Psalms 73

Žalm Azafovi. Jistě žeť jest Bůh dobrý Izraelovi, těm, kteříž jsou čistého srdce.

Псалом Асафів. Поправді Бог добрий ізраїлеві, Бог для щиросердих!

Ale nohy mé téměř se byly ušinuly, o málo, že by byli sklouzli krokové moji,

А я, мало не послизнулися ноги мої, мало не посковзнулися стопи мої,

Když jsem horlil proti bláznivým, vida štěstí nešlechetných.

бо лихим я завидував, бачивши спокій безбожних,

Nebo nebývají vázáni až k smrti, ale zůstává v cele síla jejich.

бо не мають страждання до смерти своєї, і здорове їхнє тіло,

V práci lidské nejsou, a s lidmi trestáni nebývají.

на людській роботі нема їх, і разом із іншими людьми не зазнають вони вдарів.

Protož otočeni jsou pýchou jako halží, a ukrutností jako rouchem ozdobným přiodíni.

Тому то пиха їхню шию оздоблює, зодягає їх шата насилля,

Vysedlo tukem oko jejich; majíce hojnost nad pomyšlení srdce,

вилазять їм очі від жиру, бажання їхнього серця збулися,

Rozpustilí jsou, a mluví zlostně, o nátisku velmi pyšně mluví.

сміються й злосливо говорять про утиск, говорять бундючно:

Stavějí proti nebi ústa svá, a jazyk jejich po zemi se vozí.

свої уста до неба підносять, а їхній язик по землі походжає!...

A protož na to přichází lid jeho, když se jim vody až do vrchu nalívá,

Тому то туди Його люди звертаються, і щедро беруть собі воду

Že říkají: Jakť má o tom věděti Bůh silný? Aneb zdaž jest to známé Nejvyššímu?

та й кажуть: Хіба Бог те знає, і чи має Всевишній відомість,

Nebo aj, ti bezbožní jsouce, mají pokoj v světě, a dosahují zboží.

як он ті безбожні й безпечні на світі збільшили багатство своє?

Nadarmo tedy v čistotě chovám srdce své, a v nevinnosti ruce své umývám.

Направду, надармо очистив я серце своє, і в невинності вимив руки свої,

Poněvadž každý den trestán bývám, a kázeň přichází na mne každého jitra.

і ввесь день я побитий, і щоранку покараний...

Řeknu-li: Vypravovati budu věci takové, hle, rodina synů tvých dí, že jsem jim křiv.

Коли б я сказав: Буду так говорить, як вони, то спроневірився б я поколінню синів Твоїх.

Chtěl jsem to rozumem vystihnouti, ale vidělo mi se pracno.

і роздумував я, щоб пізнати оте, та трудне воно в очах моїх,

Až jsem všel do svatyní Boha silného, tu jsem srozuměl poslední věci jejich.

аж прийшов я в Божу святиню, і кінець їхній побачив:

Jistě že jsi je na místech plzkých postavil, a uvržeš je v spustliny.

направду, Ти їх на слизькому поставив, на спустошення кинув Ти їх!

Aj, jakť přicházejí na spuštění jako v okamžení! Mizejí a hynou hrůzami,

Як вони в одній хвилі спустошені, згинули, пощезали від страхів!

Jako snové tomu, kdož procítí; Pane, když je probudíš, obraz ten jejich za nic položíš.

Немов сном по обудженні, Господи, образом їхнім погордиш, мов сном по обудженні!

Když zhořklo srdce mé, a ledví má bodena byla,

Бо болить моє серце, і в нутрі моїм коле,

Nesmyslný jsem byl, aniž jsem co znal, jako hovádko byl jsem před tebou.

а я немов бидло й не знаю, я перед Тобою худобою став!...

A však vždycky jsem byl s tebou, nebo jsi mne ujal za mou pravici.

Та я завжди з Тобою, Ти держиш мене за правицю,

Podlé rady své veď mne, a potom v slávu přijmeš mne.

Ти Своєю порадою водиш мене, і потому до слави Ти візьмеш мене!

Kohož bych měl na nebi? A mimo tebe v žádném líbosti nemám na zemi.

Хто є мені на небесах, окрім Тебе? А я при Тобі на землі не бажаю нічого!

Ač tělo i srdce mé hyne, skála srdce mého, a díl můj Bůh jest na věky.

Гине тіло моє й моє серце, та Бог скеля серця мого й моя доля навіки,

Nebo aj, ti, kteříž se vzdalují tebe, zahynou; vytínáš ty, kteříž cizoloží odcházením od tebe.

бо погинуть ось ті, хто бокує від Тебе, понищиш Ти кожного, хто відступить від Тебе!

Ale mně nejlépe jest přídržeti se Boha; pročež skládám v Panovníku Hospodinu doufání své, abych vypravoval všecky skutky jeho.

А я, близькість Бога для мене добро, на Владику, на Господа свою певність складаю, щоб звіщати про всі Твої чини!