Psalms 107

Gloru la Eternulon, ĉar Li estas bona; Ĉar eterna estas Lia boneco:

Hvalite Jahvu jer je dobar, jer je dovijeka ljubav njegova!

Diru la liberigitoj de la Eternulo, Kiujn Li liberigis el la mano de malamiko,

Tako nek' reknu svi otkupljenici koje Jahve otkupi iz ruke dušmanske

Kiujn Li kolektis el la landoj, De oriento kaj okcidento, De nordo kaj de la maro.

i koje skupi iz svih zemalja, s istoka i sa zapada, sa sjevera i s juga.

Ili vagis en la dezerto, laŭ vojo senviva, Urbon loĝatan ili ne trovis;

Lutahu pustinjom, u samoći pustoj, puta ne nalazeć' do naseljena grada.

Ili malsatis kaj soifis, Ilia animo en ili senfortiĝis.

Gladni su bili, žeđu izmoreni, duša je klonula u njima.

Sed ili ekkriis al la Eternulo en sia sufero, Kaj Li liberigis ilin el ilia mizero.

Tada zavapiše Jahvi u svojoj tjeskobi, i on ih istrže iz svih nevolja.

Kaj Li kondukis ilin laŭ ĝusta vojo, Ke ili venu al urbo loĝata.

Pravim ih putem pÓovede da stignu ka gradu naseljenu.

Ili gloru la Eternulon por Lia boneco, Kaj por Liaj mirakloj antaŭ la homidoj.

Neka hvale Jahvu za dobrotu njegovu, za čudesa njegova sinovima ljudskim!

Ĉar Li satigis animon soifantan, Kaj animon malsatan Li plenigis per bonaĵo.

Jer gladnu dušu on nasiti, dušu izgladnjelu on napuni dobrima.

Ili sidis en mallumo kaj en ombro de morto, Katenitaj de mizero kaj fero;

U mraku sjeđahu i u tmini, sputani bijedom i gvožđima,

Ĉar ili malobeis la vortojn de Dio Kaj malŝatis la decidon de la Plejaltulo.

jer su prkosili besjedama Božjim i prezreli naum Svevišnjega.

Kaj Li frapis ilian koron per sufero; Ili falis, kaj neniu helpis.

Srce im stoga skrši patnjama: posrtahu, a ne bješe nikog da im pomogne.

Sed ili ekkriis al la Eternulo en sia sufero, Kaj Li liberigis ilin el ilia mizero.

Tada zavapiše Jahvi u svojoj tjeskobi i on ih istrže iz svih nevolja.

Li eligis ilin el mallumo kaj ombro de morto, Kaj iliajn ligilojn Li disŝiris.

Izvede ih iz tmina i mraka, raskide okove njihove.

Ili gloru la Eternulon por Lia boneco, Kaj por Liaj mirakloj antaŭ la homidoj.

Neka hvale Jahvu za dobrotu njegovu, za čudesa njegova sinovima ljudskim!

Ĉar Li rompis kuprajn pordojn, Kaj disbatis ferajn riglilojn.

Jer razbi vrata mjedena i gvozdene polomi zasune.

La malsaĝuloj suferis pro siaj pekaj vojoj Kaj pro siaj krimoj;

Zbog svojih bezakonja bolovahu oni, ispaštajuć' svoje opačine:

Ĉiujn manĝojn abomenis ilia animo, Kaj ili atingis la pordegon de la morto.

svako se jelo gadilo duši njihovoj, do vrata smrti oni dođoše.

Sed ili ekkriis al la Eternulo en sia sufero, Kaj Li liberigis ilin el ilia mizero.

Tada zavapiše Jahvi u svojoj tjeskobi i on ih istrže iz svih nevolja.

Li sendis Sian vorton, Kaj Li sanigis ilin kaj savis ilin de la tombo.

Riječ svoju posla da ih ozdravi i život im spasi od jame grobne.

Ili gloru la Eternulon por Lia boneco, Kaj por Liaj mirakloj antaŭ la homidoj.

Neka hvale Jahvu za dobrotu njegovu, za čudesa njegova sinovima ljudskim!

