Psalms 74

(En maskil af Asaf.) Hvorfor har du, Gud, stødt os bort for evig, hvi ryger din Vrede mod Hjorden, du røgter?

Kial, ho Dio, Vi forpuŝis nin por ĉiam? Kial fumas Via kolero kontraŭ la ŝafoj de Via paŝtejo?

Kom din Menighed i Hu, som du fordum vandt dig, - du udløste den til din Ejendoms Stamme - Zions Bjerg, hvor du har din Bolig.

Rememoru Vian komunumon, kiun Vi aĉetis en la tempo antikva, La genton de Via heredo, kiun Vi liberigis, Ĉi tiun monton Cion, sur kiu Vi loĝiĝis.

Løft dine Fjed til de evige Tomter: Fjenden lagde alt i Helligdommen øde.

Direktu Viajn paŝojn al la eternaj ruinoj, Al ĉio, kion detruis malamiko en la sanktejo.

Dine Fjender brøled i dit Samlingshus, satte deres Tegn som Tegn deri.

Krias Viaj malamikoj en Via domo, Metis tie siajn signojn.

Det så ud, som når man løfter Økser i Skovens Tykning.

Oni vidas, kiel ili levas la hakilojn Kontraŭ la lignajn plektaĵojn.

Og alt det udskårne Træværk der! De hugged det sønder med Økse og Hammer.

Kaj nun ĉiujn ĝiajn skulptaĵojn Ili dishakas per hakilo kaj marteloj.

På din Helligdom satte de Ild, de skændede og nedrev dit Navns Bolig.

Ili bruligis per fajro Vian sanktejon, Malhonore alterigis la loĝejon de Via nomo.

De tænkte: "Til Hobe udrydder vi dem!" De brændte alle Guds Samlingshuse i Landet.

Ili diris en sia koro: Ni ruinigos ilin tute; Ili forbruligis ĉiujn domojn de Dio en la lando.

Vore Tegn, dem ser vi ikke, Profeter findes ej mer; hvor længe, ved ingen af os.

Niajn signojn ni ne vidis; Jam ne ekzistas profeto, Kaj neniu ĉe ni scias, kiel longe tio daŭros.

Hvor længe, o Gud, skal vor Modstander smæde, Fjenden blive ved at håne dit Navn?

Kiel longe, ho Dio, mokos la premanto? Ĉu eterne la malamiko insultos Vian nomon?

Hvorfor holder du din Hånd tilbage og skjuler din højre i Kappens Fold?

Kial Vi retenas Vian brakon kaj Vian dekstran manon? Ekstermu ilin el Via basko.

Vor Konge fra fordums Tid er dog Gud, som udførte Frelsens Værk i Landet.

Dio estas ja mia Reĝo de antikve, Li faras savon sur la tero.

Du kløvede Havet med Vælde, knuste på Vandet Dragernes Hoved;

Vi disŝiris per Via forto la maron, Vi rompis la kapojn de balenoj en la akvo;

du søndrede Hovederne på Livjatan og gav dem som Æde til Ørkenens Dyr;

Vi disbatis la kapojn de la levjatano, Vi donis ĝin por manĝo al la bestoj de la dezerto;

Kilde og Bæk lod du vælde frem, du udtørred stedseflydende Strømme;

Vi elfendis fonton kaj torenton, Vi elsekigis potencajn riverojn.

din er Dagen, og din er Natten, du grundlagde Lys og Sol,

Al Vi apartenas la tago, kaj al Vi apartenas la nokto; Vi aranĝis lumon kaj sunon;

du fastsatte alle Grænser på Jord, du frembragte Sommer og Vinter.

Vi difinis ĉiujn limojn de la tero; La someron kaj la vintron Vi aranĝis.

Kom i Hu, o HERRE, at Fjenden har hånet, et Folk af Dårer har spottet dit Navn!

Rememoru tion, ke malamiko insultas la Eternulon Kaj popolo malsaĝa malhonoras Vian nomon.

Giv ikke Vilddyret din Turteldues Sjæl, glem ikke for evigt dine armes Liv;

Ne fordonu al sovaĝa besto la animon de Via turto; La anaron de Viaj mizeruloj ne forgesu por ĉiam.

se hen til Pagten, thi fyldte er Landets mørke Steder med Voldsfærds Boliger.

Rememoru la interligon, Ĉar ĉiuj mallumaj lokoj de la tero estas plenaj de rabejoj.

Lad ej den fortrykte gå bort med Skam, lad de arme og fattige prise dit Navn!

La suferanto ne reiru hontigita; Malriĉulo kaj mizerulo gloru Vian nomon.

Gud, gør dig rede, før din Sag, kom i Hu, hvor du stadig smædes af bårer,

Leviĝu, ho Dio, defendu Vian aferon; Rememoru la malhonoron, kiun malsaĝulo faras al Vi ĉiutage.

lad ej dine Avindsmænds Røst uænset! Ustandseligt lyder dine Fjenders Larm!

Ne forgesu la krion de Viaj malamikoj; La bruo de tiuj, kiuj leviĝis kontraŭ Vi, konstante kreskas.