Psalms 73

(En Salme af Asaf.) Visselig, god er Gud mod Israel; mod dem, der er rene af Hjertet!
Jes, bona estas Dio por Izrael, Por tiuj, kiuj havas puran koron.
Mine Fødder var nær ved at snuble, mine Skridt var lige ved at glide;
Sed mi — apenaŭ ne falŝanceliĝis miaj piedoj, Preskaŭ elglitis miaj paŝoj.
thi over Dårerne græmmed jeg mig, jeg så, at det gik de gudløse vel;
Ĉar mi ĉagreniĝis pro la fanfaronuloj, Vidante la bonstaton de la malvirtuloj.
thi de kender ikke til Kvaler, deres Livskraft er frisk og sund;
Ĉar ili ne havas suferojn de morto, Kaj iliaj fortoj estas fortikaj.
de kender ikke til menneskelig Nød, de plages ikke som andre.
Ili ne partoprenas en la zorgoj de homoj, Kaj ili ne suferas kun aliaj homoj.
Derfor har de Hovmod til Halssmykke, Vold er Kappen, de svøber sig i.
Tial ilian kolon ĉirkaŭvolvis fiereco, Kaj perforteco ilin vestas kiel ornamo.
Deres Brøde udgår af deres Indre, Hjertets Tanker bryder igennem.
Pro graso elmetiĝis iliaj okuloj, Superbordiĝis en ilia koro la intencoj.
I det dybe taler de ondt, i det høje fører de Urettens Tale,
Ili mokas, ili parolas malbonintence pri premado; Ili parolas de alte.
de løfter Munden mod Himlen, Tungen farer om på Jorden.
Kontraŭ la ĉielon ili levas sian buŝon, Kaj ilia lango promenas sur la tero.
Derfor vender mit Folk sig hid og drikker Vand i fulde Drag.
Tial tien ankaŭ iras Lia popolo, Kaj ili akvon ĉerpas abunde.
De siger: "Hvor skulde Gud vel vide det, skulde den Højeste kende dertil?"
Kaj ili diras: Kiel Dio scias? Kaj ĉu la Plejaltulo komprenas?
Se, det er de gudløses kår, altid i Tryghed, voksende Velstand!
Jen tiuj estas malvirtuloj, Kaj ili estas feliĉuloj de la mondo kaj atingis riĉecon!
Forgæves holdt jeg mit Hjerte rent og tvætted mine Hænder i Uskyld,
Nur vane mi purigis mian koron Kaj lavis per senkulpeco miajn manojn,
jeg plagedes Dagen igennem, blev revset på ny hver Morgen!
Kaj mi turmentiĝas ĉiutage Kaj mi suferas punon ĉiumatene!
Men jeg tænkte: "Taler jeg så, se, da er jeg troløs imod dine Sønners Slægt."
Se mi intencus paroli kiel ili, Tiam mi fariĝus perfida al la generacio de Viaj filoj.
Så grundede jeg på at forstå det, møjsommeligt var det i mine Øjne,
Mi meditis, por kompreni ĉi tion; Sed ĝi estis malfacila en miaj okuloj,
Til jeg kom ind i Guds Helligdomme, skønned, hvordan deres Endeligt bliver:
Ĝis mi venis en la sanktejon de Dio Kaj ekkomprenis la finon de tio.
Du sætter dem jo på glatte Steder, i Undergang styrter du dem.
Vi starigas ilin sur glitiga loko; Kaj Vi ĵetas ilin en pereon.
Hvor brat de dog lægges øde, går under, det ender med Rædsel!
Kiel momente ili ruiniĝis! Pereis, malaperis de subita teruro!
De er som en Drøm, når man vågner, man vågner og regner sit Syn for intet.
Simile al sonĝo post la vekiĝo, Vi, ho mia Sinjoro, en kolero tute sensignifigas ilian bildon.
Så længe mit Hjerte var bittert og det nagede i mine Nyrer,
Kiam bolis mia koro Kaj turmentiĝis mia internaĵo,
var jeg et Dyr og fattede intet, jeg var for dig som Kvæg.
Tiam mi estis senklerulo kaj mi ne komprenis; Mi estis kiel bruto antaŭ Vi.
Dog bliver jeg altid hos dig, du holder mig fast om min højre;
Sed mi ĉiam estas apud Vi; Vi tenas min je la dekstra mano.
du leder mig med dit Råd og tager mig siden bort i Herlighed.
Per Via konsilo Vi min kondukas, Kaj poste Vi akceptas min kun honoro.
Hvem har jeg i Himlen? Og har jeg blot dig, da attrår jeg intet på Jorden!
Kiu estas por mi en la ĉielo? Kaj krom Vi mi nenion volas sur la tero.
Lad kun mit Kød og mit Hjerte vansmægte, Gud er mit Hjertes Klippe, min Del for evigt.
Konsumiĝas mia karno kaj mia koro; Sed la fortikaĵo de mia koro kaj mia parto estas Dio por eterne.
Thi de, der fjerner sig fra dig, går under, - du udsletter hver, som er dig utro.
Jen tiuj, kiuj malproksimiĝas de Vi, pereas; Vi ekstermas ĉiun, kiu perfidiĝis al Vi.
Men at leve Gud nær er min Lykke, min Lid har jeg sat til den Herre HERREN, at jeg kan vidne om alle dine Gerninger.
Sed al mi estas bone, ke mi estas proksima al Dio; Sur mian Sinjoron, sur la Eternulon, mi metis mian fidon, Por rakonti ĉiujn Viajn farojn.