Psalms 109

(Către mai marele cîntăreţilor. Un psalm al lui David.) Dumnezeul laudei mele, nu tăcea!

Davidin Psalmi, edelläveisaajalle. Jumala, minun kiitokseni, älä vaikene.

Căci protivnicii au deschis împotriva mea o gură rea şi înşelătoare, îmi vorbesc cu o limbă mincinoasă,

Sillä he ovat jumalattoman ja pettäväisen suunsa avanneet minua vastaan: he puhuvat minun kanssani viekkaalla kielellä,

mă înconjoară cu cuvîntări pline de ură, şi se războiesc cu mine fără temei.

Ja myrkyllisillä sanoilla ovat he minun piirittäneet, ja sotivat minua vastaan ilman syytä.

Pe cînd eu îi iubesc, ei îmi sînt protivnici; dar eu alerg la rugăciune.

Että minä heitä rakastan, ovat he minua vastaan; mutta minä rukoilen.

Ei îmi întorc rău pentru bine, şi ură pentru dragostea mea.

He osoittavat minulle pahaa hyvän edestä ja vihaa rakkauden edestä.

Pe vrăjmaşul meu pune -l supt stăpînirea unui om rău, şi un pîrîş să stea la dreapta lui!

Aseta jumalattomat hänen päällensä, ja perkele seisokaan hänen oikialla kädellänsä.

Cînd va fi judecat, să fie găsit vinovat, şi rugăciunea lui să treacă drept un păcat!

Koska hän tuomitaan, niin lähtekään siitä ulos jumalattomana, ja hänen rukouksensa olkoon synti.

Puţine să -i fie zilele la număr, şi slujba să i -o ia altul!

Olkoon hänen päivänsä harvat, ja hänen virkansa ottakoon toinen.

Să -i rămînă copiii orfani, şi nevastă-sa văduvă!

Hänen lapsensa olkoon orvot, ja hänen emäntänsä leski.

Copiii lui să umble fără niciun căpătîi şi să cerşească, să-şi caute pînea departe de locuinţa lor dărîmată!

Käykään hänen lapsensa kulkiana, ja kerjätkään, ja etsikään elatuksensa köyhyydessänsä.

Cel ce l -a împrumutat, să -i pună mîna pe tot ce are, şi străinii să -i jăfuiască rodul muncii lui!

Kaikki mitä hänellä on, korkorahainen ottakoon, ja muukalaiset repikään hänen hyvyytensä.

Nimeni să nu mai ţină la el, şi nimeni să n'aibă milă de orfanii lui!

Älköön kenkään hänelle hyvää tehkö, eikä yksikään armahtako hänen orpojansa.

Urmaşii lui să fie nimiciţi, şi să li se stîngă numele în neamul următor!

Hänen sukunsa olkoon hävitetty: heidän nimensä olkoon toisessa polvessa pyyhitty pois.

Nelegiuirea părinţilor săi să rămînă ca aducere aminte înaintea Domnului, şi să nu se şteargă păcatul mamei lui!

Hänen isäinsä pahat teot tulkaan muistoksi Herran edessä, ja hänen äitinsä synti ei pidä pyyhittämän pois.

Domnul să -i aibă totdeauna înaintea ochilor, ca să le şteargă pomenirea de pe pămînt,

Olkoon ne alati Herran kasvoin edessä, ja hukkukoon heidän muistonsa maan päältä,

pentrucă nu şi -a adus aminte să facă îndurare, pentrucă a prigonit pe cel nenorocit şi pe cel lipsit, pînă acolo încît să omoare pe omul cu inima zdrobită!

Ettei hänellä ensinkään laupiutta ollut, vaan vainosi raadollista ja köyhää, ja murheellista tappaaksensa.

Îi plăcea blestemul: să cadă asupra lui! Nu -i plăcea binecuvîntarea: să se depărteze de el!

Ja hän tahtoi kirousta, sen myös pitää hänelle tuleman: ei hän tahtonut siunausta, sen pitää myös hänestä kauvas erkaneman.

Se îmbracă cu blestemul cum se îmbracă cu haina lui, îi pătrunde ca apa înlăuntrul lui, ca untdelemnul în oase!

Ja hän puki kirouksen päällensä niinkuin paitansa ja se meni hänen sisällyksiinsä niinkuin vesi, ja hänen luihinsa niinkuin öljy.

Deaceea, să -i slujească de veşmînt ca să se acopere, de încingătoare cu care să fie totdeauna încins!

Se olkoon hänelle niinkuin vaate, jolla hän itsensä verhottaa, ja niinkuin vyö, jolla hän aina itsensä vyöttää.

Aceasta să fie, din partea Domnului, plata vrăjmaşilor mei, şi a celor ce vorbesc cu răutate de mine!

Aivan näin tapahtukoon heille Herralta, jotka ovat minua vastaan, ja puhuvat pahoin minun sieluani vastaan.

Iar Tu, Doamne, Dumnezeule, lucrează pentru mine din pricina Numelui Tău, căci mare este bunătatea ta; izbăveşte-mă!

Mutta sinä, Herra, Herra, tee minun kanssani sinun nimes tähden; sillä sinun armos on hyvä, pelasta minua.

Sînt nenorocit şi lipsit, şi îmi e rănită inima înlăuntrul meu.

Sillä minä olen köyhä ja raadollinen: minun sydämeni on särjetty minussa.

Pier ca umbra gata să treacă, sînt izgonit ca o lăcustă.

Minä menen pois niinkuin varjo, koska se kulkee pois, ja pudistetaan ulos niinkuin kaskaat.

Mi-au slăbit genunchii de post, şi mi s'a sleit trupul de slăbiciune.

Minun polveni ovat heikoksi tulleet paastosta, ja minun lihani on laihtunut lihavuudesta.

Am ajuns de ocară lor; cînd mă privesc ei, dau din cap.

Ja minun täytyy olla heidän pilkkansa: koska he minun näkevät, niin he päätänsä pudistavat.

Ajută-mi, Doamne, Dumnezeul meu! Scapă-mă prin bunătatea Ta!

Auta minua, Herra minun Jumalani: auta minua sinun armos perästä,

Şi să ştie că mîna Ta, că Tu, Doamne, ai făcut lucrul acesta!

Että he tuntisivat sen sinun kädekses, ja että sinä Herra sen teet.

Măcar că ei blastămă, Tu binecuvintează; măcar că se ridică ei împotriva mea, vor fi înfruntaţi, iar robul Tău se va bucura.

Koska he sadattavat, niin siunaa sinä: koska he karkaavat minua vastaan, niin tulkoon he häpiään, mutta sinun palvelias iloitkaan.

Protivnicii mei să se îmbrace cu ocara, să se acopere cu ruşinea lor cum se acopăr cu o manta!

Olkoon minun vainolliseni häväistyksellä puetut, ja olkoon häpiällänsä verhotetut niinkuin hameella.

Voi lăuda foarte mult cu gura mea pe Domnul, Îl voi mări în mijlocul mulţimii;

Minä kiitän suuresti Herraa suullani, ja ylistän häntä monen seassa.

căci El stă la dreapta săracului, ca să -l izbăvească de cei ce -l osîndesc.

Sillä hän seisoo köyhän oikialla kädellä, auttamassa häntä niistä, jotka hänen sieluansa tuomitsevat.