Job 31

Jeg sluttede en Pagt med mit Øje om ikke at se på en Jomfru;

با چشمان خود پیمان بستم که به هیچ دختری با نظر شهوت نگاه نکنم.

hvad var ellers min Lod fra Gud hist oppe, den Arv, den Almægtige gav fra det høje?

چون می‌دانم که خدای قادر مطلق چه بلایی بر سر چنین افرادی می‌آورد.

Har ikke den lovløse Vanheld i Vente, Udådsmændene Modgang?

او بر سر مردم شریر و بدکار از آسمان بلا و مصیبت نازل می‌کند.

Ser han ej mine Veje og tæller alle mine Skridt?

او هر کاری که می‌کنم و هر قدمی که برمی‌دارم، می‌بیند.

Har jeg holdt til med Løgn, og hasted min Fod til Svig

من هرگز به راه غلط نرفته‌ام و کسی را فریب نداده‌ام.

på Rettens Vægtskål veje han mig, så Gud kan kende min Uskyld

می‌خواهم خدا خودش مرا با ترازوی عدالت بسنجد تا بی‌گناهی من ثابت شود.

er mit Skridt bøjet af fra Vejen, og har mit Hjerte fulgt mine Øjne, hang noget ved mine Hænder,

اگر از راه راست منحرف شده باشم، یا دلم دنبال آنچه که چشمم خواسته است، رفته باشد و یا دستم به گناه آلوده شده باشد،

da gid jeg må så og en anden fortære, og hvad jeg planted, oprykkes med Rode!

آن وقت چیزی را که کاشته‌ام، دیگران بخورند و همهٔ محصولات من از ریشه کنده شوند.

Blev jeg en Dåre på Grund at en Kvinde, og har jeg luret ved Næstens Dør,

اگر دلم فریفتهٔ زن مرد دیگری شده باشد، یا در کمین زن همسایه باشم،

så dreje min Hustru Kværn for en anden, og andre bøje sig over hende!

پس زن من هم، کنیز مرد دیگری شود. دیگران با او همبستر شوند.

Thi sligt var Skændselsdåd, Brøde, der drages for Retten,

زیرا این کار جنایت است و عامل آن سزاوار مجازات می‌باشد

ja, Ild, der æder til Afgrunden og sætter hele min Høst i Brand!

و مثل آتشِ سوزانِ دنیای مردگان می‌تواند همه‌چیز مرا از بین ببرد و محصول مرا ریشه‌کن سازد.

Har jeg ringeagtet min Træls og min Trælkvindes Ret, når de trættede med mig,

اگر شکایت کنیز و غلام خود را علیه خود نشنیده و با آنها از روی انصاف رفتار نکرده باشم،

hvad skulde jeg da gøre, når Gud stod op, hvad skulde jeg svare, når han så efter?

چطور می‌توانم با خدا روبه‌رو شوم و وقتی‌که از من بازخواست کند، چه جوابی می‌توانم به او بدهم.

Har ikke min Skaber skabt ham i Moders Skød, har en og samme ej dannet os begge i Moders Liv?

زیرا همان خدایی که مرا آفریده، کنیز و غلام مرا هم خلق کرده است.

Har jeg afslået ringes Ønske, ladet Enkens Øjne vansmægte,

از کمک به مردم مسکین خودداری نکرده‌ام، بیوه زنی را در حال بیچارگی ترک نکرده‌ام،

var jeg ene om at spise mit Brød, har den faderløse ej spist deraf

نان خود را به تنهایی نخورده‌ام و آن را همیشه با یتیمان گرسنه قسمت کرده

nej, fra Barnsben fostred jeg ham som en Fader, jeg ledede hende fra min Moders Skød.

و در سراسر عمر خود برای آنها مثل پدری غمخوار بودم و از کودکی، راهنمای بیوه‌زنان بوده‌ام.

Har jeg set en Stakkel blottet for Klæder, en fattig savne et Tæppe

اگر می‌دیدم که کسی لباس ندارد و از سرما در خطر است و یا شخص مسکینی برهنه به سر می‌برد،

visselig nej, hans Hofter velsigned mig, når han varmed sig i Uld af mine Lam.

از پشم گوسفندانم لباس می‌دوختم و به او می‌دادم تا از سردی هوا در امان بوده، از صمیم دل برای من دعا کند و من برکت ببینم.

