Psalms 107

Δοξολογειτε τον Κυριον, διοτι ειναι αγαθος, διοτι το ελεος αυτου μενει εις τον αιωνα.

Pris Herren, for han er god, hans miskunnhet varer evindelig.

Ας λεγωσιν ουτως οι λελυτρωμενοι του Κυριου, τους οποιους ελυτρωσεν εκ χειρος του εχθρου

Så sie Herrens gjenløste, de som han har gjenløst av nødens hånd,

και συνηγαγεν αυτους εκ των χωρων, απο ανατολης και δυσεως απο βορρα και απο νοτου.

og som han har samlet fra landene, fra øst og fra vest, fra nord og fra havet.

Περιεπλανωντο εν τη ερημω, εν οδω ανυδρω ουδε ευρισκον πολιν δια κατοικησιν.

De fór vill i ørkenen, i et uveisomt øde, de fant ikke en by å bo i.

Ησαν πεινωντες και διψωντες η ψυχη αυτων απεκαμνεν εν αυτοις.

De var hungrige og tørste, deres sjel vansmektet i dem.

Τοτε εβοησαν προς τον Κυριον εν τη θλιψει αυτων και ηλευθερωσεν αυτους απο των αναγκων αυτων.

Da ropte de til Herren i sin nød; av deres trengsler utfridde han dem,

Και ωδηγησεν αυτους δι ευθειας οδου, δια να υπαγωσιν εις πολιν κατοικιας.

og han førte dem på rett vei, så de gikk til en by de kunde bo i.

Ας υμνολογωσιν εις τον Κυριον τα ελεη αυτου και τα θαυμασια αυτου τα προς τους υιους των ανθρωπων

De skal prise Herren for hans miskunnhet og for hans undergjerninger mot menneskenes barn;

Διοτι εχορτασε ψυχην διψωσαν, και ψυχην πεινωσαν ενεπλησεν απο αγαθων.

for han mettet den vansmektende sjel og fylte den hungrige sjel med godt.

Τους καθημενους εν σκοτει και σκια θανατου, τους δεδεμενους εν θλιψει και εν σιδηρω

De satt i mørke og i dødsskygge, bundet i elendighet og jern,

διοτι ηπειθησαν εις τα λογια του Θεου και την βουλην του Υψιστου κατεφρονησαν

fordi de hadde vært gjenstridige mot Guds ord og foraktet den Høiestes råd.

δια τουτο εταπεινωσε την καρδιαν αυτων εν κοπω επεσον, και δεν υπηρχεν ο βοηθων.

Derfor bøide han deres hjerter ved lidelse; de snublet, og det var ikke nogen hjelper.

Τοτε εβοησαν προς τον Κυριον εν τη θλιψει αυτων, και εσωσεν αυτους απο των αναγκων αυτων

Da ropte de til Herren i sin nød; av deres trengsler frelste han dem.

εξηγαγεν αυτους εκ του σκοτους και εκ της σκιας του θανατου και τα δεσμα αυτων συνετριψεν.

Han førte dem ut av mørke og dødsskygge og rev sønder deres bånd.

Ας υμνολογωσιν εις τον Κυριον τα ελεη αυτου και τα θαυμασια αυτου τα προς τους υιους των ανθρωπων

De skal prise Herren for hans miskunnhet og for hans undergjerninger mot menneskenes barn;

διοτι συνετριψε πυλας χαλκινας και μοχλους σιδηρους κατεκοψεν.

for han brøt sønder porter av kobber og hugg sønder bommer av jern.

Οι αφρονες βασανιζονται δια τας παραβασεις αυτων και δια τας ανομιας αυτων.

De var dårer og blev plaget for sin syndige vei og for sine misgjerninger;

Παν φαγητον βδελυττεται η ψυχη αυτων, και πλησιαζουσιν εως των πυλων του θανατου.

deres sjel vemmedes ved all mat, og de kom nær til dødens porter.

Τοτε βοωσι προς τον Κυριον εν τη θλιψει αυτων, και σωζει αυτους απο των αναγκων αυτων

Da ropte de til Herren i sin nød; av deres trengsler frelste han dem.

αποστελλει τον λογον αυτου και ιατρευει αυτους και ελευθερονει απο της φθορας αυτων.

Han sendte sitt ord og helbredet dem og reddet dem fra deres graver.

Ας υμνολογωσιν εις τον Κυριον τα ελεη αυτου, και τα θαυμασια αυτου τα προς τους υιους των ανθρωπων

De skal prise Herren for hans miskunnhet og for hans undergjerninger mot menneskenes barn;

και ας θυσιαζωσι θυσιας αινεσεως και ας κηρυττωσι τα εργα αυτου εν αγαλλιασει.

og ofre takkoffere og fortelle om hans gjerninger med jubel.

