Psalms 107

 Tacken HERREN, ty han är god,  ty hans nåd varar evinnerligen.

Looft den HEERE, want Hij is goed; want Zijn goedertierenheid is in der eeuwigheid.

 Så säge HERRENS förlossade,  de som han har förlossat ur nöden,

Dat zulks de bevrijden des HEEREN zeggen, die Hij van de hand der wederpartijders bevrijd heeft.

 de som han har församlat ifrån länderna,  från öster och från väster,  från norr och från havssidan.

En Hij die uit de landen verzameld heeft, van het oosten en van het westen, van het noorden en van de zee.

 De irrade omkring i öknen på öde stigar,  de funno ingen stad där de kunde bo;

Die in de woestijn dwaalden, in een weg der wildernis, die geen stad ter woning vonden;

 de hungrade och törstade,  deras själ försmäktade i dem.

Zij waren hongerig, ook dorstig; hun ziel was in hen overstelpt.

 Men de ropade till HERREN i sin nöd,  och han räddade dem ur deras trångmål.

Doch roepende tot den HEERE in de benauwdheid, die zij hadden, heeft Hij hen gered uit hun angsten;

 Och han ledde dem på en rätt väg,  så att de kommo till en stad där de kunde bo.

En Hij leidde hen op een rechten weg, om te gaan tot een stad ter woning.

 De må tacka HERREN för hans nåd  och för hans under med människors barn,

Laat hen voor den HEERE Zijn goedertierenheid loven, en Zijn wonderwerken voor de kinderen der mensen;

 att han mättade den försmäktande själen  och uppfyllde den hungrande själen med sitt goda.

Want Hij heeft de dorstige ziel verzadigd, en de hongerige ziel met goed vervuld;

 De sutto i mörker och dödsskugga,  fångna i elände och järnbojor,

Die in duisternis en de schaduw des doods zaten, gebonden met verdrukking en ijzer;

 därför att de hade varit gensträviga mot Guds ord  och hade föraktat den Högstes råd.

Omdat zij wederspannig waren geweest tegen Gods geboden, en den raad des Allerhoogsten onwaardiglijk verworpen hadden.

 Han kuvade deras hjärtan med olycka;  de kommo på fall och hade ingen hjälpare.

Waarom Hij hun het hart door zwarigheid vernederd heeft; zij zijn gestruikeld, en er was geen helper.

 Men de ropade till HERREN i sin nöd,  och han frälste dem ur deras trångmål;

Doch roepende tot den HEERE in de benauwdheid, die zij hadden, verloste Hij hen uit hun angsten.

 han förde dem ut ur mörkret och dödsskuggan,  och deras bojor slet han sönder.

Hij voerde hen uit de duisternis en de schaduw des doods, en Hij brak hun banden.

 De må tacka HERREN för hans nåd  och för hans under med människors barn,

Laat hen voor den HEERE Zijn goedertierenheid loven, en Zijn wonderwerken voor de kinderen der mensen;

 att han krossade kopparportarna  och bröt sönder järnbommarna.

Want Hij heeft de koperen deuren gebroken, en de ijzeren grendelen in stukken gehouwen.

 De voro oförnuftiga, ty de vandrade i överträdelse,  och blevo nu plågade för sina missgärningars skull;

De zotten worden om den weg hunner overtreding, en om hun ongerechtigheden geplaagd;

 deras själ vämjdes vid all mat,  och de voro nära dödens portar.

Hun ziel gruwelde van alle spijze, en zij waren tot aan de poorten des doods gekomen.

 Men de ropade till HERREN i sin nöd,  och han frälste dem ur deras trångmål.

Doch roepende tot den HEERE in de benauwdheid, die zij hadden, verloste Hij hen uit hun angsten.

 Han sände sitt ord och botade dem  och räddade dem från graven.

Hij zond Zijn woord uit, en heelde hen, en rukte hen uit hun kuilen.

 De må tacka HERREN för hans nåd  och för hans under med människors barn;

Laat hen voor den HEERE Zijn goedertierenheid loven, en Zijn wonderwerken voor de kinderen der mensen.

 de må offra lovets offer  och förtälja hans verk med jubel.