Har jeg løftet min Bånd mod en faderløs, fordi jeg var vis på Medhold i Retten,

اگر به‌خاطر اینکه در دادگاه نفوذ دارم، حق یتیمی را پایمال کرده باشم،

så falde min Skulder fra Nakken, så rykkes min Arm af Led!

بازوی من از شانه قطع شود و دستم بشکند.

Thi Guds Rædsel var kommet over mig, og når han rejste sig, magted jeg intet!

چون من از مجازات و عظمت خدا می‌ترسیدم هرگز جرأت نمی‌کردم که به چنین کاری دست بزنم.

Har jeg slået min Lid til Guld, kaldt det rene Guld min Fortrøstning,

به طلا و نقره اعتماد و اتّکا نداشته‌ام

var det min Glæde, at Rigdommen voksed, og at min Hånd fik sanket så meget,

و ثروت زیاد مایهٔ خوشی من نبوده است.

så jeg, hvorledes Sollyset stråled, eller den herligt skridende Måne,

به آفتاب تابان و مهتاب درخشان دل نبسته‌ام.

og lod mit Hjerte sig dåre i Løn, så jeg hylded dem med Kys på min Hånd

آنها را نپرستیده و از دور نبوسیده‌ام.

også det var Brøde, der drages for Retten, thi da fornægted jeg Gud hist oppe.

زیرا این کار هم گناه است و اگر آن کار را می‌کردم، مستوجب مجازات می‌بودم، چون با این کار، خدای متعال را منکر می‌شدم.

Var min Avindsmands Fald min Glæd jubled jeg, når han ramtes af Vanheld

هرگز از مصیبت دشمنان شاد نشده‌ام و از بلایی که بر سرشان آمده است، خوشحال نبوده‌ام.

nej, jeg tillod ikke min Gane at synde, så jeg bandende kræved hans Sjæl.

زبان خود را از گناه بازداشته و برای آنها دعای بد نکرده‌ام.

Har min Husfælle ej måttet sige: "Hvem mættedes ej af Kød fra hans Bord"

آنهایی که برای من کار می‌کنند هرگز گرسنه نبوده‌اند.

nej, den fremmede lå ej ude om Natten, jeg åbned min Dør for Vandringsmænd.

هیچ غریبه‌ای را نگذاشته‌ام که شب در کوچه بخوابد، بلکه درِ خانهٔ من، همیشه به روی مسافران باز بوده است.

Har jeg skjult mine Synder, som Mennesker gør, så jeg dulgte min Brøde i Brystet

هیچ‌گاه مثل دیگران سعی نکرده‌ام که از ترسِ سرزنش مردم، گناهان خود را پنهان کنم و خاموش در خانه مانده و بیرون نروم.

af Frygt for den store Hob, af Angst for Stamfrænders Ringeagt, så jeg blev inden Døre i Stilhed!

هیچ‌گاه مثل دیگران سعی نکرده‌ام که از ترسِ سرزنش مردم، گناهان خود را پنهان کنم و خاموش در خانه مانده و بیرون نروم.

Ak, var der dog en, der hørte på mig! Her er mit Bomærke - lad den Almægtige svare! Havde jeg blot min Modparts Indlæg!

آیا کسی هست که به سخنان من گوش بدهد؟ من قسم می‌خورم که حقیقت را می‌گویم. بگذارید قادر مطلق جواب مرا بگوید، و اتّهاماتی را که علیه من وارد کرده‌اند، نشان بدهد.

Sandelig, tog jeg det på min Skulder, kransed mit Hoved dermed som en Krone,

من آنها را به گردن می‌گیرم و تاج سر خود می‌سازم.

svared ham for hvert eneste Skridt og mødte ham som en Fyrste.

همهٔ کارهایی را که کرده‌ام، برای او بیان می‌کنم و با سرفرازی در حضور او می‌ایستم.

Har min Mark måttet skrige over mig og alle Furerne græde,

اگر زمینی را که در آن کشت می‌کنم از مالک اصلی‌اش بزور گرفته باشم،

har jeg tæret dens Kraft uden Vederlag, udslukt dens Ejeres Liv,

و از محصول آن بدون قیمت خورده و باعث قتل مالک آن شده باشم،

så gro der Tjørn for Hvede og Ukrudt i Stedet for Byg! Her ender Jobs Ord.

در آن زمین به عوض گندم، خار و به جای جو، علف هرزه بروید. سخنان ایّوب پایان گرفت.