Οι καταβαινοντες εις την θαλασσαν με πλοια, καμνοντες εργασιας εν υδασι πολλοις,

De som fór ut på havet i skib, som drev handel på store vann,

αυτοι βλεπουσι τα εργα του Κυριου και τα θαυμασια αυτου τα γινομενα εις τα βαθη

de så Herrens gjerninger og hans underverker på dypet.

Διοτι προσταζει, και εγειρεται ανεμος καταιγιδος, και υψονει τα κυματα αυτης.

Han bød og lot det komme en stormvind, og den reiste dets bølger.

Αναβαινουσιν εως των ουρανων και καταβαινουσιν εως των αβυσσων η ψυχη αυτων τηκεται υπο της συμφορας.

De fór op imot himmelen, de fór ned i avgrunnene, deres sjel blev motløs i ulykken.

Σειονται και κλονιζονται ως ο μεθυων, και πασα η σοφια αυτων χανεται.

De tumlet og vaklet som en drukken mann, og all deres visdom blev til intet.

Τοτε κραζουσι προς τον Κυριον εν τη θλιψει αυτων, και εξαγει αυτους απο των αναγκων αυτων.

Da ropte de til Herren i sin nød, og av deres trengsler førte han dem ut.

Κατασιγαζει την ανεμοζαλην, και σιωπωσι τα κυματα αυτης.

Han lot stormen bli til stille, og bølgene omkring dem tidde.

Και ευφραινονται, διοτι ησυχασαν και οδηγει αυτους εις τον επιθυμητον λιμενα αυτων.

Og de gledet sig over at de la sig; og han førte dem til den havn de ønsket.

Ας υμνολογωσιν εις τον Κυριον τα ελεη αυτου και τα θαυμασια αυτου τα προς τους υιους των ανθρωπων

De skal prise Herren for hans miskunnhet og for hans undergjerninger mot menneskenes barn

και ας υψονωσιν αυτον εν τη συναξει του λαου, και εν τω συνεδριω των πρεσβυτερων ας αινωσιν αυτον.

og ophøie ham i folkets forsamling og love ham der hvor de gamle sitter.

Μεταβαλλει ποταμους εις ερημον και πηγας υδατων εις ξηρασιαν

Han gjorde elver til en ørken og vannkilder til et tørstig land,

την καρποφορον γην εις αλμυραν, δια την κακιαν των κατοικουντων εν αυτη.

et fruktbart land til et saltland for deres ondskaps skyld som bodde der.

Μεταβαλλει την ερημον εις λιμνας υδατων και την ξηραν γην εις πηγας υδατων.

Han gjorde en ørken til en vannrik sjø og et tørt land til vannkilder.

Και εκει κατοικιζει τους πεινωντας, και συγκροτουσι πολεις εις κατοικησιν

Og han lot de hungrige bo der, og de grunnla en by til å bo i.

και σπειρουσιν αγρους και φυτευουσιν αμπελωνας, οιτινες καμνουσι καρπους γεννηματος.

Og de tilsådde akrer og plantet vingårder, og de vant den frukt de bar.

Και ευλογει αυτους, και πληθυνονται σφοδρα, και δεν ολιγοστευει τα κτηνη αυτων.

Og han velsignet dem, og de blev meget tallrike, og av fe gav han dem ikke lite.

Ολιγοστευουσιν ομως επειτα και ταπεινονονται, απο της στενοχωριας, της συμφορας και του πονου.

Så minket de igjen og blev nedbøiet ved trengsel, ulykke og sorg.

Επιχεει καταφρονησιν επι τους αρχοντας και καμνει αυτους να περιπλανωνται εν ερημω αβατω.

Han som utøser forakt over fyrster og lar dem fare vill i et uveisomt øde,

Τον δε πενητα υψονει απο της πτωχειας και καθιστα ως ποιμνια τας οικογενειας.

han ophøiet den fattige av elendighet og gjorde slektene som hjorden.

Οι ευθεις βλεπουσι και ευφραινονται πασα δε ανομια θελει εμφραξει το στομα αυτης.

De opriktige ser det og gleder sig, og all ondskap lukker sin munn.

Οστις ειναι σοφος ας παρατηρη ταυτα και θελουσιν εννοησει τα ελεη του Κυριου.

Den som er vis, han akte på dette og merke på Herrens nådegjerninger!