijt mijn vertrouwen;

Ha örültem azon, hogy nagy a gazdagságom, és hogy sokat szerzett az én kezem;

Zo ik blijde ben geweest, omdat mijn vermogen groot was, en omdat mijn hand geweldig veel verkregen had;

Ha néztem a napot, mikor fényesen ragyogott, és a holdat, mikor méltósággal haladt,

Zo ik het licht aangezien heb, wanneer het scheen, of de maan heerlijk voortgaande;

És az én szívem titkon elcsábult, és szájammal megcsókoltam a kezemet:

En mijn hart verlokt is geweest in het verborgen, dat mijn hand mijn mond gekust heeft;

Ez is biró elé tartozó bűn volna, mert ámítottam volna az Istent oda fent!

Dat ware ook een misdaad bij den rechter; want ik zou den God van boven verzaakt hebben.

Ha örvendeztem az engem gyűlölőnek nyomorúságán, és ugráltam örömömben, hogy azt baj érte;

Zo ik verblijd ben geweest in de verdrukking mijns haters, en mij opgewekt heb, als het kwaad hem vond;

(De nem engedtem, hogy szájam vétkezzék azzal, hogy átkot kérjek az ő lelkére!)

(Ook heb ik mijn gehemelte niet toegelaten te zondigen, mits door een vloek zijn ziel te begeren).

Ha nem mondták az én sátorom cselédei: Van-é, a ki az ő húsával jól nem lakott?

Zo de lieden mijner tent niet hebben gezegd: Och, of wij van zijn vlees hadden, wij zouden niet verzadigd worden;

(A jövevény nem hált az utczán, ajtóimat az utas előtt megnyitám.)

De vreemdeling overnachtte niet op de straat; mijn deuren opende ik naar den weg;

Ha emberi módon eltitkoltam vétkemet, keblembe rejtve bűnömet:

Zo ik, gelijk Adam, mijn overtredingen bedekt heb, door eigenliefde mijn misdaad verbergende!

Bizony akkor tarthatnék a nagy tömegtől, rettegnem kellene nemzetségek megvetésétől; elnémulnék *és* az ajtón sem lépnék ki!

Zeker, ik kon wel een grote menigte geweldiglijk onderdrukt hebben; maar de verachtste der huisgezinnen zou mij afgeschrikt hebben; zodat ik gewezen zou hebben, en ter deure niet uitgegaan zijn.

Oh, bárcsak volna valaki, a ki meghallgatna engem! Ímé, ez a végszóm: a Mindenható feleljen meg nékem; és írjon könyvet ellenem az én vádlóm.

Och, of ik een hadde, die mij hoorde! Zie, mijn oogmerk is, dat de Almachtige mij antwoorde, en dat mijn tegenpartij een boek schrijve.

Bizony én azt a vállamon hordanám, és korona gyanánt a fejemre tenném!

Zou ik het niet op mijn schouder dragen? Ik zou het op mij binden als een kroon.

Lépteimnek számát megmondanám néki, mint egy fejedelem, úgy járulnék hozzá!

Het getal mijner treden zou ik hem aanwijzen; als een vorst zou ik tot hem naderen.

Ha földem ellenem kiáltott és annak barázdái együtt siránkoztak;

Zo mijn land tegen mij roept, en zijn voren te zamen wenen;

Ha annak termését fizetés nélkül ettem, vagy gazdájának lelkét kioltottam:

Zo ik zijn vermogen gegeten heb zonder geld, en de ziel zijner akkerlieden heb doen hijgen;

Búza helyett tövis teremjen és árpa helyett konkoly! Itt végződnek a Jób beszédei.

Dat voor tarwe distelen voortkomen, en voor gerst stinkkruid! De woorden van Job hebben een einde.