Job 31

“Gözlerimle antlaşma yaptım Şehvetle bir kıza bakmamak için.

J'avais fait un pacte avec mes yeux, Et je n'aurais pas arrêté mes regards sur une vierge.

Çünkü insanın yukarıdan, Tanrı’dan payı nedir, Yücelerden, Her Şeye Gücü Yeten’den mirası ne?

Quelle part Dieu m'eût-il réservée d'en haut? Quel héritage le Tout-Puissant m'eût-il envoyé des cieux?

Kötüler için felaket, Haksızlık yapanlar için bela değil mi?

La ruine n'est-elle pas pour le méchant, Et le malheur pour ceux qui commettent l'iniquité?

Yürüdüğüm yolları görmüyor mu, Attığım her adımı saymıyor mu?

Dieu n'a-t-il pas connu mes voies? N'a-t-il pas compté tous mes pas?

“Eğer yalan yolunda yürüdümse, Ayağım hileye seğirttiyse,

Si j'ai marché dans le mensonge, Si mon pied a couru vers la fraude,

–Tanrı beni doğru teraziyle tartsın, Kusursuz olduğumu görsün–

Que Dieu me pèse dans des balances justes, Et il reconnaîtra mon intégrité!

Adımım yoldan saptıysa, Yüreğim gözümü izlediyse, Ellerim pisliğe bulaştıysa,

Si mon pas s'est détourné du droit chemin, Si mon coeur a suivi mes yeux, Si quelque souillure s'est attachée à mes mains,

Ektiğimi başkaları yesin, Ekinlerim kökünden sökülsün.

Que je sème et qu'un autre moissonne, Et que mes rejetons soient déracinés!

“Eğer gönlümü bir kadına kaptırdıysam, Komşumun kapısında pusuya yattıysam,

Si mon coeur a été séduit par une femme, Si j'ai fait le guet à la porte de mon prochain,

Karım başkasının buğdayını öğütsün, Onunla başka erkekler yatsın.

Que ma femme tourne la meule pour un autre, Et que d'autres la déshonorent!

Çünkü bu utanç verici, Yargılanması gereken bir suç olurdu.

Car c'est un crime, Un forfait que punissent les juges;

Yıkım diyarına dek yakan bir ateştir o, Bütün ürünümü kökünden kavururdu.

C'est un feu qui dévore jusqu'à la ruine, Et qui aurait détruit toute ma richesse.

“Benimle ters düştüklerinde Kölemin ve hizmetçimin hakkını yemişsem,

Si j'ai méprisé le droit de mon serviteur ou de ma servante Lorsqu'ils étaient en contestation avec moi,

Tanrı yargıladığında ne yaparım? Hesap sorduğunda ne yanıt veririm?

Qu'ai-je à faire, quand Dieu se lève? Qu'ai-je à répondre, quand il châtie?

Beni ana karnında yaratan onu da yaratmadı mı? Rahimde bize biçim veren O değil mi?

Celui qui m'a créé dans le ventre de ma mère ne l'a-t-il pas créé? Le même Dieu ne nous a-t-il pas formés dans le sein maternel?

“Eğer yoksulların dileğini geri çevirdimse, Dul kadının umudunu kırdımsa,

Si j'ai refusé aux pauvres ce qu'ils demandaient, Si j'ai fait languir les yeux de la veuve,

Ekmeğimi yalnız yedim, Öksüzle paylaşmadımsa,

Si j'ai mangé seul mon pain, Sans que l'orphelin en ait eu sa part,

Gençliğimden beri öksüzü baba gibi büyütmedimse, Doğduğumdan beri dul kadına yol göstermedimse,

Moi qui l'ai dès ma jeunesse élevé comme un père, Moi qui dès ma naissance ai soutenu la veuve;

Giysisi olmadığı için can çekişen birini Ya da örtüsü olmayan bir yoksulu gördüm de,

Si j'ai vu le malheureux manquer de vêtements, L'indigent n'avoir point de couverture,

Koyunlarımın yünüyle ısıtmadıysam, O da içinden beni kutsamadıysa,

Sans que ses reins m'aient béni, Sans qu'il ait été réchauffé par la toison de mes agneaux;

Mahkemede sözümün geçtiğini bilerek Öksüze el kaldırdımsa,

Si j'ai levé la main contre l'orphelin, Parce que je me sentais un appui dans les juges;

Kolum omuzumdan düşsün, Kol kemiğim kırılsın.