Kaj ili oferdonu dankajn oferojn, Kaj rakontu Liajn farojn kun kantado.

Nek' prinose žrtve zahvalnice i kličući nek' djela njegova kazuju!

Kiuj veturas per ŝipoj sur la maro, Kiuj komercas sur grandaj akvoj,

Oni koji lađama zaploviše morem da po vodama silnim trguju:

Tiuj vidis la farojn de la Eternulo Kaj Liajn miraklojn en la profundo.

oni vidješe djela Jahvina, čudesa njegova na pučini.

Li diris, kaj aperis granda ventego Kaj alte levis ĝiajn ondojn:

On reče i olujni se vjetar uzvitla što u visinu diže valove mora.

Ili leviĝas ĝis la ĉielo, malleviĝas en la abismojn; Ilia animo konsumiĝas de sufero;

Do neba se dizahu, u bezdan se spuštahu, u nevolji duša im ginula.

Ili iras ĉirkaŭe kaj ŝanceliĝas kiel ebriulo, Kaj ilia tuta saĝeco malaperas.

Teturahu i posrtahu kao pijani, sva ih je mudrost izdala.

Sed ili ekkriis al la Eternulo en sia sufero, Kaj Li eligis ilin el ilia mizero.

Tada zavapiše Jahvi u svojoj tjeskobi i on ih istrže iz svih nevolja.

Li kvietigis la ventegon, Kaj ĝiaj ondoj silentiĝis.

Smiri oluju u tih povjetarac, valovi morski umukoše.

Kaj ili ekĝojis, kiam fariĝis silente; Kaj Li alkondukis ilin al la dezirata haveno.

Obradovaše se tišini, u željenu luku on ih povede.

Ili gloru la Eternulon por Lia boneco, Kaj por Liaj mirakloj antaŭ la homidoj.

Neka hvale Jahvu za dobrotu njegovu, za čudesa njegova sinovima ljudskim!

Kaj ili altigu Lin en popola kunveno, Kaj en kunsido de plejaĝuloj ili Lin laŭdu.

Neka ga uzvisuju u narodnom zboru, neka ga hvale u vijeću staraca!

Li ŝanĝas riverojn en dezerton, Kaj fontojn de akvo en sekaĵon;

On pretvori rijeke u pustinju, a izvore vodene u žednu zemlju;

Fruktoportan teron en salan dezerton, Pro la malboneco de ĝiaj loĝantoj.

plodonosnu zemlju u slanu pustaru zbog zloće žitelja njezinih.

Li ŝanĝas dezerton en lagon, Kaj sekan teron en fontojn de akvo;

On obrati pustinju u jezero, a zemlju suhu u vodene izvore

Kaj Li loĝigas tie malsatulojn, Kaj ili konstruas urbon loĝatan.

i naseli ondje izgladnjele te podigoše grad gdje će živjeti.

Kaj ili prisemas kampojn, Plantas vinberujojn, kaj ricevas fruktojn.

Zasijaše njive, posadiše vinograde što im doniješe obilnu ljetinu.

Kaj Li ilin benas, kaj ili tre multiĝas, Kaj brutoj ne mankas al ili.

I on ih blagoslovi te se namnožiše silno i stada im se ne smanjiše.

Kaj kiam ili estas tre malmultaj kaj malfortaj Pro la premanta malbono kaj mizero,

Prorijeđeni bjehu i prezreni pod teretom patnja i nevolja.

Li verŝas honton sur eminentulojn, Kaj erarvagigas ilin en dezerto senvoja.

Onaj što izlijeva prezir na knezove pusti ih da po bespuću pustom lutaju.

Malriĉulon Li altigas el mizero, Kaj kreas familiojn kiel ŝafojn.

Iz nevolje pÓodiže ubogog i obitelji k'o stada ÓumnožÄi.

La virtuloj tion vidas, kaj ĝojas; Kaj ĉia malboneco fermas sian buŝon.

Videć' to, čestiti neka se raduju, a zloća neka sebi usta začepi!

Kiu estas saĝa, tiu tion observu, Kaj oni komprenu la favoraĵojn de la Eternulo.

Tko je mudar nek' o svemu tom razmišlja i nek' uvidi dobrotu Jahvinu!