En dat zij lofofferen offeren, en met gejuich Zijn werken vertellen.

 De foro på havet med skepp  och drevo sin handel på stora vatten;

Die met schepen ter zee afvaren, handel doende op grote wateren;

 där fingo de se HERRENS gärningar  och hans under på havsdjupet.

Die zien de werken des HEEREN, en Zijn wonderwerken in de diepte.

 Med sitt ord uppväckte han stormvinden,  så att den hävde upp dess böljor.

Als Hij spreekt, zo doet Hij een stormwind opstaan, die haar golven omhoog verheft.

 De foro upp mot himmelen, ned i djupen;  deras själ upplöstes av ångest.

Zij rijzen op naar den hemel; zij dalen neder tot in de afgronden; hun ziel versmelt van angst.

 De raglade och stapplade såsom druckna,  och all deras vishet blev till intet.

Zij dansen en waggelen als een dronken man, en al hun wijsheid wordt verslonden.

 Men de ropade till HERREN i sin nöd,  och han förde dem ut ur deras trångmål.

Doch roepende tot den HEERE in de benauwdheid, die zij hadden, zo voerde Hij hen uit hun angsten.

 Han förbytte stormen i lugn,  så att böljorna omkring dem tystnade.

Hij doet den storm stilstaan, zodat hun golven stilzwijgen.

 Och de blevo glada att det vart stilla,  och han förde dem till den hamn dit de ville.

Dan zijn zij verblijd, omdat zij gestild zijn, en dat Hij hen tot de haven hunner begeerte geleid heeft.

 De må tacka HERREN för hans nåd  och för hans under med människors barn;

Laat hen voor den HEERE Zijn goedertierenheid loven, en Zijn wonderwerken voor de kinderen der mensen;

 de må upphöja honom i folkets församling  och lova honom där de äldste sitta.

En Hem verhogen in de gemeente des volks, en in het gestoelte der oudsten Hem roemen.

 Han gjorde strömmar till öken,  källsprång till torr mark,

Hij stelt de rivieren tot een woestijn, en watertochten tot dorstig land.

 bördigt land till salthed,  för dess inbyggares ondskas skull.

Het vruchtbaar land tot zouten grond, om de boosheid dergenen, die daarin wonen.

 Han gjorde öknen till en vattenrik sjö  och torrt land till källsprång.

Hij stelt de woestijn tot een waterpoel, en het dorre land tot watertochten.

 Och han lät de hungrande bo där,  och de byggde en stad där de kunde bo.

En Hij doet de hongerigen aldaar wonen, en zij stichten een stad ter woning;

 De besådde åkrar och planterade vingårdar,  som gåvo dem sin frukt i avkastning.

En bezaaien akkers, en planten wijngaarden, die inkomende vrucht voortbrengen.

 Han välsignade dem, och de förökades storligen,  och deras boskapshjordar lät han icke förminskas.

En Hij zegent hen, zodat zij zeer vermenigvuldigen, en hun vee vermindert Hij niet.

 Väl blevo de sedan ringa och nedböjda,  i det olycka och bedrövelse tryckte dem,

Daarna verminderen zij, en komen ten onder, door verdrukking, kwaad en droefenis.

 men han som utgjuter förakt över furstar  och låter dem irra omkring i väglösa ödemarker,

Hij stort verachting uit over de prinsen, en doet hen dwalen in het woeste, waar geen weg is.

 han upphöjde då den fattige ur eländet  och lät släkterna växa till såsom fårhjordar.

Maar Hij brengt den nooddruftige uit de verdrukking in een hoog vertrek, en maakt de huisgezinnen als kudden.

 De redliga se det och glädja sig,  och all orättfärdighet måste tillsluta sin mun.

De oprechten zien het, en zijn verblijd, maar alle ongerechtigheid stopt haar mond.

 Den som är vis, han akte härpå  och besinne HERRENS nådegärningar.

Wie is wijs? Die neme deze dingen waar; en dat zij verstandelijk letten op de goedertierenheden des HEEREN.