Que mon épaule se détache de sa jointure, Que mon bras tombe et qu'il se brise!

Çünkü Tanrı’dan gelecek beladan korkarım, O’nun görkeminden ötürü böyle bir şey yapamam.

Car les châtiments de Dieu m'épouvantent, Et je ne puis rien devant sa majesté.

“Eğer umudumu altına bağladımsa, Saf altına, ‘Güvencim sensin’ dedimse,

Si j'ai mis dans l'or ma confiance, Si j'ai dit à l'or: Tu es mon espoir;

Servetim çok, Varlığımı bileğimle kazandım diye sevindimse,

Si je me suis réjoui de la grandeur de mes biens, De la quantité des richesses que j'avais acquises;

Işıldayan güneşe, Parıldayarak hareket eden aya bakıp da,

Si j'ai regardé le soleil quand il brillait, La lune quand elle s'avançait majestueuse,

İçimden ayartıldımsa, Elim onlara taptığımı gösteren bir öpücük yolladıysa,

Et si mon coeur s'est laissé séduire en secret, Si ma main s'est portée sur ma bouche;

Bu da yargılanacak bir suç olurdu, Çünkü yücelerdeki Tanrı’yı yadsımış olurdum.

C'est encore un crime que doivent punir les juges, Et j'aurais renié le Dieu d'en haut!

“Eğer düşmanımın yıkımına sevindim, Başına kötülük geldi diye keyiflendimse,

Si j'ai été joyeux du malheur de mon ennemi, Si j'ai sauté d'allégresse quand les revers l'ont atteint,

–Kimsenin canına lanet ederek Ağzımın günah işlemesine izin vermedim–

Moi qui n'ai pas permis à ma langue de pécher, De demander sa mort avec imprécation;

Evimdeki insanlar, ‘Eyüp’ün verdiği etle Karnını doyurmayan var mı?’ diye sormadıysa,

Si les gens de ma tente ne disaient pas: Où est celui qui n'a pas été rassasié de sa viande?

–Hiçbir yabancı geceyi sokakta geçirmezdi, Çünkü kapım her zaman yolculara açıktı–

Si l'étranger passait la nuit dehors, Si je n'ouvrais pas ma porte au voyageur;

Kalabalıktan çok korktuğum, Boyların aşağılamasından yıldığım, Susup dışarı çıkmadığım için Suçumu bağrımda gizleyip Adem gibi isyanımı örttümse,

Si, comme les hommes, j'ai caché mes transgressions, Et renfermé mes iniquités dans mon sein,

Kalabalıktan çok korktuğum, Boyların aşağılamasından yıldığım, Susup dışarı çıkmadığım için Suçumu bağrımda gizleyip Adem gibi isyanımı örttümse,

Parce que j'avais peur de la multitude, Parce que je craignais le mépris des familles, Me tenant à l'écart et n'osant franchir ma porte...

-“Keşke beni dinleyen biri olsa! İşte savunmamı imzalıyorum, Her Şeye Gücü Yeten bana yanıt versin! Hasmımın yazdığı tomar elimde olsa,

Oh! qui me fera trouver quelqu'un qui m'écoute? Voilà ma défense toute signée: Que le Tout-Puissant me réponde! Qui me donnera la plainte écrite par mon adversaire?

Kuşkusuz onu omuzumda taşır, Taç gibi başıma koyardım.

Je porterai son écrit sur mon épaule, Je l'attacherai sur mon front comme une couronne;

Attığım her adımı ona bildirir, Kendisine bir önder gibi yaklaşırdım.–

Je lui rendrai compte de tous mes pas, Je m'approcherai de lui comme un prince.

“Toprağım bana feryat ediyorsa, Sabanın açtığı yarıklar bir ağızdan ağlıyorsa,

Si ma terre crie contre moi, Et que ses sillons versent des larmes;

Ürününü para ödemeden yedimse Ya da üzerinde oturanların kalbini kırdımsa,

Si j'en ai mangé le produit sans l'avoir payée, Et que j'aie attristé l'âme de ses anciens maîtres;

Orada buğday yerine diken, Arpa yerine delice bitsin.” Eyüp’ün konuşması sona erdi.

Qu'il y croisse des épines au lieu de froment, Et de l'ivraie au lieu d'orge! Fin des paroles de Job.