1. Home
  2. Pair
  3. Dan
  4. TurNTB
  5. Ps.109

Psalms 109

109:1
(Til Sangmesteren. Af David. En Salme.) Du min Lovsangs Gud, vær ej tavs!
Ey övgüler sunduğum Tanrı, Sessiz kalma!
109:2
Thi en gudløs, svigefuld Mund har de åbnet imod mig, taler mig til med Løgntunge,
Çünkü kötüler, yalancılar Bana karşı ağzını açtı, Karalıyorlar beni.
109:3
med hadske Ord omringer de mig og strider imod mig uden Grund;
Nefret dolu sözlerle beni kuşatıp Yok yere bana savaş açtılar.
109:4
til Løn for min Kærlighed er de mig fjendske, skønt jeg er idel Bøn;
Sevgime karşılık bana düşman oldular, Bense dua etmekteyim.
109:5
de gør mig ondt for godt, gengælder min Kærlighed med Had.
İyiliğime kötülük, Sevgime nefretle karşılık verdiler.
109:6
Straf ham for hans Gudløshed, lad en Anklager stå ved hans højre,
Kötü bir adam koy düşmanın başına, Sağında onu suçlayan biri dursun!
109:7
lad ham gå dømt fra Retten, hans Bøn blive regnet for Synd;
Yargılanınca suçlu çıksın, Duası bile günah sayılsın!
109:8
hans Livsdage blive kun få, hans Embede tage en anden;
[] Ömrü kısa olsun, Görevini bir başkası üstlensin!
109:9
hans Børn blive faderløse, hans Hustru vorde Enke;
Çocukları öksüz, Karısı dul kalsın!
109:10
hans Børn flakke om og tigge, drives bort fra et øde Hjem;
Çocukları avare gezip dilensin, Yıkık evlerinden uzakta yiyecek arasın!
109:11
Ågerkarlen rage efter alt, hvad han har, og fremmede rane hans Gods;
Bütün malları tefecinin ağına düşsün, Emeğini yabancılar yağmalasın!
109:12
ingen være langmodig imod ham, ingen ynke hans faderløse;
Kimse ona sevgi göstermesin, Öksüzlerine acıyan olmasın!
109:13
hans Afkom gå til Grunde, hans Navn slettes ud i næste Slægt:
Soyu kurusun, Bir kuşak sonra adı silinsin!
109:14
lad hans Fædres Skyld ihukommes hos HERREN, lad ikke hans Moders Synd slettes ud,
Atalarının suçları RAB’bin önünde anılsın, Annesinin günahı silinmesin!
109:15
altid være de, HERREN for Øje; hans Minde vorde udryddet af Jorden,
Günahları hep RAB’bin önünde dursun, RAB anılarını yok etsin yeryüzünden!
109:16
fordi det ej faldt ham ind at vise sig god, men han forfulgte den arme og fattige og den, hvis Hjerte var knust til Døde;
Çünkü düşmanım sevgi göstermeyi düşünmedi, Ölesiye baskı yaptı mazluma, yoksula, Yüreği kırık insana.
109:17
han elsked Forbandelse, så lad den nå ham; Velsignelse yndede han ikke, den blive ham fjern!
Sevdiği lanet başına gelsin! Madem kutsamaktan hoşlanmıyor, Uzak olsun ondan kutsamak!
109:18
Han tage Forbandelse på som en Klædning, den komme som Vand i hans Bug, som Olie ind i hans Ben;
Laneti bir giysi gibi giydi, Su gibi içine, yağ gibi kemiklerine işlesin lanet!
109:19
den blive en Dragt, han tager på, et Bælte, han altid bærer!
Bir giysi gibi onu örtünsün, Bir kuşak gibi hep onu sarsın!
109:20
Det være mine Modstanderes Løn fra HERREN, dem, der taler ondt mod min Sjæl.
Düşmanlarıma, beni kötüleyenlere, RAB böyle karşılık versin!
109:21
Men du, o HERRE, min Herre, gør med mig efter din Godhed og Nåde, frels mig for dit Navns Skyld!
Ama sen, ey Egemen RAB, Adın uğruna bana ilgi göster; Kurtar beni, iyiliğin, sevgin uğruna!
109:22
Thi jeg er arm og fattig, mit Hjerte vånder sig i mig;
Çünkü düşkün ve yoksulum, Yüreğim yaralı içimde.
109:23
som Skyggen, der hælder, svinder jeg bort, som Græshopper rystes jeg ud;
Batan güneş gibi geçip gidiyorum, Çekirge gibi silkilip atılıyorum.
109:24
af Faste vakler mine Knæ, mit Kød skrumper ind uden Salve;
Dizlerim titriyor oruç tutmaktan; Bir deri bir kemiğe döndüm.
109:25
til Spot for dem er jeg blevet, de ryster på Hovedet, når de
[] Düşmanlarıma yüzkarası oldum; Beni görünce kafalarını sallıyorlar!
109:26
Hjælp mig, HERRE min Gud, frels mig efter din Miskundhed,
Yardım et bana, ya RAB Tanrım; Kurtar beni sevgin uğruna!
109:27
så de sander, det var din Hånd, dig, HERRE, som gjorde det!
Bilsinler bu işte senin elin olduğunu, Bunu senin yaptığını, ya RAB!
109:28
Lad dem forbande, du vil velsigne, mine uvenner vorde til Skamme, din Tjener glæde sig;
Varsın lanet etsin onlar, sen kutsa beni, Bana saldıranlar utanacak, Ben kulunsa sevineceğim.
109:29
lad mine Fjender klædes i Skændsel, iføres Skam som en Kappe!
Rezilliğe bürünsün beni suçlayanlar, Kaftan giyer gibi utançlarıyla örtünsünler!
109:30
Med min Mund vil jeg højlig takke HERREN, prise ham midt i Mængden;
RAB’be çok şükredeceğim, Kalabalığın arasında O’na övgüler dizeceğim;
109:31
thi han står ved den fattiges højre at fri ham fra dem, der dømmer hans Sjæl.
Çünkü O yoksulun sağında durur, Onu yargılayanlardan kurtarmak için.

© bibleglot.com